“Als ik een rollator moet gebruiken, zien ze me nergens meer”
De vorige Eric Gerets vrat tegenstanders op, boezemde zijn spelers angst in en temde zelfs balorige fans. De huidige Eric Gerets (65) is sinds zijn hersenbloeding al blij als hij recht kan blijven. “Ik hoop dat mijn toestand stagneert. Als het nog erger wordt…” Op bezoek bij de man die nooit meer
de Leeuw van weleer wordt.
“Il était gentil?”, vraagt vrouw Virginie na afloop van het gesprek. Uiteraard. De Leeuw anno 2020 is poeslief. De klauwen zijn ingetrokken, van de brul hoor je zelfs geen echo meer. Sinds zijn hersenbloeding is de zelfverzekerde tred van Eric Gerets steeds meer een broos geschuifel geworden, tastend naar een houvast. Praten lijkt ook een beproeving. Het gaat traag, zoals een opname die op de helft van de snelheid wordt afgespeeld. Stiltes vallen, de blik dwaalt af. Het is niet altijd duidelijk of het antwoord gegeven is, of er nog bedenkingen volgen, of hij met zijn gedachten al elders zit. Het contrast met vroeger is zo groot dat de angst die Gerets vroeger inboezemde, heeft plaatsgemaakt voor medeleven, zoals bij eenieder die geen schim meer is van zijn beste zelf. Alleen vraagt Gerets daar niet om. “Medelijden, daar zit ik niet op te wachten.”
Gerets ontvangt ons in Grâce-Hollogne, tegen Luik, waar hij woont met Virginie (41), sinds twee jaar zijn vrouw. Op zijn 65ste is hij plusvader van Juliette (14) en Winston (5). Zijn liefde voor die kinderen is vertederend, maar kost ongetwijfeld krachten. “Die kleinste is een bandiet. Een heerlijk kind. Als hij ’s ochtends is opgedraaid, loopt hij ’s avonds nog. Wat een energie.” Gelukkig is de miserie met de vader, ex-doelman Gilbert Bodart, van de baan. “We hadden gehoopt dat op een fatsoenlijke manier te regelen. IJdele hoop. Het moest via de rechtbank. Sinds een jaar heeft mijn vrouwtje het alleenrecht verworven. Momenteel is het beter zo.”
Ondanks het kabbelende Luikse leven is ook de hoeve die hij renoveerde in Boorsem nog steeds zijn thuis. “Op een heel jaar ben ik iets vaker in Boorsem. Maar voor mijn vrouwtje was Boorsem te ver. Haar kinderen gaan hier naar school. Maar ik wil mijn kids, mijn kleinkids en mijn zussen af en toe eens zien. Dan is mijn vrouw op haar gemak met de kinderen en ben ik ook op mijn gemak. Voor het evenwicht is dat ideaal.”
En de hoeve verkopen?
“Neen, die blijft voor generaties familiebezit. Of dat hoop ik toch. Daar zal ik mijn laatste ademstoot geven.”
Hoe is uw gezondheid momenteel?
“Kantje boord. Het gekke is dat ik in 2012 een hersenbloeding kreeg en nog heb doorgewerkt tot 2015 zonder supergrote problemen. Maar sinds ik stopte, omdat de symptomen te erg werden, ging het alleen bergaf.”
Wat is het probleem?
“Ik doe tegenwoordig veel slidings zonder bal. (lacht) Ik lig om de haverklap op mijn gezicht.”
Door de bloedvatafwijkingen of aneurysma’s die in uw hoofd zijn achtergebleven na die operatie?
“Die zijn verdroogd. Schijnbaar is dat geen risico meer. Maar er zijn tamelijk wat plekken in mijn hersenen waar weinig of geen doorbloeding meer is. Dat is niet best. Daardoor heb ik voortdurend last van duizeligheid. Mijn bloeddruk gaat omhoog en omlaag. Vijf pillen per dag slik ik. Bloedverdunners, een pil voor de cholesterol, voor de bloeddruk... Daardoor stagneert de bloeddruk, maar voor de rest helpen ze geen kloten. Die duizeligheid blijft.”
Is het dan verantwoord om te pendelen tussen Boorsem en Grâce-Hollogne?
“Autorijden gaat perfect. Als ik zit of lig, ben ik wereldkampioen. Sta ik, dan wordt het een drama. Een wandeling lukt nog, zolang er maar geen oneffenheden onderweg zijn.”
Misschien kan u maar beter een helm dragen.
(lacht) “Gelukkig heb ik als voetballer leren vallen, want ik ga veel op mijn bek.”
Of een rollator?
“Dat zal ooit automatisch komen. Maar als ik zo’n ding moet gebruiken, zien ze mij toch nergens meer. (lacht) Als het moet, dan is het maar zo. Zo ver zijn we gelukkig nog niet.”
Kan u nog voor uzelf zorgen? Hier hebt u Virginie, in Boorsem zorgt uw oudste zus voor u.
“Dat wil mijn zus zo. Terwijl dat niet nodig is. Ik kan voor mezelf zorgen. Ik ben ook helder van geest. Wel zijn er zaken verdwenen uit mijn geheugen, maar vraag me niet wat. (lacht) Alleen dat lichaam volgt niet meer.”