Revalidatie van patiënten is een werk van lange adem
CORONACRISIS
Nu steeds meer coronapatiënten het ziekenhuis mogen verlaten, verhoogt de druk op de revalidatiecentra in ons land. In het Revalidatiecentrum van het ZOL in Lanaken werken sinds vorige week een zevental coronapatiënten aan hun herstel. “Het is een werk van lange adem.”
REVALIDATIECENTRUM ZOL LANAKEN
“Dit had veel slechter kunnen aflopen. Voor hetzelfde geld lag ik langs mijn man op het kerkhof van Waterschei”, zegt coronapatiente Jacqueline Schrooten (78). De Genkse is enkele dagen geleden overgebracht van het ZOL in Genk - waar ze drie weken in coma werd beademd - naar het Revalidatiecentrum van het ziekenhuis in Lanaken. “Ook hier krijg ik nog altijd zuurstof toegediend. Zonder kan ik niet”, zegt Jacqueline. “Maar ik zal er hier alles aan doen om er terug bovenop te geraken.” Het Revalidatiecentrum in Lanaken telt normaal 22 patiënten, maar dat aantal is sinds vorige week opgetrokken. “We hebben een extra Covid-afdeling gecreëerd waar we vijf patiënten kunnen behandelen”, zegt dr. Peter Hallet, revalidatiearts en diensthoofd van het centrum. “Daarnaast vangen we op de gewone afdeling ook nog een aantal coronapatiënten op, van wie we honderd procent zeker zijn dat ze niet meer besmettelijk zijn.”
Geheugenverlies
Het Revalidatiecentrum behandelt vooral ‘jongere’ coronapatiënten die nog het meeste perspectief op herstel hebben. “De patiënten die hier revalideren zijn doorgaans tussen 35 en 70 jaar”, zegt dr. Peter Hallet. “De oudere coronapatiënten worden op de geriatrische afdeling van het ziekenhuis behandeld.” In het Revalidatiecentrum zijn ze het gewoon om te werken met patiënten die op intensieve beademd werden, maar bij Covid-patiënten zien ze nog een aantal specifieke problemen opduiken. “Kenmerkend bij patienten die van intensieve komen, is dat ze fysiek zeer verzwakt zijn. Hun spieren en zenuwen zijn aangetast”, zegt dr. Hallet. “Een patiënt in coma beweegt niet, waardoor er spiermassa verloren gaat. Daarnaast heeft het lichaam door de beademing energie nodig en die haalt het uit de spieren. Patiënten krijgen dan ook nog eens minder vetten en suikers binnen, waardoor ze dus heel wat kilo’s verloren zijn als ze uit coma ontwaken.” Naast die fysieke revalidatie gaat er bij coronapatiënten ook veel aandacht naar het mentale aspect. “We zien bij coronapatiënten veel psychologische klachten”, zegt dr. Peter Hallet. “Ze hebben angst en kampen met negatieve gevoelens. En wat ook opvalt: Covid-patiënten hebben vaak cognitieve klachten, zoals geheugenverlies of concentratieproblemen. Waarom dat zo is, is niet helemaal duidelijk.”
Akelig
Op één van de kamers op de Covid-afdeling van het Revalidatiecentrum ligt naast Jacqueline Schrooten de Breese Marie-Jeanne Savelkoul (62). “Omdat ik een aantal weken geleden fel moest hoesten, ben ik op de spoed van het ziekenhuis van Maaseik beland, waar ik meteen in coma werd gebracht”, vertelt MarieJeanne. “Enkele weken later werd ik wakker op de intensieve van het
ZOL in Genk. Dat was akelig, want ik wist niet dat ze mij naar Genk hadden gebracht.” MarieJeanne, die voor ze besmet raakte een gezonde en vitale vrouw was, ademt moeilijk, heeft bijna geen stem en is fysiek heel verzwakt. “Ik doe hier dagelijks oefeningen, maar ik ben heel snel moe”, zegt ze. “Bij de minste inspanning zien we bij coronapatiënten dat hun zuurstofsaturatie heel snel daalt”, zegt kinesitherapeut An Evers, die zowel Marie-Jeanne als Jacqueline behandelt. “Het is dus belangrijk dat we beginnen bij de basis. Patiënten moeten terug kracht ontwikkelen en wat uithoudingsvermogen krijgen. Vervolgens gaan we stapje per stapje opbouwen. Heel belangrijk daarbij is de wil van de patiënt om vooruitgang te boeken.”
Nachtmerries
Ook mentaal heeft Marie-Jeanne het heel zwaar. “Sinds ik uit coma ontwaakt ben, heb ik last van verschrikkelijke nachtmerries. Gelukkig kan ik hiervoor in het centrum bij de psycholoog terecht”, zegt ze. Extra zwaar voor de patienten op de Covid-afdeling van het Revalidatiecentrum is dat ze ook hier nog altijd geen bezoek mogen ontvangen. “Dat valt me heel zwaar”, zegt Marie-Jeanne. “Ik kan wel videobellen, maar na al die weken alleen wil je je familie toch eens kunnen vastpakken.” Hoe lang de twee dames nog moeten revalideren, weten ze niet. “Omdat we nu voor het eerst met Covid-patiënten te maken krijgen, zullen we dat nog moeten ondervinden. En elke patiënt is dan ook weer anders”, zegt dr. Peter Hallet. “Ook voor ons is dit een leerproces.”