‘Dertigers’-actrice Katrijn Govaert stuurt ondeugende brieven
DERTIGERS HASSELT De lockdown houdt Katrijn Govaert (36) niet tegen om te doen wat ze het liefste doet: verhalen vertellen. Wie daarop intekent, krijgt binnenkort brieven van haar alter ego Catherine, een gegoede dame uit het begin van de negentiende eeuw. Op papier, via de post.
Ze leest boeken, bakt cakes en maakt lange wandelingen. Natuurlijk vindt Katrijn Govaert het niet fijn om theaterzalen gesloten te zien en tv-opnames herleid tot een minimum, maar ze kan best overweg met de onthaasting die de lockdown met zich meebrengt. Alleen was er een gemis dat bleef steken: haar liefde voor het vertellen van verhalen, daar kon ze ineens niets meer mee.
“Je ziet hoe iedereen die artistiek bezig is alternatieven zoekt. Concerten worden gestreamd, er is theater via Whatsapp. Mensen zeiden me: Jij bent een actrice, post wat geestige filmpjes op het internet. Ik dacht: Euh, neen. Ik wou iets dat meer naturel zou aanvoelen. Gelukkig kocht een goede vriendin onlangs zo’n klassiek schrijfkoffertje. Met daarin papier, en een veer. Dat bood inspiratie”, zegt Govaert. Daarom gaat ze iedereen die daarop intekent, brieven sturen. ‘Fluisterbrieven van een ondeugende deerne’, zoals ze die zelf noemt. Een per week, zeven weken lang, tot ze een sluitend geheel vormen. Daarvoor gebruikt ze een alter ego: Catherine, een gegoede jongedame uit het begin van de negentiende eeuw. Een periode waarin traagheid, verleiding en romantiek sleutelbegrippen waren.
“Catherine vindt haar onbezorgde leventje maar saai. Daarom
Game of thrones
Friends
Friends schrijft ze brieven naar haar hartsvriendin, M. Verzegeld uiteraard, want de inhoud is behoorlijk ondeugend. De romantische, dramatische stijl neemt je mee naar de wereld van Jane Austen, maar de belevenissen en fantasieën van Catherine zijn een stuk passioneler tot zelfs misdadig. Austen zou wellicht blozen”, klinkt het.
Wachten op antwoord
Het schrijven bracht Govaert naar eigen zeggen “even naar een andere wereld”. “Dat ging vlot, ik liet het zelfs door niemand nalezen. Met dank aan de website Synoniemen.net, zodat ik van enkele hedendaagse woorden af kon geraken. (lacht)”
Govaert houdt van de charme en nostalgie die kleven aan brieven schrijven. “Als tiener schreef ik er zelf, naar mijn vriendinnen. Dan vertelde je over de fuif op vrijdagavond, of wat je dat weekend deed. Het was een vorm van een dagboek bijhouden. Vooral dat soms lange wachten op een antwoord, en je brievenbus in de gaten houden, maakte het speciaal. Dat gevoel hoop ik ook op te roepen: dat de lezers gaan uitkijken naar wat volgt. Ik verstuur die brieven dan ook via de post. Nu nog hopen dat ze vlot aankomen.” Antwoorden is overigens niet verplicht, maar mag zeker.
→ Alle info en intekenen via Theaterbox.be/
fluisterbrieven