Kleine schutters

Wie het kleine niet eert... is zeker een gezegde dat van toepassing is op Carina Van Steenwinkel. Als expert in de wereld van de paddenstoelen gaat zij op zoek naar kleine juweeltjes. Voor je je een heroïsche zoektocht voorstelt, toch even verduidelijken. Carina deed haar vondst in een hoopje paardenmest. Jazeker, soms moet je het op zulke plekken gaan zoeken. Paardenmest dat in ons natuurgebied, de Vallei van de Mangelbeek, lag. Haar vondst? Pilobolus oedipus, bij gebrek aan een Nederlandse naam. Een zeer klein zwammetje dat tot de orde van de kogelschieters behoort. Een groep mini-zwammetjes die er een vreemde manier van sporen verspreiden op na houden. Het zijn trouwens goede schutters. Hun manier om hun sporen te verspreiden is erg spectaculair. Vanaf hun - met vocht gevulde - steeltjes schieten ze de met sporen gevulde ‘hoofdjes’ aan een enorme snelheid – soms tegen wel meer dan 500 km/uur - de wijde wereld in. Dat ‘wijd’ is dan ook weer relatief: drie meter ver ongeveer. Maar voor dit zwammetje een immense prestatie. Zeker als je hun afmetingen kent, die tussen de 0,5 en 2 cm liggen. Die sporen belanden op het gras, dat er via de voorkant van het paard in gaat. Langs de andere kant komt het er in mooie keutels terug uit. Klaar voor weer een nieuwe generatie kogelschietertjes! Carina ontdekte de soort door de paardenmest mee naar huis te nemen om de sporen op te kweken. Iets wat ik thuis alvast niet dadelijk verkocht zou krijgen. Daarna ging alles netjes onder de microscoop. Want deze soort kan je niet zomaar herkennen. Te klein en het zit hem in de details, die ik je trouwens ga besparen. Gewoon omdat ik geen flauw benul heb hoe ik Pilobolus moet herkennen. Dat laat ik liever over aan de expert van dienst. Die dan ook, zeer terecht, de pluim - van deze eerste vondst voor België - op haar hoed mag steken. Proficiat!