Verre fladderaar
ijdens een van mijn wandelingen passeerde ik langs een oude hoogstamboomgaard. Tegenwoordig al een zeldzaamheid op zich. Als er dan nog eens een hoop afgevallen peren en appels liggen, gaat bij mij spontaan de rem op. Op zulke plekjes is er altijd wel iets te zien.
Het gegons van honderden, misschien wel duizenden insecten, was al wat de klok sloeg. Ook heel wat vogels kwamen hun deeltje meepikken van deze gedekte feesttafel. Maar mijn aandacht werd vooral getrokken door een prachtige vlinder met opvallende oranje vlekken op zijn vleugels: de atalanta. Hij - of zij - zat duidelijk te genieten van een lekker rot appeltje op nog geen vier meter van mij vandaan. Ik zag zelfs de lange roltong bewegen als ik even met mijn verrekijker binnendrong in dit intieme etentje.
Maar wist je dat deze vlinder tot veel meer in staat is dan te komen eten van ons rottende fruit? De atalanta of admiraalvlinder is een trekvlinder. Wie dacht dat enkel vogels naar het zuiden vliegen, heeft het mis. Deze fladderende beestjes slagen er in om na onze zomer helemaal naar Zuid-Europa te vliegen, waar ze dan overwinteren om in het voorjaar weer terug te keren en zich hier voort te planten. De nieuwe generatie die ze voortbrengen leveren dat jaar en het volgende jaar dezelfde verbazingwekkende prestatie.
Leg misschien wat appeltjes of ander fruit ergens op een verloren plekje in je tuin. Als er dan een atalanta op bezoek komt, kan die wat extra energie opdoen voor die lange tocht en kan jij hem succes wensen voor zijn verre reis.