Kobe Vinken hervat na twee jaar blessureleed
SCH.-BEVERST EERSTE PROVINCIALE Twee jaar moest Kobe Vinken aan de kant blijven door pubalgie (spierontsteking aan het schaambeen). Maar nu gaat het de goede kant uit met de verdedigende middenvelder van SchoonbeekBeverst (1prov.), want invalbeurten van een half uur tot drie kwartier tegen Herstal, Mariakerke en Herkol doorstond hij zonder problemen.
“Natuurlijk mist hij nog wedstrijdritme. Maar hij wordt een aanwinst voor ons”, verzekert coach Beckers. Alkenaar Vinken (28) stond drie jaar in de eerste ploeg bij HeurTongeren. Nadien zes jaar bij Wellen, waarvan vijf seizoenen in Bevordering.
“Maar dan kreeg ik pubalgie. Een ontsteking tot op het bot”, licht de Wellense kinesist (hij studeert ook nog osteopathie, laatste jaar) toe. “Bij Wellen ben ik één seizoen niet fit geraakt. Daarna ben ik één jaar gestopt. De chirurgen raadden een operatie aan, maar daar ben ik niet op ingegaan, omdat ze mij geen garantie konden geven dat ik nog kon voetballen. Ik heb mezelf behandeld met oefeningen en lopen. Na de winterstop ben ik met vrienden stilaan opnieuw begonnen. Dat ging vrij goed. Maar dan kwam corona. Om me fit te houden, heb ik op m’n eentje gelopen. En dan belde Yves (coach Beckers, nvdr.) me. Hij toonde belangstelling en ik wilde het wel proberen. We zouden bekijken hoe de voorbereiding verliep. Die heb ik helemaal meegemaakt. Schrik? Daar probeer ik niet aan te denken. Ik heb totaal geen last meer en dat geeft vertrouwen. Ik speel zeker niet met de rem op.” Als Vinken weer de oude wordt, heeft Schoonbeek-Beverst er wel een ferme aanwinst bij.
“Ik ben naar Beverst gekomen zonder verwachtingen. Ik wilde weer voetballen en de rest was bijzaak. Want als je van je zes jaar voetbal speelt, is het normaal dat ik het spelletje in die twee jaar fel heb gemist. Maar nu is het wel mijn bedoeling in de ploeg te geraken. Als verdedigende middenvelder of centraal achterin, ja.” Schoonbeek-Beverst heeft een goede ploeg. Voor de titel misschien? “Dat zou mooi zijn. We hebben inderdaad een sterk geheel, maar de concurrentie is ook groot. Ik hoor dat Bilzen-Waltwilder sterk is. Zepperen-Brustem heeft ook goed ingekocht. En dan is er Herk FC nog. Het wordt een zware strijd, een mooie competitie. Tenminste als we kunnen blijven voetballen.”
Met Yannick Saive, de 21-jarige zoon van tafeltennislegende Jean-Michel Saive, kaapte KVV Hoeselt (2B) in het tussenseizoen een bekende naam weg bij de beloften van KVK Wellen. Veel plezier beleefde Saive junior nog niet aan zijn transfer, want hij ligt met een heupblessure tot na de winterstop in de lappenmand.
Yannick Saive maakte bewust de overstap van de beloften van Wellen naar tweedeprovincialer KVV Hoeselt.
“Ik merkte dat het niveau van derde afdeling misschien wel te hoog voor mij was en daarom vond ik het tijd om ervaring op te doen in een eerste ploeg. Op die manier kon ik dan proberen me op termijn opnieuw naar een hoger niveau op te werken”, reageert de student KMO-Bedrijfsmanagement.
Een heupblessure houdt Saive voorlopig echter aan de kant. “Er werd bij mij heupartrose vastgesteld. De revalidatie heeft wegens de coronacrisis een tijdje stilgelegen, maar nu ben ik met krachttraining mijn spieren aan het bijtrainen, zodat die de schokken
kunnen opvangen. Zelf mik ik op begin 2021 om weer aan te pikken bij de ploeg.”
Toch is Yannick Saive op iedere training en wedstrijd aanwezig. “Ik vind het belangrijk om zo veel mogelijk aanwezig te zijn om zo de integratie in de groep te vergemakkelijken.”
Steun in deze moeilijke periode krijgt de verdediger, die zijn plan wel over de hele achterlijn weet te trekken, alvast van papa Jean-Michel. “Papa heeft altijd achter me gestaan en advies gegeven. Als kind lachte ik dat soms wel weg, met het ouder worden begin ik dat meer en meer te appreciëren.” Een overstap naar het tafeltennis hoeven ze bij Hoeselt alvast niet te vrezen.
“Verder dan wat spelletjes met kameraden ben ik nooit gekomen. Ik ben dan ook nooit bij een club geweest. Bij papa hadden we zelfs geen tafel staan.”