Nieuwe opperrechter in VS is alles waar christelijk rechts van droomt
De keuze van president Trump voor Amy Coney Barrett doet de samenstelling van het Amerikaanse Hooggerechtshof kantelen naar rechts. Barrett is katholiek, op het randje van de Pinksterbeweging.
Conservatieve christenen wreven zich in de handen toen president Trump zaterdagavond in de rozentuin van het Witte Huis Amy Coney Barrett voordroeg als opvolgster van de overleden Ruth Bader Ginsburg. Daarmee wordt een vrouw opgevolgd door een vrouw, maar politiek is ze wel van het andere uiterste van het spectrum. “Ruth Bader Ginsburg draait zich om in haar graf: de Republikeinen drukken een kandidate door die alles zal afbreken wat zij heeft opgebouwd”, waarschuwde Chuck Schumer, de Democratische fractieleider in de Senaat. Vroegere uitspraken van Barrett wijzen er inderdaad op dat Trump gekozen heeft voor de kandidate met de grootste garantie op steun voor de conservatieve agenda. Zeker ben je nooit, want magistraten zijn geen marionetten, maar Barrett is – behalve op haar intellectuele capaciteiten – geselecteerd op haar wereldbeeld. Dat doet een historische bocht naar rechts vermoeden bij het Supreme Court op terreinen als wapenbezit, immigratie, discriminatie op basis van geslacht, rechten van holebi’s en transgenders, klimaatverandering, gezondheidszorg en hét stekelige onderwerp: abortus. Niet dat Barrett op haar eerste werkdag Roe vs. Wade zal afschaffen, het beroemde arrest uit 1973 dat het recht op abortus in vijftig staten garandeert. Ze beslist dat sowieso niet alleen. Maar ze laat wel de balans kantelen naar zes conservatieve rechters tegen drie progressieve.
Recht op leven
Wat juridische filosofie betreft, treedt Barrett in de voetsporen van haar vroegere patron, Antonin Scalia, de in 2016 gestorven zeer conservatieve rechter. Scalia en Barrett hebben een minimale kijk op de taak van het Hooggerechtshof: de toepassing van de grondwet interpreteren en daarbij zo dicht mogelijk bij de tekst blijven en geen bakens in de maatschappij verzetten. Volgens Scalia – en wellicht ook Barrett – moeten de vijftig staten zelf kunnen beslissen over kwesties als abortus. Met die visie kun je in de praktijk het recht op abortus helemaal uithollen, ook zonder het principearrest uit 1973 af te schaffen, met name in de conservatieve staten. Dat Barrett tegen abortus is, is zo klaar als een klontje. Ze vindt dat het leven begint bij de conceptie en vanaf dan consequent beschermd hoort te worden.
Trump zette haar zaterdag in de verf als een kruisvaarder voor de familiewaarden. Barrett groeide op in een gezin met zeven kinderen in Louisiana. Na haar studies aan de Notre Dame Law School in Indiana werd ze er professor en stichtte ze een gezin. Zij en haar man hebben ook zeven kinderen, onder wie twee geadopteerd uit Haïti en een met het syndroom van Down. Nooit eerder zetelde een vrouw met jonge kinderen in het Supreme Court.
Koninkrijk van God
Barrett raakte in Indiana bevriend met vicepresident Mike Pence, net als zij uiterst gelovig. Haar benoeming moet Trump de blijvende steun van christelijkrechts garanderen. Maar Barret is bovendien katholiek, en dat brengt een verrassender verwantschap aan het licht, die met de Democratische presidentskandidaat Joe Biden. Alleen is Biden gelovig zoals bijna alle Amerikanen, zonder dat het voortdurend zijn leven bepaalt. Barrett is echter actief lid van People of Praise, een vrij obscure congregatie op de brug tussen het katholicisme en de Pinksterbeweging.
Volgens The New York Times zijn spreken in tongen, geloven in profetieën en zelfs gebedsgenezing gewoon bij vieringen. De leiders zijn altijd mannen en hebben een sterke invloed op het leven van de gelovigen. In een toespraak voor studenten aan haar alma mater zei Barrett in 2006: “Onthou dat jullie carrière als jurist niet meer is dan een manier om een hoger doel te bereiken: een koninkrijk van God.” Zo’n uitspraak wekt weinig vertrouwen bij liberale Amerikanen in Barretts belofte dat ze “een rechter voor alle burgers zal zijn, en nooit zal beslissen op basis van persoonlijke vooroordelen”. De Democraten weten dat ze de benoeming niet kunnen tegenhouden. Sommige senatoren willen de hoorzittingen boycotten uit protest tegen de spoedprocedure. Anderen, zoals kandidaat-vicepresident Kamala Harris, willen wijzen op de gevaren die de zeer rechts-conservatieve ideeën van Barrett inhouden. Maar hoe ver kunnen de Democraten gaan in hun kritiek op Barrett, zonder dat de Republikeinen die gebruiken om hen neer te zetten als een goddeloze partij? Van zulke culture wars spinnen de Republikeinen immers graag garen.