“Ik ga genieten in de Ronde van Vlaanderen”
Hij is een grote speelvogel, maar wel eentje met een klein hartje. Huilend van geluk ging Julian Alaphilippe na de finish hoofdschuddend tegen de dranghekken zitten. Het was hem eindelijk gelukt om wereldkampioen te worden. De renner van DeceuninckQuick-Step was al een paar keer gestart als topfavoriet, op een gedroomd parcours, maar telkens liep het fout af. In Bergen, in Innsbruck en vorig jaar in Yorkshire. Maar het is geen toeval dat het wel gebeurde op en rond het autocircuit van Imola. Want als hij geen wielrenner was geworden, droomde hij van een wereldtitel in de Formule 1, vertelde hij ons vorig jaar nog. “Dat is speciaal, ik hou van snelle wagens.”
Perfect plan
Alaphilippe kon zijn plan gisteren perfect uitvoeren: in de slotronde demarreren op de Cima Gallisterna en solo aankomen. “Dat het telkens mislukte heeft mij sterker gemaakt, de wil werd nog groter. Ik heb hard gewerkt om dit te bereiken. Want wereldkampioen worden, dat was het grootste doel in mijn wielercarrière. Het is onmogelijk om te beschrijven hoe ik mij nu voel. Een droom wordt werkelijkheid. Ik heb al Monumenten gewonnen, ritzeges in de Tour gepakt en de gele trui gedragen. Maar dit is het allerhoogste. (kijkt naar zijn shirt, nvdr.). Deze trui wou ik ooit dragen.”
Zelfs de Tour de France, die hij vorig jaar bijna won, moest er voor wijken. “Na die fantastische Tour wist ik dat het dit jaar moeilijk zou worden. Ik was al heel blij dat ik op dag twee kon winnen in Nice en de gele trui droeg. Daarna
heb ik mijn best gedaan maar zat ik met mijn focus al bij het WK. De Tour winnen is geen hoofddoel voor mij, toch zeker niet op korte termijn.”
Blij met Belgen
Even was Alaphilippe ongerust tijdens de koers: toen Tadej Pogacar op twee ronden van het einde demarreerde. “Hij is een topper, die mag je niet laten rijden, maar ik was heel blij dat de Belgen meteen de achtervolging organiseerden. Dat was een ideaal scenario en ik kon op de achtergrond blijven. Ik wist dat het in die slotronde moest gebeuren, op de laatste klim, en voelde dat ik de benen had om het te doen”, aldus de vriend van Marion Rousse, die op de Franse tv commentaar gaf.
Vechten na een tegenslag
Opmerkelijk: voor Alaphilippe is het zijn tweede WK-medaille. Tien jaar geleden won hij zilver… op het WK veldrijden voor junioren. Over cijfers gesproken: het was 23 jaar geleden dat Frankrijk met Laurent Brochard nog een wereldkampioen had. Kan Alaphilippe in oktober les Blues na 28 jaar nog eens doen juichen in de Ronde van Vlaanderen? Toen won Jacky Durand. “Ik heb geen idee hoe dat zal lopen”, zegt Alaphilippe. “Het wordt een ontdekking en dat is ook het belangrijkste bij een eerste deelname. Ik ga mij amuseren. Het is uniek dat de Ronde nu gereden wordt, na de
Ardense klassiekers. Normaal ben ik zo gericht op Amstel, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik dat mijn voorbereiding daar op gericht is. Maar nu kan ik zonder druk eindigen met de Ronde. Dat is perfect.”
Overleden vader
Alaphilippe verloor eind juni zijn vader Jo en daar had hij het heel moeilijk mee. “In het leven moet iedereen ooit door een moeilijke periode en ook ik ben niet gespaard. Je moet altijd de kracht hebben om recht te staan na een uppercut. Ik heb die kracht altijd al in mij gehad, heb nooit opgegeven toen het moeilijk werd. Iedereen onthoudt de goede momenten en de zeges, maar de tegenslagen hebben er ook voor gezorgd dat ik sta waar ik nu sta.”
JULIAN ALAPHILIPPE
11 juni 1992
• Etixx-iHNed (2013)
• Quick-Step (2014-heden)
• Ronde van Californië (2016)
• Waalse Pijl (2018, 2019)
• Clasica San Sebastian (2018)
• Strade Bianche (2019),
• Milaan-Sanremo (2019)
• 5 ritzeges Tour de France
• Wereldkampioen 2020
Geboren
Ploegen
Palmares