Bastien Toma: beroemd door De Bruyne-pass en Griezmann-dansje

Valais of Wallis. Het zuidelijke kanton in Zwitserland is een snoepwinkel voor bergwandelaars en skifanaten. Maar er wordt dus ook gevoetbald. In hoofdstad Sion met name. Stade Tourbillon. Voor wie het vergeten is: Emile Mpenza, Geoffrey Mujangi Bia en Ilombe Mboyo hebben er hun stek in de annalen. Vorige eeuw was Sion een topclub, een vaste waarde ook in het Europese voetbal. Maar de 21ste eeuw bracht nog niet veel vreugde. Eerder kommer en kwel. “De voorbije seizoenen waren lastig”, knikt Toma. “Telkens weer moesten we strijden voor het behoud. Dat maakt dat Ik snel volwassen ben geworden. Die voortdurende degradatiestress heeft mijn karakter gevormd. Ik heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ik leef mee met mijn club. Vandaar dat ik al op jonge leeftijd de kapiteinsband kreeg.”

MILJOENEN HITS

Die ervaring zal helpen in Genk.

je

ongetwijfeld

“Wees maar zeker. Ik ben hier amper twee weken maar ik merk nu al dat het niveau een stuk hoger ligt dan in Sion. De bal gaat sneller rond en fysiek moet ik een tandje bijsteken. Goed zo. Genk is de perfecte volgende stap in mijn carrière. Er loopt hier heel veel talent rond en jonge spelers krijgen hun kans. Kijk naar Luca Oyen.”

Of Kevin De Bruyne destijds. Sinds oktober 2018 maak jij furore op YouTube met een sublieme, no-look-De-Bruyne-pass. De perfecte assist.

“Tegen Xamax Neuchâtel was dat. Zot, ja, de weerklank die die actie heeft gekregen over de hele wereld. Miljoenen hits. Laat ons hopen dat ik in de voetsporen kan treden van De Bruyne. Dan zit het goed.”

Of in die van Griezmann.

“Je doelt op dat typische Griezmann-dansje na mijn eerste doelpunt voor Sion in Zürich. Dat was zo afgesproken tussen mijn broer en mij. Een grap eigenlijk. Ik heb het maar één keer gedaan, daarna nooit meer.”

NET GEEN DIPLOMA

Vertel eens, je naam klinkt behoorlijk Zwitsers. Toch liggen je roots niet daar.

“Ik ben geboren in Sion. Maar mijn pa en ma zijn honderd procent Kosovaren. Mijn grootvader was de eerste in de familie die de oversteek maakte naar Zwitserland. Hij ging er werken en stuurde zijn centen naar zijn gezin in Kosovo. Toen de oorlog op de Balkan uitbrak en er een economische crisis volgde, zijn mijn ouders gevlucht. De hele familie van moederskant woont tegenwoordig in Zwitserland. Die van mijn pa leeft nog verspreid in Kosovo en Kroatië. Ik ga ernaartoe als de kans zich voordoet.”

Je groeide op in Vétroz, een dorpje vlakbij Sion. Een warm nest?

“Mijn ouders hebben altijd heel veel belang gehecht aan een goeie opvoeding. School kwam voor hen op de eerste plaats. Zelf droomde ik van kindsbeen af om voetballer te worden. Op de speelplaats in school en thuis was ik altijd met de bal bezig. Ik had ook een paar nonkels die voetbalden bij amateurclubs uit de buurt. Daar ging ik naar kijken. Ik was ook supporter van FC Sion.”

Uitgerekend die club haalde jou op 8/9-jarige leeftijd weg bij FC Vétroz.

“Mijn ouders hadden hun bedenkingen. Maar ze gaven me wel de kans. Elke dag na school brachten ze me naar de training en ‘s avonds weer naar huis. Vanaf het middelbaar onderwijs werd de combinatie mij.”

zwaar.

Maar je beet door?

Ook

voor

“Niet helemaal, moet ik tot mijn spijt bekennen. De eerste drie jaar in het middelbaar onderwijs volgde ik les op een sportschool. Daarna stapte ik over naar een privé-school. Handel. Mijn ouders wilden absoluut dat ik een diploma in handen had. Je weet maar nooit of een carrière geremd wordt door een blessure, redeneerden zij. Helaas, in mijn laatste jaar ben ik gestruikeld. Ik stond toen al in de eerste ploeg en we bengelden aan het staartje.

Dat en de trainingen vergden zoveel van mij dat ik bijna nooit de lessen kon volgen. Ik heb wel nog deelgenomen aan het examen. Maar ik was niet geslaagd.”

ONTSLAG WOLF

Geen nood. Je staat op de drempel van een mooie voetbalcarrière. Vorige winter stonden Monaco en Atalanta al op de stoep. Maar dat ging niet door.

“Ik vond het nog niet het geschikte moment. Ik wilde eerst nog bevestigen bij Sion, dat toen helemaal onderaan stond. Bovendien hoopte ik stiekem op een prijs. We zaten