Kajaksters pakken goud in enige grote wedstrijd van het jaar
Twee voorbereidingswedstrijden en één grote meeting peddelen en nu hebben ze alweer drie weken vakantie: het seizoen 2020 was kort voor Lize Broekx (28), Hermien Peters (25) en haar broer Artuur Peters (23). Maar de drie Noord-Limburgse kajakkers zijn blij dat ze die ene wedstrijd ten minste hebben gehad, want ze houden er veel vertrouwen aan over. Uiteindelijk zijn die maanden vol vertwijfelde trainingsarbeid dan toch niet voor niets geweest.
In de K2 500m boekten de meisjes hun eerste WB-overwinning. De dag nadien werden ze individueel derde en vierde in een superspannende race. Peters pakte na een trage start nog brons op amper 24 honderdsten van de Portugese Joana Vasconcelos. Broekx gleed 11 honderdsten later over de meet. Broekx: “Hermien en ik zijn altijd aan elkaar gewaagd. De ene keer wint zij, de andere keer ik. Maar zo close als nu was het nog nooit geweest. We hadden hetzelfde raceplan, maar haar eindspurt was een tikkeltje sneller. Aan de aankomst wisten we niet wie het brons had. Ik gun het haar en ik weet zeker dat zij het mij ook gegund had. Het voelt zelfs een beetje alsof ik zelf brons heb gehaald, ook al is dat niet zo. Het is een beloning voor ons allebei.”
Mentaal zware zomer
Het hoofddoel van de meisjes blijft de K2, waar ze goud pakten door in de slotmeters Rusland in te halen.
Was dit nu maar Tokio geweest… Broekx: “Dat was goed geweest! De bezetting was in Szeged niet compleet. Maar wat telt, is dat wij de beste waren van degene die er waren. De Wit-Russen steken er in dit nummer met kop en schouders bovenuit en zij bleven weg. Achter hen kan iedereen tweede of zesde worden, en die concurrenten waren er wél. Op papier waren wij de beste boot op de startlijst, maar het is niet vanzelfsprekend om dan ook te winnen. Dat het toch gelukt is, geeft veel vertrouwen, en het is mooi om zo’n raar seizoen op deze manier af te sluiten. De zomer is mentaal heel zwaar geweest, zonder wedstrijden in het vooruitzicht. Op een gegeven moment dachten we: gedaan ermee, we lassen rust in. Maar nu ben ik blij dat we doorgetraind hebben. Anders hadden we bijna twee jaar stil gelegen en gingen we naar het olympische jaar zonder vertrouwen en zonder wedstrijdritme.” Peters: “In de zomer hebben we een maand of drie niet in de K2 kunnen trainen, omdat je daarin de 1,5 meter niet kan respecteren. Maar door tegen elkaar in de K1 te trainen hebben we elkaar sterker gemaakt.”
Koude winter in Pelt?
Na een onvoorspelbaar 2020 is de vaarroute richting Tokio al even onzeker. Broekx: “Nu hebben we drie weken vakantie en daarna staan een paar trainingskampen gepland, maar niemand weet of die doorgaan. Normaal gaan we in de winter naar Australië, maar daar blijven de grenzen dicht. Sevilla staat gepland, maar daar zijn nu ook vraagtekens. In november is er in principe de grote olympische stage van het BOIC in het Turkse Belek. Het BOIC gaat er alles aan doen om die te laten doorgaan, onder meer om het bubbelsysteem dat in Tokio zal gelden al eens te testen.”
In het slechtste geval kunnen die stages in zonniger oorden niet doorgaan en wacht de meisjes een koude winter op het kanaal in Neerpelt. “Als dat zo is, dan moet het maar. Maar het zou niet de beste voorbereiding zijn. Normaal houden wij twee trainingen per dag op het water, maar bij temperaturen van 5 graden of minder verlies je veel energie om je lichaam warm te houden. Dan moet je de trainingen inkorten, of tot één beperken. Ach, van de kou ga je niet dood, en mentaal word je er misschien nog sterker van. Ons aanpassen aan de onvoorspelbare situatie wordt ons doel.” Artuur Peters, de jongere broer van Hermien, werd in Szeged vierde in de K1 1000m, eveneens 4de in de K1 5000m en 8ste in de K2 met Bram Sikkens. Hij moet zich in mei nog kwalificeren voor Tokio.
WIELRENNEN
ROLAND GARROS