Bongonda: “Sommigen zien mijn zelfvertrouwen als arrogantie”
In een openhartig gesprek laat hij in zijn ziel kijken. We laten hem op u los. Theo Bongonda, 25, en ontploft bij Genk. “Soms wordt mijn zelfvertrouwen gepercipieerd als arrogantie. Maar zo ben ik niet.”
vorig seizoen vijf goals, nu acht, waarvan zeven in de laatste vier duels. De vorm van je leven?
“Een aanvaller wordt beoordeeld op zijn goals en zijn assists. De statistieken spreken voor zich, heel positief. Ik had me voor het seizoen een doel gesteld. Daar ben ik nu al voorbij. Maar de vorm van mijn leven? Eerder één van de beste periodes uit mijn carrière.”
Wat is er veranderd? Volwassen geworden?
“Moeilijke vraag. Sinds dat seizoen in Waregem heb ik een aantal zaken aan de kant geschoven die niet essentieel waren. Maar werk ik nu harder? Is mijn mentaliteit veranderd? Ik denk het niet. Wat wel mogelijk is, is dat al dat werk meer vruchten afwerpt.”
Misschien heeft het ook met tactiek te maken. Je speelt dichter bij het doel van de tegenstander.
“Het klopt dat ik door het huidige spelsysteem bijna constant voorin te vinden ben. Pas op, ik schuw het verdedigende werk niet. Maar het lijkt me wel beter om een speler met mijn kwaliteiten zo hoog mogelijk in het veld te hebben.”
Je hebt een goeie band met Junya Ito. Leg uit. Hoe communiceren jullie?
“Zijn Engels is niet perfect, maar zeker ook niet het slechtste dat ik al ben tegengekomen. Verder hebben we gemeenschappelijke interesses. Manga’s (Japanse stripverhalen, nvdr.), voetbal, koetjes en kalfjes.”
Vorig seizoen was een tegenvaller, maar op jouw hoofd plakte een som van 7 miljoen euro. Dus kreeg jij de meeste wind van voor.
“Ik heb niemand gevraagd om 7 miljoen te betalen voor mij. Trouwens, als ik hier ooit vertrek, hoop ik dat het voor meer zal zijn. Maar goed, ging ik daar onder gebukt? Nee dus. Ik moet daar eigenlijk om lachen en dat heeft niks te maken met pretentie. Wel met de feiten. Ik heb bijna 80 matchen gespeeld in La Liga. Ik was op mijn 19de basisspeler bij Celta de Vigo, toch geen klein ploegske. Ik heb dus ook buiten België bewezen wat ik kan. Krijg ik daar waardering voor? Minder hier dan in het buitenland. Geen sant in eigen land, zeggen ze ooit. Jammer. Maar ergert me dat? Neen. Het is het volste recht van iemand om mij een slechte speler te vinden. Geen probleem. Ik lach dat weg. Mijn zelfvertrouwen is groot genoeg.”
Francky Dury zegt: Bongonda moet nu mikken op de Rode Duivels.
“Het is niet Bongonda, die de selectie maakt. Op mijn 19de zat ik bij Celta en toch ben ik nooit geselecteerd. Dus maak ik me ook nu geen illusies. Let wel, ik wil mijn land graag vertegenwoordigen. Als ze me oproepen, zal ik heel blij zijn. Maar gebeurt het niet, tant pis (het zij zo, nvdr.). Als ik soms zie wie wordt opgeroepen, …”
… heb je daar bedenkingen bij.
“Luister, ik vind mezelf zeker niet de beste speler ter wereld, maar ik denk al lang dat ik mijn plaats zou hebben bij de nationale ploeg. Ik stel nu vast dat veel jonge spelers een kans krijgen. Goed voor hen, maar zelf ben ik nooit geselecteerd. Dat ontgoochelt me, in de zin van: ik zou graag eens voor mijn land spelen. Wat kan ik eraan doen?”
Kiezen voor Congo.
“Ook van die kant is het stil.”
Aan je kwaliteiten kan het niet liggen. Er zijn wel echo’s van bij de U21. Je gedroeg je arroTheo,
gant.
“Vraag aan de mensen die met mij gewerkt hebben, mijn ploegmaats, of ze ooit een probleem hebben gehad met mij. Het antwoord zal zijn: nee. Ik ben een normale jongen. Die echo’s zijn alvast nooit tot bij mij geraakt. Ach, soms denk ik dat mijn zelfvertrouwen wordt gepercipieerd als arrogantie. Ten onrechte. Als ik goed bezig ben, moet ik dat dan verbergen?”
Ander punt van kritiek: een gebrek aan regelmaat.
“Ik weet dat ik meer regelmaat moet tonen als ik Genk ooit wil verlaten voor een betere club. Ik probeer daar aan te werken. Door een ietwat andere benadering van wedstrijden. Minder dribbelen, meer proberen te scoren. Zonder individualistisch te worden.”
Over een dikke maand is er een gouden schoen te geef.
“Zelfs spelers als Messi en Ronaldo krijgen kritiek. Hoe kan ik dan gefrustreerd zijn als iemand mij bekritiseert? Je m’en fous” Theo Bongonda KRC Genk
“Eerlijk, ik maak me ook hier geen begoochelingen. Wat gebeurt, gebeurt. Dat wil niet zeggen dat ik er niet in geloof. Wie ambitie heeft, moet daarvoor gaan. Als ik hem krijg, zoveel te beter. Maar als ik hem niet krijg, ga ik even goed slapen. Ik ben niet degene die de prijs toekent.”
Stel dat jij mag stemmen? Wie neem je dan?
“Ik hou wel van, hoe heet hij ook weer, Holzhauser. Voor de rest… Ben ik in België ooit een uitzonderlijk speler tegengekomen? Neen. Oei, nu ga je weer schrijven dat ik arrogant ben.”
Anders gesteld: wie maakt of maakte indruk op je in België?
“Dat wàs Sander Berge en dat ís Ito.”
Thorgan Hazard heeft een gouden schoen. Denk je niet: wat die kan, kan ik ook?
“Ik hoop ooit zo ver te staan als hij, maar tot nader order is dat niet het geval. Hij maakte via
Ben ik in België
ooit een uitzonderlijk
speler tegengekomen? Neen. Oei, nu
ga je weer schrijven dat ik arrogant ben.
Theo Bongonda
KRC Genk
Zulte Waregem en Gladbach de stap naar Dortmund en is een vaste waarde bij de nationale ploeg. Met zo iemand mag ik me niet vergelijken.”
Je kreeg in 2016 anders wel complimenten van Zinedine Zidane.
“Dat herinner ik me als de dag van gisteren. Na Real-Celta. Hij riep me bij zich en gaf me een compliment. Hij zei dat ik goed bezig was. Tja, als iemand als Zidane zoiets zegt, betekent dat wel iets. In ons land komt niemand aan zijn enkels. Als je dan nadien weer in België komt en je hoort anderen laatdunkend bezig… Dan moet ik lachen. Kritiek belet mij nooit om te slapen. Ik heb geen kritiek nodig van anderen. Ik ben mijn eigen grootste criticus. Als ik na een nochtans uitstekende match een unieke kans mis, lig ik daar wakker van.”
Frustreert het je niet dat je kritiek op Thorup op Instagram meer weerklank krijgt dan je prestaties?
“Frustreren? Nee. Iedereen mag van mij zeggen wat hij wil. In deze club zijn er mensen bereid om 7 miljoen voor mij neer te tellen. Dat bewijst dat ze geloven in mijn potentieel. Dan heb ik geen behoefte aan de mening van outsiders. Hou je van mij, fijn, dank u wel. Hou je niet van mij, wat kan ik dan doen? Zelfs spelers als Messi en Ronaldo krijgen kritiek. Hoe kan ik dan gefrustreerd zijn als iemand mij bekritiseert? Je m’en fous. Nogmaals, ik heb genoeg zelfkritiek.”
Heeft Thorup gereageerd?
“Neen. Bij mijn weten heeft hij nog niemand gecontacteerd. Het was ook niet gericht tegen hem persoonlijk, wel tegen de manier waarop hij wegging.”
Hoelang gaan we je nog kunnen zien in Genk. Januari, juni, langer?
“Genk zit in mijn hart. Ik ben fier om hier te spelen, maar ik ben ook geen 20 meer. Het is dus zeker niet mijn ambitie om nog jaren in België te blijven hangen. Wanneer ik wil vertrekken? Ik ga daar geen getal op plakken, want dan beginnen ze weer te speculeren. Maar voor mij is 25 jaar oud. Het is altijd mijn doel geweest om op die leeftijd in een topclub te spelen.”
Welke competitie trekt je aan?
“Engeland, Duitsland en Spanje. Maar wie weet, morgen klopt misschien een ploeg aan uit Italië of Frankrijk. Wees gerust, op dit ogenblik is er geen enkel signaal in die richting. Maar als ik regelmatig bij de Rode Duivels wil zitten, kan ik niet hier blijven. Ik heb op jonge leeftijd al geproefd van een topcompetitie. Intussen scoor ik meer, ben ik intelligenter geworden, ben ik er tactisch en fysiek op vooruitgegaan. Met dank aan de staf van Genk. Zij hebben mij enorm geholpen. In het begin had ik hier conditionele problemen. Als je mijn gegevens van toen vergelijkt met nu, heb ik een enorme progressie gemaakt.”
Je verloor ook gewicht.
“3,5 kilo. Zonder aan spiermassa in te boeten. Pas op, ik stond niet te zwaar. Maar er mochten enkele kilo’s af. Ik ben de staf erkentelijk dat ze mij daarin geholpen hebben. Kleine anekdote. Er was voor het seizoen een schema opgemaakt. Een halve kilo per week zakken. Maar ik had geen geduld. Dus begon ik te diëten. Een te zwaar regime. Daardoor kreeg ik een bloeddrukval. Ik viel, met mijn hoofd tegen de muur. Herinner je je de ploegfoto van maanden geleden? Dat litteken op mijn voorhoofd? Dat was daar een gevolg van. Ik vroeg nog om te fotoshoppen maar daar zijn ze niet op ingegaan.”
Je bent intelligenter geworden, zeg je. Het zal je dus niet meer overkomen dat de coach je je rugnummer afneemt.
“Ik weet waar je op doelt. Francky Dury heeft me ooit rugnummer 10 afgenomen. Dat was voor de match in Genk. Het was niet zijn bedoeling om mij te breken. Wel om mij wakker te schudden. Ik blijf erbij dat zijn actie belachelijk was, ik heb hem dat ook gezegd. Neem je een doelman nummer 1 af omdat hij veel goals slikt? Nee toch. Ik was geen vijftien meer. Maar goed, Francky is voor mij een vader. Ik heb het hem dus nooit kwalijk genomen.”