Waarom Kortrijk overslaan Laura Verdonschot geen windeieren legde
VELDRIJDEN WERELDBEKER TABOR
Van de elf crossen die Laura Verdonschot (23, Pauwels SauzenBingoal) dit seizoen afwerkte, viel ze slechts driemaal buiten de top tien. Lang niet slecht, gezien het algemene niveau bij de dames de laatste jaren sterk is gegroeid.
“Zeg dat wel. Sinds maart werk ik met een nieuwe trainer (Tom De Kort, nvdr) en die samenwerking werpt zijn vruchten af ”, aldus Verdonschot. “Ik had wat achterstand in te halen op de verzamelde concurrentie, maar denken dat ik dat gat op één seizoen kan dichten, zou van weinig realiteitszin getuigen. Bovendien zitten die andere meiden ook niet stil. Mijn niveau is gestegen, maar het algemene niveau evenzeer. Gedurende deze coronawinter verblijven tal van buitenlanders in ons land. Waardoor we wekelijks een cross van wereldbekerniveau rijden.” “Hopelijk is me nog wat tijd gegund. Iemand als Toon Aerts wist ook pas op zijn 26ste de aansluiting met de wereldtop te bewerkstelligen. Een echte winnaar zal ik echter nooit worden. Maar met een goede dag en een parcours dat me op het lijf geschreven is, wil ik toch meestrijden voor een podiumplek.” Verdonschots eerste vijf crossen waren puik. Tweemaal eindigde ze zesde en zevende, eenmaal achtste. Nadien vertoonde de prestatiecurve een lichte dip. Maar kijk, zondag vond de Lommelse overduidelijk de frisse benen van het seizoenbegin terug. Verdonschot bereikte de finish veertig seconden voor onze tweede landgenote, Sanne Cant. De cross van Kortrijk overslaan bleek kortom de juiste keuze? “Goh, het was een berekende gok. Maar één die goed is uitgedraaid”, zegt Laura. “In Kortrijk waren amper UCI-punten te verdienen en bovendien zag mijn pa, die de camper bestuurt, de verplaatsing Kortrijk-Tabor (1.040 km, nvdr) niet zitten. Vandaar dat ik alles op Tabor heb gezet. Naast het prijzengeld sleepte ik ook 90 UCI-punten in de wacht. Daar moet je in België al een C1-cross (genre Niel, Koppenberg, Gavere, Heusden-Zolder, nvdr) voor winnen (lacht). Kortom, hoewel ik pas om 2 uur ’s nachts thuis was, hoor je mij niet klagen. Een heel verschil met vorig jaar toen ik opgaf in Tsjechië. Ik kan je zeggen, dan duurt de terugrit eens zo lang. Nu heb ik het goede gevoel echter weer te pakken. Die kortere intervallen liggen me prima wanneer de benen goed zijn, en dat was zondag zeker het geval. Hopelijk ben ik opnieuw gelanceerd voor een mooie reeks.”
Een zevende plaats, nog slechts vier wereldbekerproeven voor de boeg. Een mens zou voor minder van de Wereldbeker zijn of haar hoofddoel maken. Verdonschot is echter een andere mening toegedaan.
“Omdat ik vind dat ik nog niet constant genoeg presteer om van die Wereldbeker een doel te maken”, argumenteert de Lommelse die tegenwoordig in Wechelderzande woont. “Koksijde en Hoogerheide zijn manches die me liggen, maar die zijn beide geschrapt. Vandaar dat ik me liever richt op de crossen die echt op mijn lijf geschreven zijn. Dan denk ik in de eerste plaats aan Antwerpen (12/12), Gavere (13/12) en Mol (16/1). Ook Meulebeke behoort normaal gezien tot dat rijtje, maar omwille van het BK hebben ze dat hele parcours veranderd. Bijgevolg is Meulebeke nu één groot vraagteken.”