Siska Schoeters blikt in ‘Het huis’ terug op overlijden Christophe Lambrecht
Dinsdagavond zet Eric Goens de deuren van z’n huis open voor radiopresentatrice Siska Schoeters. Ze heeft het onder meer over haar eerste, onzekere jaren op de radio en het moederschap. Maar in een emotionele passage in de tuin blikt ze ook terug op het overlijden van haar collega Christophe Lambrecht, intussen al anderhalf jaar geleden. “Ik ga me nooit schamen om voor hem te huilen.”
“Het is mijn taak om een glimlach te hebben. Het zou vervelend zijn om te luisteren naar iemand die hier tegen haar goesting zit.” Dat houdt Siska Schoeters (38) voor ogen wanneer ze haar microfoon openzet. In Het huis blikt de radiopresentatrice terug op haar eerste jaren bij Studio Brussel. Vijf jaar werkte ze daar zonder een vast contract. “’We weten het toch niet zeker met u’, zeiden ze dan altijd. Dus ik had wel last van het ‘imposter syndroom’. Dat je je afvraagt: op een bepaald moment gaan ze doorhebben dat ik eigenlijk niks kan.”
Maar intussen maakt ze nog altijd goedgemutst radio, al is dat intussen op Radio 2. Alleen haar uitzending op 5 mei, dat was dit jaar een harde noot om te kraken. Een jaar eerder had ze afscheid moeten nemen van haar voormalige Studio Brussel-collega Christophe Lambrecht, die op 48-jarige leeftijd aan hartfalen overleed.
“Ik dacht: ik kan geen uitzending doen”, vertelt Schoeters. “Ik heb het wel gedaan, maar dat was een heel slechte uitzending. Eentje met heel veel muziek en heel weinig Siska, ik zal het zo zeggen. Eventjes af- en aankondigen, en dan aan de kant gaan staan. En dan wenen, wenen, wenen. Het was de moeilijkste dag van mijn carrière.”
Superattent
Ook wanneer ze het er in de tuin van Het huis over heeft, krijgt Schoeters het moeilijk. “Ik vind het niet erg dat je blijft huilen om iemand die je mist. Het zou raar zijn dat je op een dag zeg: ‘ik vind het niet erg dat hij er niet meer is’. Ik ga dat altijd erg vinden. Het leven was leuker geweest met Christophe erbij.”
“Wij hebben goeie momenten samen gehad. Hij kon iemand, op elk ogenblik, oprecht zeggen: ‘ik ben blij dat je er bent, ik apprecieer je’. Als ik een hele dag hoofdpijn had,sms’te hij ’s avonds: ‘mieke, is je hoofdpijn beter’? Hij was superattent. Ik ga me nooit schamen om te huilen voor Christophe, zelfs binnen twintig jaar niet.”
→ Het huis, Eén, 20.40 uur
“Het zou raar zijn dat je op een dag zeg: ‘ik vind het niet erg dat hij er niet meer is’. Ik ga dat altijd erg vinden. Het leven was leuker geweest met Christophe erbij”
Siska Schoeters