“Ik moest nog eens trouwen. Derde keer, goede keer, niet?”
De fans van Blind Getrouwd hebben iets om naar uit te kijken met Valentijn: op zondag 14 februari start op VTM het zesde seizoen. Met een nieuwigheid, want voor het eerst nemen twee 45-plussers aan het programma deel. Van hen weten we nu al dat de experten hen hebben gematcht, op de huwelijkspartner van de zes andere deelnemers is het nog even wachten. Wij stellen de even trouwlustige als avontuurlijke singles aan u voor.
“Ik móést nog eens trouwen. Derde keer, goede keer, niet? Welaan dan.” Zo omgaan met je verleden, en meer bepaald met twee eerdere huwelijken die stukliepen, dat heet zelfrelativering.
En dat heeft Sven Soetens, een vijftigjarige huwelijksfotograaf uit het Oost-Vlaamse Stekene, genoeg. Hij is vader van twee dochters van 21 en 23 jaar. “Ik wist niet dat mijn band met hen zo goed was, tot ik deelnam aan het programma.”
Soetens schreef zich naar eigen zeggen “heel bewust in voor Blind Getrouwd, en allerminst impulsief ”. “Als het je zelf niet lukt, waarom zou je het dan niet uit handen geven? Misschien kennen we onszelf niet zo goed als we denken. Al helpt mijn leeftijd om al iets beter te weten wat ik wil. Had ik op mijn 25ste de ervaring van een vijftigjarige, dan was ik vermoedelijk maar één keer getrouwd”, zegt hij. Zijn eerdere huwelijken hielpen hem om dichter bij zichzelf te komen. “Rancuneus ben ik niet. Na elke breuk stelde ik mezelf in vraag, en dat leidt tot zelfinzicht.”
Zijn grote troef noemt hij zijn “eeuwige enthousiasme”. En zijn grootste werkpunt? “Mijn eeuwige enthousiasme. Ik moet leren om mezelf een beetje te temperen, omdat ik anders mensen afschrik. Maar die ruwe bolster is er wat af geveild. En dat kleine, soms té kleine, hartje is gebleven. Nochtans ben ik anders opgevoed. Ik kreeg vroeger altijd te horen dat je je als man niet kwetsbaar mocht opstellen, omdat de buitenwereld je daar op pakt.”
Dat Soetens zeventien jaar geleden van kanker genas, stuurde zijn leven. “Dat heeft me overtuigd om de stap te zetten van werknemer naar zelfstandige, en een fotografiezaak te starten. Want je leven kan in een vingerknip voorbij zijn, dus je kunt maar beter niet wachten of later spijt hebben. Dus voilà: laat ik nog maar eens trouwen.”