DE BIJZAAK De bloemrijke taal van HR
De minder belangrijke, maar daarom niet minder interessante weetjes uit het Limburgs economisch bestel. De
aangehaalde feiten hoeven niet noodzakelijk op waarheid te berusten.
Hou de multinationals in het oog, want die beginnen er het eerst mee. Als het een beetje naar crisis ruikt, halen ze gegarandeerd het hakbijl boven. Want niks is zo goed als een flinke crisis om het mes te zetten in het personeelsbestand. De ideale dekmantel om “de organisatie te stroomlijnen” of “aan te passen aan de gewijzigde vraag in de markt”, zoals dat dan zo schoon door een keur aan managers wordt uitgelegd. Bij Bosch in Tienen kunnen ze er ondertussen van meeklappen. Bij Fedex in Luik ook. Bij Brussels Airlines hebben ze het Zwaard van Damocles ook weer boven het bedrijf gehangen. Het moet enkel nog vallen. Ondertussen worden op de HR-diensten de messen gewet om de eigenlijke executies uit te voeren. Want uiteindelijk zijn zij het die het vuile werk moeten opknappen. Daar worden de managers immers niet voor betaald. Het staat niet in hun
functieomschrijving, weet u wel. Neen, dat is een job voor HR. Human Resources, voluit. Wie heeft die term in godsnaam bedacht? Letterlijk vertaald: de menselijke bronnen. Waarmee we meteen gelijkgesteld worden met pakweg het ijzererts in een staalbedrijf. Voor mijn part mag de term ‘personeelsdienst’ in ere hersteld worden. Enfin, de dienst HR staat dus in voor het in dienst nemen en weer ontslaan van medewerkers. En alles daartussen. Het eerste wordt tegenwoordig omschreven met de hippe term
onboarding. Zo wordt u tegenwoordig door een steward(ess) met een sjaaltje om welkom geheten aan boord van het bedrijf. En u krijgt meteen uw rij en uw stoel toegewezen. Maar voor het ontslaan van mensen heeft HR een hele rij termen bedacht. De ene al bloemrijker dan de andere. We lezen graag voor uit andermans werk. “We moeten u helaas laten gaan”. Alsof dat tegen hun goesting zou zijn. Alsof ze u vrijlaten, u eindelijk uit een houdgreep loslaten, zodat u kunt gaan lópen, vluchten. Daarna wordt uw ontslag bij het resterende personeel gemotiveerd als: “We hebben jullie collega Helena Huppeldepup de kans gegeven om een nieuwe uitdaging aan te gaan. In onderling overleg.” Of nog: “We moeten onze samenwerking stopzetten.” Samenwerking? Terwijl u enkel deed wat u gevraagd werd. Of deze: “Wij zijn bang dat het hier stopt.” Bang? Ja, dat zal wel. En wat stopt hier eigenlijk? De trein? De tram? De bus? Enfin, u bent nu gewaarschuwd en gewapend: hou de multinationals in het oog.