TONGEREN

“Kunst helpt stress verminderen”, begint burgemeester Patrick Dewael (Open Vld). “Geen betere plek dus om kunstwerken te integreren dan hier in ons vaccinatiecentrum. De cursisten van Pentagoon Academie maakten echte pareltjes. Maar de directeur van het woon-zorgcentrum De Motten liet me weten dat een van hun bewoners al sinds maart coronatekeningen maakt. Die moesten we erbij hebben.”

Wegkwijnen

Die bewoner is Voerenaar Guillaume ‘Giel’ Buijssens. “Ik begon te tekenen tijdens de eerste lockdown in maart. Ik voelde me eenzaam en alleen. We mochten niets. Bovendien ben ik autistisch, het wegvallen van routine viel me zwaar. Ik zag ook mijn oudere buren wegkwijnen. Sommige waren niet meer te herkennen na enkele weken van opsluiting. Ik voelde me depressief en zocht een manier om alles te verwerken. Dus greep ik naar potlood en penseel.” De werken van Giel getuigen van de impact die maanden van opsluiting hebben op ons mentaal welzijn. “Zo staart een persoon hoopvol vanuit zijn kot naar de ‘dag van de vrijheid’. Maar hij kan niet naar buiten, zijn been zit vastgeketend aan het virus. De klok slaat vijf over twaalf, op televisie speelt de film ‘Home Alone’. Het vat voor mij het gevoel samen van maanden van opsluiting. Ik had een heel actief sociaal leven voordien.”

Atelier

Nu Giel gevaccineerd is, komt de dag van de vrijheid toch wat dichterbij. “Op een schets zie je hoe de donkere gedachten langzaamaan opklaren door de naderende vaccinatie. Enkele weken geleden kreeg ik mijn twee spuiten en nu kan weer veel meer. Sinds vorige week mag ik opnieuw gaan schilderen en tekenen in het atelier van Munsterbilzen. Dat doet deugd en geeft me moed. Bovendien zie ik mijn kinderen nu steeds vaker. Al is het nog aftellen tot ik mijn kleinkinderen weer mag zien.” In tussentijd schildert en tekent Giel naarstig verder. “Mijn kleine kamertje is eigenlijk een heus kunstatelier geworden. Op tafel, in de kasten, op de vloer, overal liggen mijn creaties verspreid. Zelf had ik er nooit mee naar buiten willen komen, ik zie mezelf eerder als een knutselaar dan een kunstenaar. Maar nu ik hier voor de kunstmuur sta, ben ik toch wel trots. Het geeft een heel fijn gevoel en veel voldoening.”