“Graag samen een trektocht maken in de bergen”
In de reeks ‘Bloedband’ gaan we op zoek naar (top)sporters binnen een en hetzelfde gezin. Maar dan wel over verschillende sporttakken heen. Vandaag de broers Simon en Michiel Ooms. Oftewel handbal meets voetbal.
Twee broers, afkomstig uit Hasselt. Terwijl Michiel (29) het al enkele maanden zonder voetbal moet doen, speelt broer Simon (26) de pannen van het dak in de Franse handbalcompetitie. De twee fysiek samenbrengen in coronatijden is niet evident. Gelukkig kan het virtueel wél.
Simon is netjes op tijd, Michiel verschijnt iets later in beeld. Misschien heeft de stiptheid van Simon iets te maken met de avondklok, die op het moment van het interview om 18 uur in Parijs van kracht is. “Je bent wat laat hé”, groet Simon zijn broer, die meteen reageert. “Jouw micro staat niet op.” Echte broederliefde.
Michiel Ooms is voetballer bij eersteprovincialer Torpedo Hasselt, broer Simon is handbalprof bij de Franse eersteklasser Ivry. Het sport-DNA kregen ze van thuis mee. Vader Ooms speelde volleybal bij onder meer Zonhoven en Winterslag, mama was als volleybalster actief op provinciaal niveau. De twee zonen hebben heel even geprobeerd om in hun voetsporen te treden, maar zonder succes. Michiel sloeg op zesjarige leeftijd al aan het voetballen, Simon ontdekte het handbal op zijn twaalfde. Hij droomde altijd van een carrière als prof. In 2017 kwam die droom uit met een transfer naar het Franse Cesson-Rennes.
“Sjiek wat mijn broer gerealiseerd heeft”, zegt Michiel. “En ik denk niet dat Ivry, waar hij nu zit, een eindpunt is. Hij heeft nog meer in zijn mars.”
Simon: “Dat is de eerste keer dat je dat zegt, maar het klopt wel. Ik heb nog een contract voor één seizoen bij Ivry, dat jaarlijks tegen de degradatie knokt, maar andere clubs hebben intussen interesse getoond.”
Je m’en fous
“Michiel is een goedlachse kerel met soms wel wat trekskes”, typeert Simon zijn broer. “Een goed georganiseerde reiziger (Michiel is reisagent, nvdr.) die zijn weg gevonden heeft. Hij is best een durver en gaat geen uitdaging uit de weg. Dat hij zich afsluit als het wat tegenzit, is misschien zijn slechtste eigenschap.”
Michiel omschrijft Simon als rustig en bescheiden. “Iemand die met de twee voetjes op de grond staat. Hij stapt zorgeloos door het leven en daar ben ik best jaloers op. Je m’en fous, het komt allemaal wel goed. Als ik het over lui en niet ordelijk zijn heb, ben ik bij zijn slechtste eigenschappen gekomen. Handdoeken bijvoorbeeld dagen in de wasmachine laten zitten, zou mij niet overkomen. Op de website van zijn club Ivry omschrijven ze hem als iemand die zichzelf niet al te serieus neemt en vaak met zichzelf lacht. Bescheidenheid die we van thuis meegekregen hebben.”
Er voor mekaar zijn, is ook een eigenschap van het huis. “Als jongste werd ik vaker beschermd en kreeg ik wat meer gelijk”, geeft Simon eerlijk toe. “Het kon tussen ons ook wel eens stuiven, maar uiteindelijk kwam alles weer goed. We hadden en hebben nog steeds erg veel aan mekaar.”
Tuinieren
Het amateurvoetbal wordt dit seizoen niet meer op gang getrokken, het handbal daarentegen gaat in Frankrijk gewoon zijn gangetje.
Michiel: “Ik heb het allemaal kunnen relativeren want het is uiteindelijk ‘maar’ sport. Al blijft het jammer. We hadden met Torpedo een leuk ploegje. We waren ambitieus, we namen een goede start en hadden misschien iets leuks kunnen neerzetten. Maar het sociale aspect mis ik nog het meest. Intussen heb ik met tuinie
Michiel Ooms over broer Simon ren en veganistisch eten enkele nieuwe passies ontdekt.” Simon geraakte een jaar geleden besmet met het coronavirus. “Sindsdien word ik elke week getest. De uitslag was steeds negatief. Ik heb het gevoel dat de angst om besmet te geraken niet meer leeft in onze ploeg. In de eerste maanden waren we erg streng. Niet samen douchen bijvoorbeeld, maar op het veld sta je mekaar ook voortdurend te knuffelen. Ach ja, die wekelijkse test nemen we erbij. In het begin vond ik er niks aan, met die wisser in mijn neus. Maar nu ben ik het al gewoon. Dat Michiel aangeeft geen last te hebben van die wisser is enkel en alleen om stoer te doen in de krant (lacht).”
Trektocht
De coronapandemie heeft uiteraard een impact op hun familiaal leven. “Het is al van Kerstmis geleden dat ik nog in België ben geweest”, zegt Simon. “We spelen nu twee tot drie wedstrijden per week. En dan zijn er nog al die quarantaineregels. Een trip naar België is momenteel zo goed als uitgesloten. Het was spijtig dat we met de nationale ploeg forfait gaven voor de EK-kwalificatiewedstrijden. Ik liep een terugkeer naar België en twee interlands tegen Frankrijk mis. Dat was balen.” Michiel kijkt erg uit naar de wekelijkse skypemomenten. “Een goed gesprek doet deugd. Of ons hart eens luchten wanneer de vrouwen moeilijk doen (schatert).“
Simon speelt op het hoogste niveau. Maar met hem ruilen, zit Michiel niet direct zitten. “Ik heb in het voetbal ook mijn kansen gekregen. Dat heeft Simon me vaak ingewreven. Maar ik heb gekozen voor de combinatie van sport en reizen.” Simon: “Ik heb mijn weg als profsporter moeten zoeken. Het beeld dat ik van een profhandballer had klopte niet met de realiteit. Nu heb ik mijn rustige leven geaccepteerd. In Parijs is altijd wel iets te doen, ik heb er ook goede vrienden. Helemaal anders dan in Cesson-Rennes en Selestat waar weinig te beleven viel en waar het isolement vaak groot was.”
Als de twee broers iets gemeen hebben dan wel de passie voor reizen. “Ik ben reisagent en zit dus vaak in het buitenland”, aldus Michiel. “Simon heeft maar een paar weekjes vakantie waardoor we samen nog niets gepland hebben.” Daar wil Simon graag verandering in brengen. “Voor een trektocht in de bergen, met Michiel als reisbegeleider, ben ik zeker te vinden.”