Wijnhandelaar John Monard riskeert twee jaar cel
John Monard (74), zaakvoerder van de failliete Wijnmakelaarsunie in Diepenbeek, hangt twee jaar cel boven het hoofd. Hij knoeide met de boekhouding om zijn levenswerk te redden en liet een put van ruim 40 miljoen euro achter.
De Wijnmakelaarsunie bouwde doorheen de jaren een reputatie op bij de grootste Franse wijnhuizen waar menig concurrent stikjaloers op was. Monard wist flessen los te weken bij chateaus met ronkende namen als Petrus, Mouton Rothschild en Cheval Blanc. In vijftig jaar tijd legde John Monard een indrukwekkende wijncollectie aan in zijn betonnen bewaarkelders in Diepenbeek. Maar de opkomst van nieuwe wijngebieden, de versmachtende prijsconcurrentie, de ecommerce en het gebrek aan transparantie deden de zaak van de Hasselaar geen goed. John Monard zag zijn levenswerk zienderogen achteruitgaan. Uiteindelijk verklaarde de ondernemingsrechtbank op 14 juni 2018 de Wijnmakelaarsunie failliet. Er bleef een put van 40 miljoen euro achter.
Na onder meer de veiling van een voorraad wijn kreeg curator Hubert Berghs nog voor 31 miljoen euro aan opstaande rekeningen gepresenteerd. “Door de jaren heen is er voor 21,5 miljoen euro aan gelden losgeweekt bij meerdere banken. Aan de overheid, onder wie Douane en Accijzen en de fiscus, is er nog een bedrag van circa 3 miljoen euro verschuldigd en de overige 5 miljoen euro bestaat uit vorderingen van het personeel en leveranciers.” Intussen ging de overgebleven voorraad wijnen onder de veilinghamer om de put een beetje te dempen.
Lege dozen
Monard wist de banken en andere schuldeisers over de streep te trekken door geen klare wijn te schenken over zijn boekhouding. Zo smukte hij volgens het parket zijn cijfers op en loog hij over zijn wijnvoorraden. “In zijn jaarrekening spiegelde hij een voorraad voor ter waarde van 30 miljoen euro, terwijl het in werkelijkheid om zowat de helft ging. Hij gaf de buitenwereld het beeld over vele wijnen te beschikken, terwijl amper één doos op tien in zijn magazijn ook effectief gevuld was”, schetste curator Berghs. Daarnaast schotelde Monard volgens het parket fictieve uitgaande facturen van 13 miljoen euro voor van vooral Aziatische afnemers en versaste hij zo’n 800.000 euro van de vennootschap naar zijn eigen rekening.
Zweedse industrieel
In de rechtbank moest Monard zich verantwoorden voor valsheid in geschrifte, het gebruik van valse stukken, het misbruiken van vennootschapsgoederen en het niet kunnen voorleggen van een waarheidsgetrouwe boekhouding. “Op papier was de zaak gezond, maar de werkelijkheid was anders.”
De procureur vorderde twee jaar cel, 4.000 euro boete, een handelsverbod van tien jaar en de verbeurdverklaring van het vermogensvoordeel. De curator zwaaide met een voorlopige rekening van een miljoen euro. Tot slot was er nog de vordering van bijna een miljoen euro door een Zweedse industrieel. Hij claimt dat Monard een grote en vooral dure partij wijn van hem in bewaring hield. De ondernemingsrechtbank gaf de Zweed hierover eerder al ongelijk, maar de beroepstermijn is nog niet afgelopen.
Gezondheidsproblemen
John Monard was door gezondheidsproblemen gisteren niet in persoon aanwezig in de rechtbank. Wel liet de zeventiger zich vertegenwoordigen door advocaat Luk Delbrouck. Die vroeg om Monard uitstel van straf op te leggen en weerlegde enkele aantijgingen. “Belangrijk om te weten is dat mijn cliënt de aankopen bij de wijnhuizen al in het oogstjaar moest doen. Daardoor betaalde hij al aanzienlijke bedragen om pas twee tot drie jaar later over de flessen te kunnen beschikken. Dat werd al verwerkt in de boekhouding. Hetzelfde met de facturen voor de Aziatische klanten. Hij betaalde voor hun wijnen, zonder er al over te beschikken, maar hij nam ze in de voorraad op. Is dat discutabel of niet?” De raadsman wees er ook op dat Monard zelf naar de politie stapte om aangifte te doen over de financiële problemen, hij benadrukte de leeftijd van de man en vroeg om rekening te houden met zijn gezondheidstoestand.
Vonnis op 10 mei.
“Hij gaf de buitenwereld het beeld over
vele wijnen te beschikken, terwijl amper één doos op tien in zijn magazijn ook effectief gevuld was”
Hubert Berghs
Curator