Bekijk de video in de HBvLnieuwsapp.
Slecht daglicht
Ook ex-wielrenner Eddy Planckaert krijgt na het faillissement van zijn Oost-Europese parketfabrieken een baantje in de Boccaccio. In februari 2003 maakt hij voor het oog van twee cameraploegen zijn vuurdoop als kelner. “Dat was weer bingo”, zegt Strouven. “Zolang er journalisten waren, was hij garçon. En als ze weg waren, hing hij aan de toog en ambeteerde hij de vrouwen.” (lacht) Jarenlang weet Strouven zijn dancing in de aandacht te houden met controversiële stunts. “Ik heb misschien de limieten opgezocht, maar ik heb het wel altijd proper gedaan. Ik heb nooit veroordelingen opgelopen. Het is door figuren als Frank Verstraeten van de Zillion dat discotheken in een slecht daglicht zijn gekomen. Ouders zeiden tegen hun kinderen: ‘Ga maar naar een fuif, dat is onschuldig’. Dat heeft het einde van de discotheken ingeluid.”
Maar ook de Boccaccio blijft niet gespaard van drugsproblemen. “Vooral in het begin van de houseperiode”, zegt Strouven. “Ik wilde wel meewerken met de politie, maar ik wilde geen negatieve publiciteit door politiemensen in de dancing. Daarom hadden we een apart lokaal. Wij hadden de sleutel van de binnendeur, de politie van de buitendeur. Als mijn portiers dealers pakten, staken ze die in dat kot, belden ze de politie en die kwamen ze dan via de buitendeur halen, zonder dat iemand het zag. Soms wel vijf keer per nacht.”
Boerenverstand
Strouven, een boerenzoon die als dj in het nachtleven tuimelde, probeert zijn discotheek te runnen met gezond boerenverstand. “De Boccaccio staat in een woonzone. Een buur die ’s morgens zijn boterhammen eet, ziet niet graag dat ze aan het vogelen zijn in zijn prei. Daarom is mijn regel altijd geweest: voordat de zon opkomt, moet de zaak dicht. In Halen hebben we nooit moeilijkheden gehad met de buren.” Al moeten ze zich soms wel verslikt hebben in hun koffie. “Op een morgen kwam de politie binnen: ‘Benny, wat doen we met die vrouw in die bouwkraan?’ Bleek dat er een groepje ruzie gekregen had. Een meisje was in een kraan gekropen, had al haar kleren naar beneden gesmeten en wilde niet meer naar beneden komen. Toen hebben de buren toch hun ogen uitgekeken.” (lacht)
Strouven opent na Halen nog een reeks kleinere Boccaccio’s aan de kust. En terwijl heel wat discotheken in de buurt kopje-onder gaan, blijft de Boccaccio in Halen nog doorgaan tot 2018. “Ik woonde al twaalf jaar aan de kust en werd het op en af rijden beu. Zeker na een lange nacht. Ik ben nu 59, maar de dag nadien voel ik me tachtig.” Vandaag leeft de Boccaccio alleen nog voort in Oostende. Voor het geld hoeft Strouven het niet meer te doen. “Ik mag niet klagen. Maar weet je wat ik vreemd vind? In Oostende heb ik een collega. ’s Morgens vraagt die me altijd: ‘En Benny, goed verkocht?’ Dan denk ik altijd: wat zegt die nu? Ik heb nooit zo geredeneerd. Dat ik geld verdiende, was plezant, maar ik doe het vooral omdat ik het graag doe. Anders hou je dit zo lang niet vol.”
Uitbater Boccaccio
MORGEN: Monty in Alken