Het licht van de zon
Een paar centimeter. Meer scheelde het vrijdag niet of het bedevaartsoord Heppeneert zou, samen met grote delen van de omgeving van Maaseik, onder water zijn gelopen. Dankzij de inzet van brandweer, leger en stadsdiensten, die met man en macht zandzakjes aanvoerden om de dijken te verhogen, kon een nog grotere ramp worden vermeden.
Elders liep het veel minder goed af. We denken aan Nederlands-Limburg, waar een dijk van het Julianakanaal het begaf en hele dorpen overstroomden, maar ook en vooral aan Wallonië en Duitsland, waar de omvang van de schade pas nu duidelijk wordt. Het dodental liep gisteren nog altijd op. De overstromingen van 2021 zijn daarmee zonder twijfel de grootste natuurramp die ons land teisterde sinds de grote watersnood van 1953. Groter dan de historische overstromingen langs de Maas in 1993 en 1995. Toen overstroomden dorpen als Heppeneert wel. Nu werd dat alleen maar vermeden omdat er de afgelopen 25 jaar enorme inspanningen werden gedaan om de rivier voor te bereiden op wat we wisten dat ging komen. Maar we schreven het hier gisteren al: het mag niet stoppen bij die symptoombestrijding. Nooit zag de mensheid het onheil van zo ver aankomen. En toch. Toch slagen we er maar niet om in te doen wat nodig is: de oorzaken aanpakken. Waarom? Omdat de noodzakelijke maatregelen nog altijd in twijfel worden getrokken. Niet alleen door regelrechte klimaatontkenners, maar ook door mensen die - al dan niet oprecht - waarschuwen voor de hoge kostprijs en pleiten voor meer ecorealisme. Dat lijkt op zich een eerbare politieke keuze - de solidariteit moet in het oog worden gehouden - ware het niet dat dit realisme ons op langere termijn voor nog veel grotere kosten zal plaatsen. Wat maar niet wil doordringen, is dat de prijs van niets of te weinig doen nog vele malen hoger zal liggen.
Het is daarom des te onbegrijpelijker dat een partij als Vlaams Belang vrijdag sprak over politieke recuperatie. Volgens hen wordt er te eenzijdig naar de klimaatverandering gewezen. De ruimtelijke ordening, verouderde riolen, overvloedige verharding: het zijn inderdaad factoren die een rol spelen. Maar de problemen van de afgelopen dagen kunnen alleen maar zo groot worden door de turbo die klimaatverandering heet. Een turbo die de komende jaren steeds vaker zal terugkeren.
Hoe lang gaan sommigen het licht van de zon nog blijven ontkennen? Is het omdat ze teren op de angst van burgers? Het is des mensen om tegen beter weten in te hopen dat het zo ver niet komt. Alleen verkiezen we geen politici om daarin mee te gaan. In deze hele discussie is er uiteindelijk maar één vraag die telt: als we het nu nog niet over klimaatverandering mogen hebben, wanneer dan wel?
Reacties: dekern@hbvl.be