“Ik had goede benen, dat belooft voor zondag”

Dag om dag brengen Jasper Philipsen en Dylan Teuns verslag uit vanuit de Tour. Wat spookt er door hun hoofd, wat vertellen de benen hen en welke geluiden circuleren er in het peloton? Drie weken lang nemen Jasper en Dylan geen blad voor de mond.

“Het was donderdag jammer genoeg geen dag om te sprinten. Een grote groep reed weg en er was te weinig interesse om de koers te controleren. Aan mij lag het niet, want mijn benen voelden goed aan. Dat stemt me wel tevreden: ondanks de moeilijke dagen in de Pyreneeën was ik er klaar voor om de strijd aan te gaan. Dat belooft voor zondag, waar ik eindelijk de dagzege wil binnenrijven. Bij mijn eerste deelname aan de Tour in 2019 haalde ik Parijs niet, maar nu gaat het normaal gezien wel lukken. Je weet niet hoe vaak ik er al aan gedacht heb om over de stenen van de Champs-Elysées te flitsen. Hopelijk kan ik de trein van Cavendish nu wel stokken in de wielen steken.”

“Na de Vuelta van vorig jaar ga ik zondag mijn tweede grote ronde afwerken. Het verschil tussen beide wedstrijden is toch gigantisch, hoor. Het niveau is een pakje hoger, de snelheden liggen een paar tandjes hoger en de drukte rond het Tourcircus is enorm. Over de hotelaccommodatie in Frankrijk kan ik niet stoefen. Op dat vlak wint de Vuelta het pleit. Op zich wist ik dat al, maar als je het drie weken aan één stuk meemaakt, wordt het alleen maar duidelijker. Mark Cavendish tweette eerder al een foto van een te klein bad, maar zulke verhalen kan ik ook vertellen. Ik heb meerdere keren op een kamer gelegen waar ik nauwelijks mijn bagage kon neerzetten. De slaap vatten was gelukkig geen probleem, want daar was ik moe genoeg voor. Maar het is en blijft vreemd dat de kwaliteit van de Tour ver boven de kwaliteit van de Tourhotels uitsteekt.”