Pogacar: 22 jaar, speels, Tourwinnaar
Allan Peiper vecht tegen kanker en volgde deze Tour als “ploegleider van thuis uit”. Tot hij vrijdag en zaterdag toch naar Frankrijk kwam. Over zijn ziekte wil hij liever niet meer praten, “maar het was heel emotioneel om bij de ploeg te zijn”, geeft hij aan. “Ik zag er een beetje tegenop, maar de ploeg heeft me geweldig opgevangen. Ik ben blij dat ik het heb gedaan. Het was leuk om iedereen te zien.”
Het was wel gewoon werkendag voor Peiper: “Ik ben donderdagavond toegekomen met sportwetenschapper John Wakefield en samen hebben we de hele tijdritdag gecoördineerd. Verkenning, cross-notes, pcr-tests die ook nog ingepland moesten worden. Ik ben er vol ingegooid. (lacht)” Anders dan vorig jaar zat Peiper zaterdag niet in de volgwagen achter Pogacar. “Tadej had het wel gevraagd voor de opwarming: ‘Rijd jij achter mij, Allan?’ Ik heb geantwoord dat het de vaste ploegleiders zouden zijn en dat was oké voor hem. Ik heb één tip gegeven: het parcours was bijna de hele tijd ‘straightforward’, maar op twintig kilometer was er een opeenvolging van bochten met een oneffen wegdek. Daar heb ik gezegd: ‘een paar keer ademen vooraf, snelheid laten zakken en zorgen dat je daar toch een beetje kan recupereren. Zeker geen risico in de bochten’. Het was mooi om te zien dat hij dat ook deed in de race.”
Pogacar won de tijdrit niet, maar deze Tour kon niemand hem bedreigen. Is hij de ultieme ronderenner?
“Tadej is redelijk compleet. Hij heeft uithouding en is explosief bergop. En hij toont dat hij in een tijdrit de allerbesten kan kloppen. Veel completer kan je niet zijn. De hitte is misschien een zwak punt, maar dat lijkt ook mee te vallen.”
Ook positioneren is een sterk punt: hij zit altijd vooraan in het peloton, als het moet zelfs zonder ploegmaats.
“Hij heeft de feeling om met de vélo te rijden, zoals we dat zeggen in Vlaanderen. Hij is handig. Wheelies en andere trukjes, dat is allemaal geen probleem. Maar de ploeg heeft hem ook goed beschermd. Tadej is hoogstens opgehouden door valpartijen, zelf lag hij er nooit bij. Zonder dat we daar ‘blasé’ over moeten doen. Het heeft ook te maken met geluk. Maar het klopt dat Tadej altijd op zijn gemak is in het peloton. Zelfs in een massasprint blijft hij makkelijk vooraan. Als het peloton scheurt in zo’n etappes zal hij niet snel tijd verliezen.”
Er wordt nu gesproken over de Pogacar-dynastie. Geloof je dat hij de Tour ook de komende jaren gaat domineren?
“Ik vind het makkelijk en voorbarig om nu al van een dynastie te spreken. Maar toch: hij wint drie ritten en drie truien in deze Tour. Hij is de man van het moment en van de komende jaren. Straks komen renners als Roglic en Bernal terug en die gaan hem zeker het vuur aan de schenen leggen. Maar Tadej heeft ook nog marge.”
Hij kan nog beter worden?
“Zoals gezegd: hij is tamelijk compleet. Het enige wat je kan zeggen is dat Tadej speels blijft. Natuurlijk is het leuk om zo te koersen, maar misschien komt er een moment waarop hij wel eens het geel moet leren weg te geven om zijn ploegmaats te sparen. Of moet hij selectiever ritten kiezen om op andere dagen conservatief te rijden. Maar dat speelse maakt het nu leuk voor hem. Het is zijn troefkaart.”
Dat vertelde hij zaterdag op de persconferentie: hij beleeft wielrennen zoals hij vroeger spelletjes speelde met zijn broer. ‘Voor mij is het makkelijker als het ‘fun’ is.’
“En we proberen ervoor te zorgen dat het ‘fun’ blijft. Dit jaar wilde hij graag Strade Bianche doen, hoewel hij wist dat hij daar tegen jongens als Van Aert en Van der Poel tekort zou schieten. Ik was geen voorstander - voor mij paste dat niet goed in zijn planning - maar je moet ze ook laten koersen soms. Ik heb hetzelfde mee gemaakt met Mark Cavendish. Voor hem moest koers ook meer zijn dan de Tour alleen. Hij wilde per se Milaan