Controversiële Belgische coproductie ‘Titane’ wint Gouden Palm
Afgelopen weekend zijn op het filmfestival verschillende Belgische (co)producties in de prijzen gevallen. De controversiële Frans-Belgische body horror movie ‘Titane’ won verrassend de Gouden Palm.
Iedereen wist al na een paar minuten in de slotceremonie wie de Gouden Palm had gewonnen. Juryvoorzitter Spike Lee bleek ‘lost in translation’ en reageerde op de uitnodiging om de ‘first prize’ – de eerste prijs op de lijst – bekend te maken met: ‘Palme d’Or: Titane’. Achteraf zei Lee: “Ik ben een grote sportliefhebber. Maar ik was hier als de speler die aan het einde van de wedstrijd een vrije trap miste. Ik heb geen excuses. Gelukkig zeiden de mensen van Titane: ‘Trek het je niet aan, Spike’. Dat stelt me toch gerust.” Er waren echter weinig journalisten die de winst van Titane hadden voorspeld. Deze prent van Julia Ducournau, over een vrouw met een titanen plaat in de schedel die verliefd wordt op metaal en zelfs een relatie begint met een Cadillac, was voor sommigen een grensverleggende verrassing. Maar anderen vonden de prent te extreem en ridicuul. De bekroning van de film betekende wel een mijlpaal. Het is immers de tweede keer dat een film van een vrouw de Gouden Palm krijgt en de eerste keer dat ze die niet moet delen. In 1993 won Jane Campion als eerste cineaste in Cannes de hoofdprijs voor The Piano, maar de Palm moest ze wel delen met Chen Kaige voor Farewell My Concubine. De overwinning van Titane is eveneens een pluim op de hoed van Felix van Groeningen zijn vaste Director of Photography Ruben Impens die het indrukwekkende camerawerk verzorgde. De Gentenaar had in 2016 al Ducournau’s debuut Grave voor zijn lens gebracht.
Massamoordenaar
Een andere Belgische coproductie die scoorde, was openingsfilm Annette. De Franse regisseur Leos Carax kreeg de prijs voor de beste regisseur, maar stuurde het popduo Sparks om de trofee in ontvangst te nemen. Het sterk geacteerde drama van de Ukkelse regisseur Joachim Lafosse, Les Intranquilles, werd helaas genegeerd. In de nevensectie Un Certain Regard kreeg Un Monde, het debuut van de Brusselse Laura Wandel, de door journalisten uitgereikte Fipresci-prijs en de Belgisch-Roemeense Teodora Ana Mihai ontving de Prijs voor Moed voor haar ontvoeringsdrama La Civil. Waveraar Théo Degen haalde met L’Enfant Salamandre de prijs voor de beste studentenfilm binnen in de sectie Cinéfondation. Iraniër Asghar Farhadi, de regisseur waarvan velen hadden verwacht dat hij de Gouden Palm zou winnen met A Hero, moest zich tevredenstellen met de Grand Prix, die hij ook nog moest delen met Fin Juho Kuosmanen (Compartment N°6). De jury vierde als beste acteur Amerikaan Caleb Landry Jones voor zijn rol van massamoordenaar in de Australische biopic Nitram. Landry raakte van verbazing amper uit zijn woorden en besloot dan maar niets te zeggen. Tenslotte mocht de Noorse Renate Reinsve zich beste actrice noemen in de tragikomedie The Worst Person in the World van Joachim Trier.
“Ik ben als die kerel die aan het einde van de wedstrijd een
vrije trap mist”
Blunderende juryvoorzitter Spike Lee