De hoop om slachtoffers levend vanonder het puin te halen is opgeborgen.
“Ik heb iemand drie keer ‘chou’ horen roepen.” Gisteren, iets na halftwee op de Quai Ferdinand Nicolaï. Van ‘de kade’ in het centrum van Pepinster schiet niet veel over. De Vesder die de stad doorkruist, is er verwoestend geweest: aan de oevers geen huizen meer, alleen maar puin. Er is een ravage aangericht die je aan een bom, maar nooit aan water zou toeschrijven.
“Waar heb je die kreten precies gehoord?”, vraagt de politie. De vrouw wijst de plek aan en Turbo, de cockerspaniël van de politie gaat, met de neus schuivend over de grond, op zoek. “Het was afgelopen zaterdag. Ik hoorde drie keer ‘chou’, ik ben het zeker”. De vrouw woont in de straat die op de kade uitkomt. Zij kon met haar gezin vluchten naar het dak en werd veilig geëvacueerd. Hun huis staat nog recht. De huizen van de buren dichter bij de oever niet meer. Turbo zoekt op de aangewezen plek, maar vindt er niets. Is er dan nog hoop om mensen levend vanonder het puin te halen? “Turbo is een lijkhond”, zegt zijn politiebaasje, “geen reddingshond.” “Het zou een mirakel zijn als we nog mensen levend terugvinden”, zegt Alain Remue, hoofd van de Cel Vermiste Personen. “We zijn ondertussen al vier dagen na de ramp en er is intensief gezocht op de meest getroffen plekken.” Behalve in de vallei van de Vesder in Pepinster werd gisteren ook naar lichamen gezocht rond een zwaar getroffen camping in Esneux. “Het zijn de plekken waar de meeste slachtoffers aangetroffen zijn”, zegt commissaris-generaal van de federale politie Marc De Mesmaeker. “Verder hebben we weinig aanknopingspunten. De stroom kan lichamen kilometers ver meegesleurd hebben.” De federale politie krijgt bij haar zoektocht de hulp van Disaster Victim Identifcation, de Cel Vermiste Personen, en Nederlandse collega’s en hun speurhonden.
Voorzichtig puinruimen
“Kom maar mee, meneer, dan kan je de plek aanduiden.” De politie helpt een man mee onder het politielint. Hij woont wat verderop en ook hij heeft zaterdagmiddag nog kreten gehoord. Net omdat de politie weinig aanknopingspunten heeft, kan de info van getuigen cruciaal zijn. Een paar minuten later komt de man terug vanachter het puin. “Sorry, maar nu moet ik weg, voor mij is het te zwaar.” Met tranen in de ogen verdwijnt de man in de gekwetste stad. Turbo blaft niet op de plek van de tipgever, wat betekent dat hij er niets gevonden heeft. De cockerspaniël zoekt de hele namiddag verder in het puin, maar vindt niets. “Voor ons is dit gebied doorzocht”, zegt zijn politiebaasje. “De volgende stap is voorzichtig puinruimen, zo kunnen er ook lichamen gevonden worden. Of nieuwe geuren vrijkomen, zodat we de hond nog eens kunnen inzetten. Want het is mogelijk dat de lichamen zodanig onder het puin bedolven liggen dat Turbo het niet ruikt. Wij gaan morgen alvast een ander gebied doorzoeken.”
Ook rond de camping in Esneux worden geen lichamen aangetroffen. Maar de lijst met vermiste personen daalde wel van 127 gisterochtend naar 70. Een heel pak mensen was dus als vermist opgegeven maar bleek slechts onbereikbaar. “Dat is heel goed nieuws”, zegt Remue, “maar er blijven er natuurlijk nog veel over. Binnen een paar dagen gaan we een definitieve lijst hebben van mensen naar wie we gericht op zoek moeten.”
Een vrouw komt aangelopen en ziet hoe Turbo in de koffer van de politiewagen springt. “Hebben ze gedaan met zoeken? En ze hebben niemand gevonden? Ik ben op zoek naar mijn moeder. Ik vrees dat ze hier ergens moet liggen. Maar ik ga maar beter terug naar waar haar huis was, wie weet verschijnt ze er nog.”