“Als vader én coach ben ik verplicht wat schizofreen te zijn”

plaats van te redeneren zoals in Amerika of Engeland: Wat maakt hem zo succesvol? Dat is een andere benadering. Hoe Napoleon zijn eigen weg ging om ongelooflijke dingen te doen, dat intrigeert mij. Hij heeft straatnamen, -nummers, gemeentewetgeving en nog veel meer geïntroduceerd.”

“Dat ik leef van conflicten, ruzie nodig heb om vooruit te gaan, is niet waar. Als mensen niet begrijpen wat topsport is, enerveer ik mij wél. Met Rutger (Smith, topsportcoördinator van Atletiek Vlaanderen en ex-wereldtopper, nvdr) heb ik géén ruzie, hij weet wat topsport is. Terwijl er mensen rondlopen die postjes bekleden waarvoor ze niet geschikt zijn, die niet weten wat topsport is. Het stoort mij dat er in het Franstalige gedeelte mensen niet wíllen winnen (Borlée verwijt al jaren de Waalse atletiekbond amateurisme en stapte dit seizoen over naar Sport Vlaanderen, nvdr).” “Soms vraag ik mij af: ben ik gek omdat ik denk dat ik bergen kan en wil verzetten? Ben ik gek omdat mensen aan mij twijfelen? Ik voel mij misbegrepen, ja. Ik denk soms dat mijn zonen gegeneerd zijn omdat ik soms blijf pushen en ongegeneerd mijn mening zeg. Ik bén zo. België is een land van schoonmoeders. Als iemand zoals ik of Jean-Marie Dedecker opduikt, kunnen ze ons niet coachen. Ik zei bijvoorbeeld tegen het Belgisch Olympisch Comité: met dé tien medaillekandidaten voor Tokio moeten jullie elke week in contact staan: hoe gaat het met jullie, wat hebben jullie nodig, waar kunnen we bijsturen… Maar het blijft stil, doofstom. Als ik bel, krijg ik te horen: binnenkort is de olympische kleding daar… Je m’en fous, moi.” “Het is makkelijk om de top te bereiken. Het moeilijkste is aan die top blijven, presteren jaar na jaar. Wanneer je naar de Belgische statistieken kijkt, zijn er slechts drie atleten die olympiade na olympiade hebben gepresteerd. Dat wil zeggen: de ondersteuningsmechanismen ontbreken. Een