“Een bijna vergeten gitaarriff”
Limpop, het verhaal achter Limburgse songs. Zoals ‘The Architect’ van dEUS: een vreemde eend in deze reeks, maar toch hoort-ie erin thuis want de architect van deze dEUS-hit is Mauro Pawlowski uit Koersel.
Ah, nevermind that outer space stuff. Let’s get down to earth!’ Met deze woorden wordt The Architect afgetrapt. Die krakende stem had van zanger Tom Barman kunnen zijn, maar het is die van de in 1983 overleden architect Richard Buckminster Fuller. Het is ook over die man - die postuum de Nobelprijs won - dat The Architect gaat. Wat dat betreft is dEUS overigens lang niet de enige, want de Amerikaanse folkzanger John Denver schreef eerder al een song over deze intrigerende man: What One Man Can Do verscheen in 1982 op het album Seasons of the Heart.
Geniaal
Maar wie was Richard Buckminster Fuller? Blijkbaar een man die erg inspireerde. “Noem hem gerust een genie!”, liet Tom Barman eerder al optekenen in interviews naar aanleiding van Vantage Point, het dEUS-album waar The Architect op terug te vinden is. “Helaas stond zijn geniale brein in de weg van zijn leven. Op een bepaald moment werd zijn dochtertje ziek. Ze stierf omdat Fuller de verzorging niet kon betalen. Daar was hij zó door geraakt dat hij besloot zelfmoord te plegen. De legende wil dat hij naar de pier ging om te springen, maar daar tot inkeer kwam: hij zou zijn leven in dienst van de mensheid en de wetenschap stellen en de levenskwaliteit verbeteren met zijn bouwwerken. Zo heeft hij het eerste flatgebouw ontworpen. Fuller was een utopist, maar ook een doener.
Toen ik zijn levensverhaal las, wist ik dat er een song inzat.”
Met dank aan C.J. Bolland
Maar wat hebben het Antwerpse fenomeen dEUS en The Architect nu met Limburg en Limpop te maken? Niet weinig, want Mauro Pawlowski uit Koersel maakte destijds deel uit van de band, schreef mee aan de muziek én nam het belangrijkste gedeelte van de zangpartij voor zijn rekening. Het was dus het idee van Tom Barman om een song te schrijven over Richard Buckminster Fuller, maar de gitaarriff komt uit Koersel. “Die was wel bijna verloren gegaan”, herinnert Pawlowski zich. “Dankzij C.J. Bolland is dat niet gebeurd.” Pawlowski heeft het over de Britse Antwerpenaar Christian Jay Bolland, die in 2004 met Barman het dance-project Magnus opstartte en vaak in de studio werd gesignaleerd wanneer dEUS er aan het werk was. “We waren nieuwe nummers aan het schrijven voor het album Vantage Point”, vertelt Pawlowski.
“Alle ideeën die ons te binnen schoten, namen we op. Daarna gingen C.J. en Tom ermee aan de slag: zij selecteerden de beste stukjes. Wel, dat riffje van The Architect heb ik slechts één keer gespeeld, en dan nog zonder dat ik het wist. Maar Bolland was het niet ontgaan, dus selecteerde hij dat stukje van slechts enkele seconden waarna hij er een loop van maakte. Toen ik het hoorde, vond ik het wel iets hebben, maar ik kon me begot niet meer herinneren dat ik ‘t ooit had gespeeld. Daarna, toen het nummer vaste vorm had gekregen, heb ik die riff opnieuw ingespeeld: heel het nummer door, zodat het niet meer geloopt moest worden. Enfin, dat dénk ik toch. Helemaal zeker ben ik er niet van.”
Ben je zelf tevreden over die riff? De geest van T.C. Matic-gitarist Jean-Marie Aerts waart er in rond.
“Zeker! Ik ben altijd beïnvloed geweest door JeanMarie en dat komt met deze riff zeker tot uiting. Ik vind trouwens dat er ook een beetje Robert Fripp (gitarist van King Crimson, nvdr) inzit.”
De riff zou naar verluidt erg moeilijk zijn om te spelen.
“Nee! Het zijn maar de arpeggio’s van het akkoord la mineur 6. Gewoon een beetje aan de sna
ren trekken, zonder plectrum. Op die manier voeg ik er nog een kleine Mark Knopfler-vibe aan toe.”
Je doet alsof het niets voorstelt, maar Bruno De Groote, jouw opvolger bij dEUS, zegt: “‘The Architect’ tegelijkertijd spelen en zingen, da’s de hel.”
(lacht luid) “Ocharme Bruno! Misschien zegt hij dat omdat hij nooit veel heeft gezongen. Ik heb mezelf geoefend in gitaarspelen terwijl ik zing, het is een automatisme geworden.”
“De laatste keer dat ik Bruno zag, was op Rock Herk. Ik speelde er met Gruppo Di Pawlowski, hij met dEUS. Het was al een hele tijd geleden dat ik de mannen van dEUS nog had gezien. Het had dus een avondje van gezellig bijbabbelen kunnen worden, ware het niet dat ik eerder die avond mijn kameraden van The Sore Losers al tegen het lijf was gelopen. Dat was gepaard gegaan met nogal wat pilsconsumptie. Dus, een diepzinnig gesprek zat er die avond niet meer in. Wat The Architect betreft: ik heb die song altijd graag gespeeld. Maar dat het een hit zou worden, had ik nooit kunnen voorspellen.”
“Dat riffje van The Architect heb ik slechts één keer gespeeld, en dan nog zonder dat ik het wist” Mauro Pawlowski