DILSENSTOKKEM
Tien jaar geleden overleed Paul Cluydts. In Dilsen-Stokkem kennen ze hem beter als de ‘Bospater’. Hij was in de jaren 1960, diep in de bossen en ver van de bewoonde wereld, de oprichter van bivakoord De Kalei en Huize Lieve Moenssens. In 2011 werd Paul Cluydts begraven in Deurne. “Daar mocht zijn zerk maar tien jaar blijven staan”, vertelt zijn nicht Gerd Decaluwé. “Om die reden brengen we zijn zerk na tien jaar terug naar zijn geliefd oord De Kalei.”
Paul Cluydts werd geboren in Borgerhout in 1922. Tijdens zijn actieve loopbaan als godsdienstleraar in Wijnegem kocht hij zestig jaar geleden op de grens van Lanklaar en Dilsen een groot heidegebied. Hij bouwde er een jeugdverblijfplaats die al vlug populair werd voor bivakken en bosklassen. Er volgde een tweede jeugdverblijf en Huize Lieve Moenssens.
“Huize Lieve Moenssens richtte zich op fysiek gehandicapten en was uniek in de jaren tachtig”, weet nicht Tina Decaluwé. “Wie voor een gehandicapt familielid zorgde en zelf eens op vakantie wou, kon bij Huize Lieve Moenssens terecht.”
De Bospater heeft Lieve Moenssens zelf gekend. De dame was verlamd en kon enkel bewegen met haar ogen. Iemand las het alfabet voor en bij de juiste letter knipperde ze met haar ogen. Op die manier schreef ze sprookjes. Paul Cluydts stond vaak alleen voor de zware taak om drie centra te runnen. Gelukkig kon hij rekenen op de hulp van vele Maaslanders. Die kwamen helpen metselen, bouwden een thuis voor jongeren en ouderen. De Bospater realiseerde dit alles zonder ook maar één frank subsidies.
Schilderen
“We zijn onze heeroom regelmatig komen helpen”, vertellen de kinderen van Gaby en Robert Cluydts, de broer en zus van de Bospater. “Tijdens onze vakanties kwamen we in De Kalei schilderen en klusjes uitvoeren”, zegt Werner Donckers. “Dan verbleven we in zijn chalet in het bos.”
“We hebben altijd achter het levenswerk van onze oom gestaan”, gaat Karin Decaluwé verder. “Hij heeft al zijn neefjes en nichtjes gedoopt en zelfs getrouwd. Met Pasen mochten we rond zijn chalet eieren rapen. Jaarlijks organiseerde hij de Kaleifeesten. Met de opbrengst van deze feesten kon hij bouwen en mensen blij maken.”
Zerk als monument
De Bospater is op 18 oktober 2011 in Antwerpen overleden. Hij werd begraven in Deurne. “Na tien jaar moest zijn zerk van de begraafplaats verdwijnen”, aldus Gerd Decaluwé. “Dat vonden we jammer. Ik heb voorgesteld zijn zerk over te brengen naar het bos bij De Kalei, de plaats waar onze heeroom zijn hart verloren had. Alle familieleden waren akkoord en ook Chiro Vlaanderen, de nieuwe eigenaar van De Kalei, gaf toestemming. Dus zijn we onlangs met de zerk van onze heeroom van Deurne naar Dilsen-Stokkem gereden. De zerk heeft een plek gekregen naast de chalet van de Bospater. Voor ons is dit een soort monument. We zijn trots op zijn puik werk. Zonder onze heeroom stond hier geen prachtig bivakoord van Chiro Vlaanderen en ook geen ‘Klavertje Drie’, een tweede bivakoord voor jongeren. Ook Huize Lieve Moenssens is uitgegroeid tot een mooi woonzorgcentrum. Als onze heeroom nog onder ons was, zou hij ons beslist zeggen: Ik ben blij terug in De Kalei te zijn. Jullie hebben een goede daad gedaan.”