Terwijl Arno zong met pijn, wist zijn zoon niet wat hij zag
LA VÉRITÉ ALBUM
Hier c’était le passé / aujourd’hui la vérité. Of vertaald: gisteren is het verleden, vandaag is de waarheid. La vérité laat Arno Hintjens horen zoals hij zijn laatste maanden beleefde. Zwakker van stem, maar nog steeds doorbloed. En hongerig. Tot het einde zat Arno in de studio om te werken aan zijn laatste plaat. Op 23 april overleed hij, op zijn 72ste, aan pancreaskanker. De gedachte die Arno in ieder afscheidsgesprek uitsprak – “Gisteren is dood, morgen bestaat niet” – is nu de basis van zijn eerste postume single.
Fierheid
Het is een verrassend lied, La vérité. Uptempo, opgewekt. En jeugdig. Heel anders dan wat de ‘lonesome Zorro’ ervoor deed, maar geslaagd. “Dat doet me plezier”, zegt Mirko Banovic, Arno’s vaste bassist en bandleider. Hij is ook de producer van het album, dat na de zomer verschijnt. “Arno was er volledig bij betrokken. Hij besliste mee hoe het moest klinken. Hij omringde zich enkel met de mensen die hij erbij wilde. Zijn broer Peter, zijn beste vriend, de engineer die hij kende van bij TC Matic. En wij, zijn muzikanten.”
Tijdens de opnames was de opdracht helder: doorwerken. “Want de tijd stond niet aan onze kant. Arno zong met pijn, maar dat deerde hem niet. Hij praatte niet over zijn ziekte, of zijn conditie. Het enige wat hij wilde, was die plaat klaarkrijgen. Enorm inspirerend. In dat opzicht is La vérité het perfecte nummer om als eerste te lossen.”
Arno koos de song zelf als zijn nieuwe single. Het is één van de twee nummers die zijn zoon Felix meeschreef. “Dat maakte het speciaal voor Arno”, vertelt Banovic. “Ze hadden nog nooit samengewerkt. Felix stuurde een paar beats door, waar Arno en ik een arrangement rond schreven. In de studio had Arno maar één take nodig. Zo puur, dat kwam binnen. Felix was erbij en wist niet wat hij zag. Hij vond het straf hoe zijn vader werkte.”
Over de tekst dacht Arno langer na. “Hij nam altijd schriftjes mee om flarden tekst in te noteren. Dat idee van ‘in het nu leven’ hield hem bezig. Het had geen avance om over de toekomst te praten. Repetities, die laatste optredens, studiosessies: daarrond draaide het voor hem. Arno vond het belangrijk dat de mensen nummers als La vérité kunnen horen. Hij zou fier geweest zijn als hij hier nog was.”
Surreëel
Voor Banovic is het lastiger om te luisteren. “Het is nog pril. Ik ben blij met de reacties, maar het is ook confronterend. Bruno Fevery (Arno’s gitarist, nvdr.) en ik speelden drie weken nadat Arno stierf in de Lotto Arena met Arsenal. Het voelde surreëel. We keken naar elkaar, en beseften dat we met een ander verhaal op het podium stonden. Er is een tijd voor en na Arno’s dood. Het is niet meer hetzelfde zonder hem.”