“Deze keer hield ik mijn handen wel aan stuur”
In tegenstelling tot de ‘blooper’ van dinsdag - toen Van Aert te vroeg juichte en tweede werd - kantelde het in Chaintré wel in zijn voordeel. Nu was het de Kempenaar die met een laatste lendenruk Jordi Meeus afhield. “Het was de laatste kilometers zo hectisch dat ik niet wist wie erbij was”, aldus Van Aert. “Zo’n sprint aan hoge snelheid is niet wat ik het liefst heb. Ik voelde dat ik niet al mijn kracht kwijt kon. Ik voelde Jordi langszij komen en gooide mijn voorwiel naar de streep. Ik hield mijn handen deze keer wel aan het stuur, twee keer te vroeg juichen in één week zou er echt over zijn geweest. Jordi feliciteerde me meteen, daarmee was ik meteen wat zekerder.”
1 minuut voorsprong? Te weinig
De wereldvedette van Jumbo-Visma boerde de voorbije vijf dagen zo goed dat hij 1’03” voorsprong telt in het klassement. Maar daar is het hem écht niet om te doen. Nochtans krijgt hij sinds woensdag slag om slinger dezelfde vraag: of hij deze Dauphiné wil winnen? Of hij die kán winnen? Zijn antwoord is overduidelijk: “Onmogelijk. Die minuut voorsprong zal zaterdag zo weg zijn. De Galibier, de Croix-de-Fer… Da’s geen spek voor mijn bek. Zeker niet als die mannen van dit terrein ervoor gaan. Dat is nog iets anders dan proberen in de vlucht te zitten. In zo’n zware etappe als die van zaterdag is een minuut voorsprong veel te weinig. In het weekend trekken we de kaarten van Roglic en Vingegaard.”
Nu vooral ritzeges
Wout van Aert
Al weet je maar nooit: misschien kan het wel in de toekomst? “Misschien”, beaamt Van Aert. “Vorig jaar probeerde ik in de Tirreno een eindklassement na te streven. Dat was leuk, maar anderzijds: voor een renner met mijn profiel is de Dauphiné een van de moeilijkste koersen om te winnen. Er zijn heel veel bergen. In Parijs-Nice heb je meestal maar één bergetappe, dat ligt me beter. Zelfs mijn winst vorig jaar in de Touretappe over de Mont Ventoux is geen waardemeter. Of net wel: ik vertrok vanuit de vlucht, had vijf minuten voorsprong aan de voet en boven nog maar één minuut… Dat zegt voldoende.”
Wat Van Aert dan kan of moet doen om op een dag voor die eindzege te gaan? “Mijn trainingen aanpassen. De reden waarom ik nu een mooie positie in het klassement heb, is omdat ik veel bonificatieseconden pakte in de sprint en goed was in de vlakke tijdrit. Maar als ik meer op de bergen focus, denk ik dat mijn sprint minder wordt. Dat betekent minder bonificaties en minder power voor die vlakke tijdrit. Het heeft altijd voor- en nadelen. Op dit punt in mijn carrière verkies ik om voor ritzeges te gaan. De zomer staat voor de deur en daarin wil ik Tourritten winnen en voor het groen gaan.”
19 koersdagen, 14 keer podium
Van Aert boekte donderdag niet alleen zijn vijfde seizoenszege en ook al zijn vijfde etappewinst ooit in de Dauphiné, het was ook zijn veertiende top drie in negentien koersdagen. Indrukwekkende statistieken. “Het zal niet elk jaar lopen zoals nu”, beseft hij. “Binnen enkele dagen gaan mijn stats vanzelf naar beneden. En na de Tour al zeker. Mijn geheim is simpel: ik train hard en koers weinig. Maar telkens ik een rugnummer opspeld, probeer ik elke gelegenheid te grijpen die binnen mijn mogelijkheden ligt. Dat is de reden waarom de ploeg niet wil dat ik te veel koers: ik zou te snel te goed zijn en niet echt in conditie zijn wanneer het nodig is. En als ik koers, hou ik ervan me honderd procent te geven. Voor mezelf, of voor het team.”
Van Aert wil niet meegaan in het verhaal dat zelfs een vijf op vijf mogelijk was geweest in deze Dauphiné. “Had ik dinsdag gewonnen, dan had ik misschien alleen al op mentaal vlak de tijdrit anders aangepakt. Het is te gemakkelijk om dat achteraf te zeggen. Het is al heel speciaal om er telkens te staan. Ik onthoud vandaag de zege, het perfecte teamwork en de super lead-out van Christophe Laporte. En morgen (vandaag, nvdr.) is er eventueel een nieuwe kans.”
UITSLAG 5DE RIT: 1. Wout van Aert (Jumbo-Visma) 162,3 km in 3u38’35” ; 2. Jordi Meeus z.t.; 3. Ethan Hayter (G-Br); 4. Edvald Boasson Hagen (Noo); 5. Hugo Page (Fra); 43. Dylan Teuns STAND: 1. Wout van Aert (Jumbo-Visma); 2. Mattia Cattaneo (Ita) 1’03”; 3. Primoz Roglic (Slo) 1’06”; 4. Ethan Hayter (G-Br) 1’32”; 5. Jonas Vingegaard (Den) 1’36”; 15. Dylan Teuns 2’25”; 134. Jordi Meeus 34’53”