Remco achterna

De Costa Blanca. Daar gaat deze journalist op zesdaagse. Op zoek naar de geheimen van de hypoxie. Van de wát, vraagt u zich af? Wel, u zag toch ook hoe Remco Evenepoel (22) het peloton in de Ronde van Noorwegen op een hoopje reed? Dankzij een overvloed aan talent, jazeker, maar het goudhaantje van QuickStep - Alpha Vinyl verwees ook naar zijn geslaagde stage. Zijn ploegmaats kozen voor natuurlijke hypoxie. Zij vertoefden in het Spaanse hooggebergte, in de ijle lucht die de aanmaak van rode bloedcellen bevordert en het uithoudingsvermogen verbetert. Zelf sliep hij intussen op amper 83 meter boven de zeespiegel. Maar geen probleem, want in de hypoxic rooms van het Syncrosfera-hotel in Denia kunnen ze hoogte simuleren. Het is uniek in Europa en aan zijn drie ritwinsten en eindzege in Scandinavië te zien, lijkt het te werken.

Nu gaan we Evenepoel achterna om te achterhalen hoe de gemiddelde (33-jarige) wielertoerist een verblijf in dat speciale sporthotel ervaart. Nu ja, speciaal. Na het inchecken beland ik in een kamer zoals er dertien zijn in een dozijn. Chique is het zeker, en gloednieuw - ze zijn pas sinds januari open. Maar meer dan een bed, een bank en een bureau zie ik niet. Of toch. Het zit hem in de details. Het blauwe schermpje in de hoek blijkt niet van de airco, het geeft de altitude aan. Op 476 meter zou ik al zitten, en dat zonder de lift te nemen. Enkele minuten later kijk ik nog eens. 2.147 meter. Straf!

Nog straffer is dat Aleksandr Kolobnev (41) - Russisch oud-prof en tweevoudig vicewereldkampioen - ineens in mijn kamer staat. Het is zijn hotel, maar toch. “Oh sorry, ik wist niet dat je al gearriveerd was”, zegt hij. “Ik kom snel wat sensoren plaatsen op deze binnendeur. Die moet je altijd dicht laten. (wijst naar boven) Want via dat pijpje daar komt er lucht met een lager zuurstofgehalte binnen en die moet tussen deze muren blijven hangen. Hoe lager dat percentage, hoe hoger je slaapt. Maar kom zo meteen maar naar ons Syncro-lab op -1. Dan doen we eerst de hypoxia-tolerantietest, om te zien wat je aankan.”

Dubbele portie?

“Holy moly!” Na een lange vragenlijst heeft Kolobnev me een masker opgezet, dat verbonden is aan een soort van stofzuiger, en adem ik vijf minuten lang volle bak die ‘bewerkte’ lucht in. Rond mijn pols en duim hangt een saturatiemeter die het percentage zuurstof in het bloed meet, en hij schrikt van het cijfer dat verschijnt. “Voel je je wel goed?” Euh… “Je zakte nogal dramatisch”, zegt hij achteraf. “Je zat even zelfs op 87. In het ziekenhuis zouden ze zich al zorgen maken. (grijnst) Je lichaam paste zich wel snel aan, dus dat is oké, maar voorlopig laten we jou niet boven de 1.800 meter gaan. Anders maak je je lijf misschien kapot.” Dat is inderdaad niet de bedoeling. Een goeie zaak dus dat ze hier niet zomaar wat doen. Dat vertelt ook Juan Balerdi, die ons een rondleiding geeft langs de hypermoderne fitnessfaciliteiten, het semi-olympisch zwembad, de spa,… Balerdi is commercieel directeur en bekommert zich om de vips, in casu de coureurs. “Maar jij krijgt dezelfde behandeling”, zegt hij. “Het personeel denkt dat je een prof bent.” Niet gelogen, blijkt later aan tafel, als ik maar één hoofdgerecht bestel en de ober raar opkijkt: “Doble?” Juan gaat verder: “Je zult snel zien waarom Remco voor dit hotel heeft gekozen.” Maar Evenepoel lichtte in Noorwegen al een tipje van de sluier: “Anders moest ik naar de Sierra en daar train ik niet graag. Hier hoef je niet constant op hoogte te trainen, waardoor je de intensiteit erin kan houden in plaats van het een paar dagen kalmer aan te moeten doen. Plus: het is hier altijd goed weer.” Juan knikt: “Slaap je in de bergen, dan zit je in de kou. En dan valt er verder niks te beleven. Hier kan je je partner mee naartoe nemen. Oumi was er ook bij. Terwijl Remco op de fiets zat, volgde zij een groepsles of ging ze naar het strand. En ze konden gewoon de kamer delen, want Remco liet de altitude niet te fel stijgen. En het grote voordeel tegenover de hoogtetenten die 90 procent van het peloton thuis heeft: je hebt geen last van lawaai.” Dat kan ik beamen. Het enige storende is het oplichtende schermpje, maar na twee nachten heb ik door dat er een uitknop is.

Geen doping

Ook aanwezig in het hotel is Cameron Meyer (34), allrounder van Team BikeExchange - Jayco. Hij bereidt zich hier solo voor op de