“Enkelband zorgt voor meer stress dan gevangenis”

Deze week raakte bekend dat Els Clottemans, die in 2010 nog tot dertig jaar cel veroordeeld werd voor de parachutemoord, de gevangenis voorgoed mag verlaten. Ze is nu thuis onder elektronisch toezicht geplaatst, met een enkelband. Daar zijn nog enkele voorwaarden aan verbonden. Zo mag Clottemans niet in de provincie Antwerpen komen omdat daar de nabestaanden van slachtoffer Els Van Doren wonen. De goedkeuring om Clottemans haar straf thuis met een enkelband te laten uitzitten, werd door de publieke opinie al snel opgevat als een vrijlating. Maar dat is het niet, zo oordeelt ook een ex-gedetineerde uit Houthalen-Helchteren. De veertiger werd enkele jaren geleden veroordeeld tot een gevangenisstraf van tien jaar na een reeks overvallen en diefstallen. “Na een relatiebreuk ben ik volledig op het verkeerde pad geraakt”, slaat hij vandaag mea culpa. “Ik had contacten met foute mensen en was regelmatig onder invloed van drugs. Op een bepaald moment werd ik gearresteerd omdat de politie me in verband had kunnen brengen met de overvallen en diefstallen. Eerst heb ik nog ontkend, maar de bewijslast was te groot om dat vol te houden.”

Van zeven naar tien jaar cel

In afwachting van zijn proces werd de man thuis in voorhechtenis geplaatst. “Het onderzoek ging niet echt snel vooruit”, zegt hij. “Uiteindelijk veroordeelde de rechter me tot een celstraf van zeven jaar, maar daartegen ben ik in beroep gegaan. Maar het hof van beroep heeft de straf verzwaard tot tien jaar. Tussen mijn arrestatie en het oordeel van het hof van beroep heb ik elf maanden thuis gezeten met een enkelband. In die periode mag je helemaal niets. Het huis verlaten is ten strengste verboden, er zijn nauwelijks of geen uitzonderingen mogelijk. Ik had bijvoorbeeld gevraagd om een familielid dat op sterven lag te bezoeken, maar dat mocht niet. Ziek? Dan moest de dokter aan huis komen. Stel dat ik naar de spoed moest, dan mocht dat alleen met een ziekenwagen en dan moest ik achteraf een attest van de artsen opsturen.”

Na zijn veroordeling zat de man 2,5 jaar effectief in de gevangenis. “Toen ik in voorhechtenis zat, was ik al begonnen met thuiswerk. Ik deed herstellingen en onderhoud van tuinmachines. In de gevangenis heb ik na een tijdje een onbetaalde stage bij een bedrijf aangevraagd en gekregen. Daar kon ik aan de slag als technicus. Twee keer per week mocht ik de gevangenis verlaten om daar te werken.” Het speelde in het voordeel van de Houthalenaar toen hij toestemming vroeg en uiteindelijk kreeg om de laatste zes maanden van z’n straf thuis uit te zitten met een enkelband. “Maar ook dat was onder strikte voorwaarden”, vertelt hij. “Ik mocht mijn huis alleen verlaten voor mijn werk, voor afspraken bij de justitieassistent of om naar de therapeut te gaan, waar ik in begeleiding was. Wie denkt dat je met een enkelband overdag gewoon even op café kan gaan, heeft het dus mis. Ik mocht zelfs helemaal geen alcohol drinken. Ook naar het buitenland gaan, was verboden.”

Stress

Een bij hem thuis geïnstalleerde box controleerde samen met de enkelband of de Limburger zich ook aan die voorwaarden hield. “Telkens ik thuis kwam, gaf de box een signaal door aan de bevoegde instanties. Maar dat zorgde toch voor veel stress”, zegt de ex-gedetineerde. “Voor mijn werk mocht ik in principe mijn huis verlaten van 6 uur ’s morgens tot 16 uur ’s avonds. Maar dat durfde wel eens uitlopen. Ik was veel op de baan, dus ik had al eens file. Of ik kreeg een probleem bij een klant minder snel verholpen dan ik gedacht of gehoopt had. Mijn werkgever moest dat telkens verantwoorden met een attest. Ik mag hem heel dankbaar zijn dat hij dat telkens correct deed, maar het zorgde bij mij wel voor heel veel stress. Je moet continu de klok in de gaten houden. Het woog ook op m’n gezin, ik ben vader van drie kinderen. Mijn vrouw en ik hebben het overleefd als koppel, maar ik sluit niet uit dat zo’n enkelband voor echtscheidingen zorgt. Ik ben natuurlijk wel nog altijd dankbaar dat ik het privilege kreeg, maar achteraf bekeken gaf die enkelband me meer stress dan het verblijf in de gevangenis. Mensen denken soms dat je dan vogelvrij bent, maar dat is zeker niet het geval.”

Sinds twee maanden is de man ook van zijn enkelband verlost. Nog tot 2029 moet hij justitie op de hoogte houden over zijn werk en begeleiding. “Ook reizen naar het buitenland moet ik tot dan aanvragen. Maar ik heb daar wel begrip voor. Of ik spijt heb van mijn daden? Ik besef dat alles wat ik misdaan heb het absoluut niet waard was. Tijdens die periode in de gevangenis heb ik veel nagedacht. Maar spijt komt altijd te laat zeker?”

Mensen denken soms dat je vogelvrij bent met een enkelband, maar volgens een ex-gedetineerde uit Houthalen-Helchteren is dat niet het geval. “Achteraf bekeken gaf die enkelband me meer stress dan het verblijf in de gevangenis.”

FOTO BELGAIMAGE “Wie denkt dat je met een enkelband overdag gewoon even op café kan gaan, heeft het mis. Ik mocht zelfs helemaal geen alcohol drinken. Ook naar het

buitenland gaan, was verboden”

Ex-gedetineerde