Golden State pakt vierde titel in amper acht jaar
Waarom het van 2018 tot 2022 duurde
Ze evenaarden al de legendarische Chicago Bulls van de jaren negentig met zes finales in acht jaar, maar Michael Jordan en co scoorden toen wel aan 100 procent: in alle zes de finales wonnen ze ook de titel. Golden State pakt nu de vierde titel in acht jaar. In het moderne basketbal van het laatste decennium leidt Golden State Warriors hoe dan ook de dans. Opmerkelijk: het duurde wel vier jaar om die vierde titel te pakken. Waarom liep het dan de laatste jaren mis? Kortweg: omdat Golden State de voorbije jaren zelden au grand complet was. Concreet: omdat er altijd wel iets aan de hand was met een van de leden van het supertrio Stephen Curry/Klay Thompson/Draymond Green, en omdat alleskunner Kevin Durant Golden State verliet.
Je moet het maar doen: in het tijdperk van LeBron James – met Michael Jordan de GOAT van de NBA – heeft Curry nu vier titels. Daarmee belandt hij in het rijtje van James, Shaquille O’Neal en Tony Parker. Curry zeeg neer, huilde, nadat hij alweer 34 punten had binnengedraaid. Hij gaf een dikke knuffel aan zijn vader Dell, net als zijn zoon een gewezen driepuntersspecialist in de NBA. Unaniem verkozen alle 11 bevoorrechte kenners hem tot de Meest Waardevolle Speler van de NBA-Finals. Curry is meer dan een sluipschutter, is meer dan de beste shotter ooit in de NBA - hij laat zijn 43,3 miljoen volgers op sociale media likkebaarden, met Instagram-filmpjes als hij meer dan 100 driepunters op rij binnengooit tijdens een training, als hij bij wijze van opwarming van steeds verder driepunters binnengooit, tot achter de middenlijn… Hij is de man die zijn ploeg laat draaien, de man rond wie het vinnige basketbal van de Warriors is gebouwd. Want de verdienste van Golden State op de NBA is meer dan de titels: ze hebben met hun stijl de manier waarop de voorbije jaren in de NBA wordt gespeeld, beïnvloed. Enig ‘probleem’ voor andere ploegen: ze hebben geen Curry in hun rangen.
Geen super-Curry zonder zijn twee luitenanten
In de kampioenenploeg telt niet enkel Curry vier kampioenschapsringen maar ook Klay Thompson, Draymond Green en
Andre Iguodala. Thompson maakte dit seizoen na 941 (!) dagen blessureleed zijn comeback. De Splash Brothers - zo worden Curry en Thompson genoemd, omdat ze de mannen van de driepunters zijn – waren verenigd. De andere luitenant van Curry heet Draymond Green. Al jaren vormen ze de drie pijlers van Golden State. “We hebben dit succes zo’n tien jaar geleden van de grond af opgebouwd”, zegt Green. “Dit is onze baby, dit gaat verder dan wat we hebben bereikt op het parket. We zijn voor altijd verbonden.”
Coach Steve Kerr omschrijft het graag zo: Curry is het DNA van de Warriors, Thompson de ziel van de ploeg en Green de hartslag van het team.
De Celtics waren jonger, groter, atletischer, gesymboliseerd door de jonge leeuwen Jaylen Brown en Jayson Tatum. De intrinsiek beste ploeg in deze finale moest het toch afleggen, Golden State panikeerde niet, oldies Curry (34), Thompson (32) en Green (32) speelden hun ervaring uit. Niemand van de Celtics had voordien ooit een NBA-finale gespeeld.
De rol van coach Kerr
Vijf titels als speler – drie bij de toen ongenaakbare Chicago Bulls met Jordan en co, twee bij San Antonio Spurs – en nu vier titels als coach met Golden State Warriors: neen, Steve Kerr doet niet zo goed als Bill Russell, de legendarische Celtics-speler die 11 titels als speler won. Neen, Kerr doet niet zo goed als Phil Jackson, de heroïsche coach die 11 titels als coach won. Maar weinigen doen beter dan de titels die Kerr als speler én coach combineert. Hij is de eerste die minstens vier titels in beide rollen pakt: alles meegemaakt, alles gezien, alles beleefd.
Bij de Bulls had hij Phil Jackson als coach, bij San Antonio Gregg Popovich, twee van de grootste coaches met charisma aller tijden. Zij drukten een stempel op de wijze waarop Kerr coacht. Hij is niet enkel tactisch een kraan, maar combineert discipline – zoals de militair opgeleide Popovich – met transparantie en inlevingsvermogen – zoals Jackson. Zo veegt hij een speler de mantel uit die fouten maakt, maar vraagt hij spelers advies of worden er bij spelersverjaardagen filmpjes met jeugdfoto’s gefabriceerd. Zijn mantra: “Ik leid mijn ploeg zoals ik mijn kinderen opvoedde.”