Ieder voor zich is
Vandaag houden de drie vakbonden ACV, ABVV en ACLVB een nationale actiedag. Ze kloppen daarmee nog maar eens op de nagel van hogere koopkracht en voeren actie tegen de strenge loonnormwet. En u zult het geweten hebben. Vooral in het openbaar vervoer zal de actiedag te voelen zijn. Ook op de luchthavens van Brussels Airport en Charleroi wordt ernstige hinder verwacht. Wie niet in Brussel of Antwerpen moet zijn, blijft er beter weg. Wellicht zal ook een aantal stadsdiensten aan de actiedag deelnemen. En mogelijk worden zelfs een paar bedrijven verplicht om de productie stil te leggen en de deuren te sluiten. De bonden willen vooral zo veel mogelijk volk in Brussel. Met die actie willen ze duidelijk maken dat de automatische indexering van de lonen niet voldoende is om de fors gestegen prijzen vooral van energie - te compenseren. Vooral voor de laagste lonen - die het meest te lijden hebben van de prijsstijgingen - vragen ze meer aandacht. Zij willen ook dat in een aantal sectoren - die goed boeren - de mogelijkheid moet bestaan om uit het keurslijf van de loonnormwet te breken en hogere lonen te onderhandelen.
Het zal u niet verbazen dat de werkgeversorganisaties Voka, Unizo en VKW niet te spreken zijn over de actie van de bonden. Zij wijzen er op hun beurt op dat de opeenvolgende loonindexering de Belgische werkgevers al meer dan 20 miljard euro kosten. “Nog meer loon eisen terwijl zoveel bedrijven het water al aan de lippen staat, is totaal onaanvaardbaar”, zo klinkt het in werkgeverskringen. De werkgevers vragen op hun beurt dan weer een aanpassing van automatische indexering. Bijvoorbeeld door de hoogste lonen niet of gedeeltelijk te indexeren. Of leggen een indexsprong op tafel die kan worden gecompenseerd door een premie. Centen in plaats van procenten dus.
En zo gaan we een dag beleven van “ieder zijn waarheid”, en “ieder voor zich”. De bonden behartigen de belangen van hun achterban, de werkgeversorganisaties doen hetzelfde. Om een nog hetere herfst te vermijden - dat hebben de vakbonden al aangekondigd als ze geen boter bij de vis krijgen - zal het weer aan onze beleidsmakers zijn om een tussenoplossing te vinden waar iedereen zich meer of min in kan vinden. Het wordt meteen de zoveelste uitdaging voor een (federale) regering die toch al vermoeid volgens sommigen zelfs verlamd - lijkt door opeenvolgende crises van de laatste jaren.