”De eindigheid van het leven speelt me parten”

der maar door de coronamaatregelen konden wij soms niets voor hen betekenen. Ik vond dat hartverscheurend. Door dat alles ben ik gaan denken: ‘Die twaalf jaar zijn mooi geweest.’ Misschien is het nu stilaan tijd om keuzes te maken. Bovendien heb ik wat lichamelijke klachten waardoor ik moeilijk patiënten kan tillen, maar daar wil ik niet over klagen want het is niets vergeleken met wat de patiënten moeten doorstaan.”

Welke verhalen zul je nooit vergeten?

“Het was altijd slikken als ik mensen zag van wie ik wist dat ze mekaar voor het laatst zagen. Hoe families en kennissenkringen de handen in mekaar sloegen om nog een laatste topdag te creëren voor de patiënt was iets dat me altijd erg ontroerde. En patiënten die níemand meer hadden: zo triest. Zo was er een patiënt die helemaal alleen op de wereld was en in zijn laatste dag nog één keer zijn kat wilde zien. De man had van de verpleging een suikerwafel meegekregen voor onderweg, maar die heeft hij aan de kat gevoederd. Het gevoel dat overheerst is dankbaarheid voor al de prachtige mensen en vrijwilligers die ik heb mogen ontmoeten. En vooral bewondering voor de patiënten die we hebben geholpen. Allemaal wisten ze dat ze binnen afzienbare tijd zouden gaan sterven en tóch bleven ze positief in het leven staan. Ik heb nooit begrepen hoe ze dat voor mekaar kregen. Zelfs na twaalf jaar werken voor Ambulance Wens.”

→ ambulancewens.be

→ Wil je een wens aanvragen, bel dan 0468/14 14 14 of mail naar info@ambulancewens.be.