“In het zwembad springen? Daar ben ik gek genoeg voor”
Quinten Hermans ging zaterdag - na een demonstratie van zijn team - met winst aan de haal in de Ardennenetappe richting Durbuy. Op 80 kilometer van de meet ontplofte het spel, onder het gebeuk van Intermarché. Hermans zelf kon enkel afgestopt worden door een te brede bocht die eindigde op een oprit. Er was geen beginnen aan voor medevluchters Wellens, Schmid en De Bondt: Hermans buffelde zich autoritair naar winst op de top van de Muur van Durbuy. Hermans: “Het was een prachtige ploegprestatie. Ik had een sterke dag en besliste zelfs om mee te doen voor de seconden in de gouden kilometer. Dat kostte me nauwelijks moeite. In de eindsprint in Durbuy zette Wellens aan, maar ik kon meteen remonteren en afstand nemen.”
Tour
Hermans kwam met vijf seconden achterstand nog in aanmerking voor de eindzege. Dacht hij er zelf ook zo over? “Op zaterdag wel”, aldus Hermans. “Ooit verloor ik de Ronde van Wallonië in dezelfde seconde en dat wilde ik niet meer meemaken. ’s Zondags deed ik uiteindelijk niet meer mee omdat we beslisten om alles op Gerben Thijssen te zetten. Het was gewoon onrealistisch om nog voldoende seconden te nemen in de gouden kilometer.
Ik zou al twee tussensprinten moeten winnen en de concurrenten moesten alles laten liggen. Dat leek onmogelijk en dus lieten we dat plan varen. We gingen dus voor Thijssen, die mooi derde werd in Beringen.”
Deze Hermans is rijp voor een etappezege in de Tour, in een overgangsrit bijvoorbeeld. “Ik hoop het. Maar de Tour is toch nog een ander niveau, daar moeten we eerlijk in zijn. Bovendien moet alles op zijn plaats vallen, zoals zaterdag. Een goede dag, de ideale ontsnapping en het gepaste parcours.”
Toekomst?
Hermans kon zaterdag rekenen op een sterk team, maar de kans dat hij Intermarché-Wanty-Gobert verlaat op het einde wordt steeds groter. Alpecin-Fenix en Quick-Step worden genoemd. “Ik zit een luxesituatie en zal uiteindelijk de beste beslissing nemen, sportief en financieel. Ik heb alle tijd, er is geen haast bij. Dit is een belangrijke beslissing. En ik wil in een team zitten waar ik mijn kans krijg. Ik heb bewezen dat ik het kan afmaken.” Hermans voelde zich zaterdag zo in zijn sas dat hij na de podiumceremonie in het zwembad dook van de camping vlakbij. “Tja, de organisatoren hadden dat gevraagd. En ik ben gek genoeg om dat te doen. Na zo’n tropische dag ging ik er geen verkoudheid aan overhouden, hè.”