“Dankzij bompa heb ik volgehouden”

Leopoldsburger Noel Coleman trok op zijn zeventiende al naar Amerika. Vijf jaar later speelt hij voor de Hawaï Rainbow Warriors. Al had de 22-jarige spelverdeler het niet altijd gemakkelijk.“Toen ik in de selectie van de Belgian Lions U16 zat, kreeg ik de vraag om in Amerika High School te gaan spelen”, herinnert Coleman zich. “Zo kwam ik terecht in Kansas, in the middle of nowhere. Dat was een hele aanpassing. De taal was geen probleem, want ik sprak al Engels met mijn vader die uit Nigeria afkomstig is. Na high school speelde ik mijn freshman-jaar in San Diego en daarna maakte ik de oversteek naar Hawaï.”

Bompa

“Ik heb elk jaar heel veel twijfels gehad of het wel de juiste keuze was en of ik niet beter terugkeerde naar België”, geeft Coleman toe, “maar het eerste jaar op Hawaï was het moeilijkste. Ik had een vriendin uit New York, maar door de afstand hebben we onze relatie beëindigd. Ik ben graag alleen, en kwam niet veel van mijn kamer af. Het is dankzij mijn bompa dat ik heb volgehouden. Hij zei altijd dat het belangrijk was om een diploma te halen, en voor mij is basketbal de enige kans om dat te doen.” “Vorig jaar ben ik dan voor de spiegel gaan staan en heb ik tegen mezelf gezegd dat er iets moest veranderen. Niet alleen lichamelijk, zwaarder en sterker worden, maar ik moest meer onder de mensen komen. Aan beide dingen heb ik hard gewerkt en het resultaat is duidelijk merkbaar. Ik ga nu bijvoorbeeld al eens met een vriend naar het strand. Normaal was het de bedoeling om mij dit jaar al in te schrijven voor de NBA-draft, zodat ik al enkele work-outs kon meedoen. Door een oogblessure heb ik besloten om nog één jaar te wachten. Ik denk dat ik een vrij grote kans heb om mijn NBA-droom te realiseren. Ik moet de juiste mensen kennen en die connecties ben ik aan het leggen”, legt Coleman uit. “Lukt dat niet, dan hoop ik op Spanje of Italië. Al ben ik sinds kort heel fel geïnteresseerd in de Japanse competitie. Mijn doel is het best mogelijk betaald worden om een sport te beoefenen die ik graag doe.”

Gratis vluchten

“Op een normale weekdag sta ik om kwart voor zeven op. Na de les is het snel een broodje eten, soms zelfs in de kleedkamer, en hebben we 2,5 uur training. Rond zes uur ’s avonds krijgen we nog iets te eten en daarna maak ik thuis mijn huiswerk. Als dat gedaan is, ga ik in de zetel liggen om naar een podcast te luisteren of een tv-show te bekijken”, beschrijft Coleman zijn dag.

“Basketbal is heel belangrijk voor Hawai”, ondervindt de 22-jarige spelverdeler. “Samen met American Football is het de belangrijkste sport. Er is geen professionele ploeg, dus de college-ploeg is hier het hoogste niveau. Meer en meer mensen investeren ook in onze ploeg, want er komt veel volk naar kijken. Op de universiteit van Hawaï zitten niet enkel eilandbewoners. De Amerikaanse studenten komen hoofdzakelijk van de Westkust. Van Europa heb ik al spelers uit IJsland en Estland ontmoet. Doordat we voor onze basketbalwedstrijden veel heen- en weer vliegen naar de Westkust, heeft iedereen veel airmiles zodat we nog jaren gratis vluchten kunnen boeken (lacht).”

Basketballer in Hawaï

BENJAMIN BOSMANS-VERDONCK