“Vroeger hadden we al na vijf minuten ruzie”

Een afspraak voor een dubbelinterview? Geen probleem, iedereen is welkom ten huize Thijssen-Bossuyt. Zelfs op de dag dat de gastheer 24 wordt. “Maar dan moet je wel een taart meenemen. Een gezonde, hè.” Dus belden wij dinsdag aan in Harelbeke, met een rijsttaart in de hand. “Dat was om te lachen, hé, maar ik ben wel blij. Shari, pak jij de borden?”

Al samen getraind vanmorgen?

Thijssen: “Neen, maar het gebeurt steeds meer. In het begin ging dat totaal niet. Maar nu kunnen we al eens samen losrijden.”

Bossuyt: “Duurtrainingen blijven onmogelijk. De eerste keer dat we dat probeerden, hadden we al na vijf kilometer ruzie.” Thijssen: “Ik begreep niet dat ze geen 200 watt kon rijden, dat ze niet in het wiel kon blijven. Ik kon het niveau van het vrouwenwielrennen niet inschatten. Dertig kilometer per uur in de Vlaamse Ardennen: dat kan iedereen, dacht ik.”

Bossuyt: “Ik ben intussen sterker geworden, maar er is nu eenmaal een verschil tussen een man en een vrouw en Gerben begrijpt dat nu.” Thijssen: “Mentaal ben ik veranderd, ik kan al eens rustig fietsen en niet zozeer de hele tijd naar mijn wattagemeter kijken. Dat is haar invloed, tot vorig jaar wou ik zelfs op rustdagen een bepaald vermogen rijden. Nu kan ik chillen met haar.”

Bossuyt: “We hebben van elkaar geleerd: hij kan iets meer loslaten en ik ben professioneler geworden. Omdat hij zo bezig was met wattages en voeding heb ik dat overgenomen. We hebben verschillende karakters, soms zou ik een beetje aan hem willen geven en hij aan mij. Gerben heeft soms zo veel stress om kleine, onnozele dingen. Dan praat ik op hem in: laat dat toch!”

Toch kunnen jullie samenwerken. Het bewijs is het record van Gerben op de Beerbosstraat, een kasseiklimmetje vlak bij Shari’s ouderlijke huis.

Thijssen: “Die KOM (recordtijd op fietsapp Strava, nvdr.) halen was een doel, ik heb dat 35 keer geprobeerd.”

Bossuyt: “Die dag zat de wind ideaal: hard in de rug. En ik heb hem als een lead-out gelanceerd. Met succes.”

Thijssen: “Mijn trainer was wel boos, want ik moest die dag enkel losrijden. En plots zat ik 45 seconden zo hard te rijden als ik kon.”

Wanneer is de vonk tussen jullie overgeslagen?

Thijssen: “30 juli 2019.” Bossuyt: “Goed Gerben!” Thijssen: “We kennen elkaar al veel langer, van op de piste. In 2017 hadden we al even een korte relatie, maar door de afstand was dat moeilijk. En ik had nog geen rijbewijs.”

Bossuyt: “Maar daarna hebben we het nog eens geprobeerd en kijk: we wonen nu samen.” Thijssen: “Kobe Goossens, een vriend en nu ploegmaat van mij, heeft ons overtuigd om de stap weer te zetten.”

Bossuyt: “In het begin was het nog niet zo serieus, maar toen kwam die val tijdens de Gentse Zesdaagse…”

Gerben liep enkele breuken op en door drie hersenbloedingen was het lang onduidelijk of hij helemaal zou herstellen.

Thijssen: “Ik heb dan beseft hoe graag zij mij zag. Mijn papa had haar gezegd: niemand zal het je kwalijk nemen als je nu de relatie stopzet.”

Bossuyt: “Ik heb geen seconde getwijfeld: ik wou er voor hem zijn. Dat ongeval heeft onze relatie heel sterk gemaakt.” Thijssen: “Ik had nog nooit een echte relatie gehad en kan moeilijk mensen vertrouwen. Maar met Shari heb ik nu zo’n sterke band dat ik haar alles kan zeggen.”

Jullie wonen nu bijna een jaar samen. Had jij als rasechte Genkenaar gedacht dat je je ooit ging settelen in het verre West-Vlaanderen?

Thijssen: “Nooit! In 2017 heb ik hier Nieuwjaar gevierd met Sasha Weemaes. Het is dan dat ik voor het eerst iets ben begonnen met Shari. Toen ik terug naar Genk reed, zei ik tegen Sasha: hier kom ik nooit meer. Maar zie mij hier nu zitten.”

Bossuyt: “Hij had het in het begin wel moeilijk.”

Thijssen: “Voor mij was het een hele aanpassing, want ik moest mijn ouders, oma, broer en vrienden achterlaten. Het was een grote stap, maar ik ben blij dat ik hem heb gezet.”

Begrijp je al het West-Vlaamse dialect?

Thijssen: “In het begin was dat een drama. Ik vierde Kerstmis met de familie van Shari en haar meter zat constant tegen mij te praten. Maar ik verstond er niks van. Ik heb die avond zes woorden gezegd, denk ik. Altijd dezelfde: sorry, maar ik versta u niet. Het was de hele tijd: wuk, wuk, wuk.”

Bossuyt: “Hij begrijpt het steeds meer en begint het zelfs al te praten. En er wordt toch gezegd dat Limburgers en West-Vlamingen goed overeenkomen? We zijn er het beste bewijs van.”

Wat verwachten jullie van het BK zondag? Hoe groot zijn de kansen op een driekleur?

Thijssen: “Die derde plaats in de slotrit van de Baloise Belgium Tour heeft mij een boost gegeven. Als het uitdraait op een sprint heb ik zeker mijn kans. Ik heb al bewezen dat ik tussen de toppers mijn mannetje kan staan en met een beetje meeval kan het zeker lukken. De ploegleiding heeft mij al gegarandeerd dat ik als kopman zal worden uitgespeeld, maar je moet natuurlijk afwachten hoe de koers verloopt.” Bossuyt: “Aangezien ik geen ploegmaats heb bij Canyon ben ik ook kopvrouw. (lacht) Bij de vrouwen is het een heel andere situatie, de sterksten zijn alleen: Lotte Kopecky, Jesse Vandenbulcke, Valerie Demey, ik... Lotte is natuurlijk de te kloppen vrouw.”

Thijssen: “Het niveauverschil bij de vrouwen is immens. De rensters in de World Tour halen een degelijk niveau, de rest wat minder. Maar het is een BK, op een parcours zonder hindernissen. Dan is strijden tegen ploegen met een pak rensters altijd moeilijk.” Bossuyt: “Hopelijk is er veel wind, kunnen er waaiers ont