Man schiet ex-minnares door het hoofd
De 30-jarige
S.D. uit Overmere heeft afgelopen weekend zijn ex-minnares
Sandra B. (32) door het hoofd geschoten. De schutter reed daarna met de zwaargewonde vrouw naar zijn zus in Berlare. Daar kwamen de hulpdiensten ter plekke. Ze probeerden de vrouw nog te reanimeren, maar ze overleed in het ziekenhuis. Thomas, de echtgenoot van Sandra B., reageert aangeslagen. “We zijn dertien jaar getrouwd”, zegt hij. “Ik kreeg rond 20 uur nog een berichtje dat ze op weg was naar huis.”
Schutter S.D. en slachtoffer Sandra B. zijn overburen in Overmere. Ze hadden een verhouding. “Maar ze had er een punt achter gezet en voor haar gezin gekozen”, zegt de weduwnaar. “In elk huwelijk is er weleens een mindere periode, maar we hadden alles uitgeklaard. Waarom hij haar dan doodschiet, weet ik niet. Ik denk dat hij het niet kon hebben dat ze een punt achter hun affaire had gezet.” De verdachte werd opgepakt door de politie en zal vandaag voor de onderzoeksrechter in Dendermonde verschijnen.
FRAUDE
1.578 verkopers betrapt op terugdraaien kilometerteller
Vorig jaar werden in ons land 1.578 gevallen vastgesteld van fraude met kilometertellers van voertuigen. Recordhouder was een Renault Kangoo uit 2012, met 121.290 kilometer op de teller. De échte kilometerstand? Niet minder dan 643.976. Als je vroeger een tweedehandswagen kocht, kon je bijna zeker zijn dat met de kilometerteller geknoeid was. Dat er met andere woorden minder kilometers op de teller stonden dan er al effectief gereden werden met het voertuig. Om zo een betere prijs te kunnen krijgen. Maar door de invoering van de Car-Pass - waar het chassisnummer, het aantal afgelegde kilometers, de euronorm, de CO-waarde, hoeveel zware ongevallen het voertuig heeft gehad op staat - is dat een stuk moeilijker geworden. Toch blijven sommige verkopers het proberen. Op het internet kan je software kopen die van je wagen in een handomdraai een prachtige occasie maakt. Maar de kans om betrapt te worden, is groot. “Vorig jaar hebben we zo 1.578 gevallen vastgesteld”, zegt Michel Peelman, CEO van Car-Pass vzw. “Gemiddeld werd de teller met 52.000 kilometer teruggedraaid bij Belgische voertuigen, en met 75.000 kilometer bij ingevoerde wagens en lichte vrachtwagens. Er werd zelfs een chauffeur betrapt die zijn kilometerteller met bijna een half miljoen kilometers had teruggedraaid.” Sjoemelaars kunnen beboet worden of worden doorverwijzen naar het parket.
Potentie
WERKLOOSHEID
HASSELT
Vlaams minister van Werkgelegenheid Jo Brouns wil de VDAB aan het werk zetten om de kansen van NEET-jongeren te vergroten. “Het gaat om een bijzonder kwetsbare groep. Het zijn jongeren die ondanks alle sociale voorzieningen toch uit de boot dreigen te vallen. Daarom moet VDAB de bevoegdheid krijgen om deze jongeren te detecteren”, aldus Brouns.
Vanwege de strenge regelgeving rond gegevensbescherming is het geen sinecure om die NEET-jongeren te vinden. Op aandringen van Brouns geeft de Vlaamse Regering nu toestemming om het juridisch kader te hertekenen. De VDAB krijgt zo de mogelijkheid om gegevens uit te wisselen met OCMW’s, onderwijsinstellingen en organisaties die dagelijks met kansarme jongeren werken. Meteen wordt ook de leeftijdsgrens opgetrokken van 25 naar 30 jaar, waarmee Vlaanderen in lijn is met de vernieuwde Europese Jeugdgarantie.
NEET-jongeren zijn niet lui. Een bevraging toont aan dat de helft van hen wel een job wil, maar niet weet hoe eraan te geraken. Bijna een op de drie zoekt ook actief naar een job, maar schrijft zich om allerlei redenen toch niet in bij de VDAB. “In deze jongeren schuilt veel potentieel. Dat mogen we niet verloren laten gaan”, stelt Wim Adriaens, gedelegeerd bestuurder van VDAB. “Een opleiding of een job heeft bij deze jongeren een veel grotere positieve impact op lange termijn dan bij eender welke andere groep op de arbeidsmarkt.” Omdat de NEET-jongeren om tal van redenen niet zelf de stap willen of kunnen zetten richting VDAB, wil de VDAB de rol van regisseur opnemen en de jongeren via gespecialiseerde organisaties en met een gepast aanbod op weg zetten naar (re)activering. Eén van die NEET-jongeren is Topanga Ramakers (23) uit Dilsen-Stokkem. Zij ging bijna kopje onder tot Arktos - een van die organisaties die zich focussen op jongeren en jongvolwassenen die moeilijk aansluiting vinden met de arbeidsmarkt - haar in augustus vorig jaar een helpende hand toereikte. “Ik zat op dat moment erg diep”, vertelt ze. “Een gevolg van verschillende factoren. We hadden online les moeten volgen tijdens de coronacrisis, maar ik zat ook in een moeilijke thuissituatie. Het ene versterkte het ander, en zo begon alles in het honderd te lopen. Ik lag overhoop met mezelf, met mijn schoolwerk, vond geen stageplek. Ik zat strop.” “Met de hulp van Arktos heb ik dan stappen kunnen zetten. Eerste kleine, dan grote. Arktos heeft me door mijn papieren geholpen en samen hebben we een stageplaats gevonden. Het was ook een enorme opluchting om gewoon maar te kunnen praten met iemand die me vertrouwde. Dat had ik nodig om zelf terug positief in het leven te staan.”
“Ik werk nu drie maanden als begeleider in een instelling voor mensen met een beperking. Ik voel me goed, en ik weet dat ik niet alleen ben. Arktos organiseert wekelijks groepsactiviteiten waar alle jongeren hun verhaal aan elkaar kunnen doen. Daar hoor je week na week hoe mooi dit project is. Het betekent ongelooflijk veel, voor erg veel NEET-jongeren.”
Connectie
“Het is niet zo dat deze jongeren niet willen werken”, legt Gert Bortels van Arktos Limburg uit. “Ze hebben meestal te veel andere moeilijkheden. Ze missen vertrouwen, vaak ook in zichzelf, of zijn dakloos, hebben financiële problemen… Ze staan voor zo’n hoge berg van problemen, dat ze in hun situatie blijven vastzitten. Ze gaan ook niet in op uitnodigingen van de overheidsinstellingen zoals de VDAB. Ze zijn er bang van of weten uit vroegere ervaringen dat ze daar geen oplossing vinden voor hun eerste probleem. Integendeel, soms.” Arktos zoekt die jongeren in eerste instantie op in hun vertrouwde omgeving, bij hen thuis, op een pleintje, een terrasje… “Op die manier kunnen we een connectie maken”, zegt Bortels. “We peilen naar wat er eerst moet gebeuren. We zetten hen daarbij zelf aan het stuur, laten de beslissing aan hen. Het kan gaan om een kast vol papieren en formulieren waar ze doorheen moeten. ‘Als ik daar door ben, dan wil ik een stap verder zetten’, zeggen ze vaak. Die gasten hebben vaak ook geen rijbewijs. Dus helpen we hen dat te behalen, omdat het in Limburg zo belangrijk is als je werk wil vinden. Kortom, we leggen alle puzzelstukjes in elkaar. Dan kunnen ze de stap zetten naar de werkgever of de VDAB-consulent.” Die aanpak werkt. Arktos slaagde er al in om tientallen jongeren naar een job, opleiding of de VDAB te begeleiden. “Het voornemen van de overheid en de VDAB om meer met ons samen te werken, kunnen we alleen maar toejuichen. We hebben elkaar nodig om die jongeren aan boord te houden”, besluit Bortels.