Vrouwenvoetbal professionaliseert “maar het staat nog in kinderschoenen”
Sien Vandersanden, Janne Geers, Sterre Gielen, Fleur Pauwels en Luna Vanzeir. Dat zijn de vijf semiprofs bij KRC Genk Ladies. Blauw-wit loopt daarmee voor op schema, want pas vanaf volgend seizoen verplicht de bond vijf semiprofs, in het seizoen ’2024-2025 worden er dat zeven. “Semiprof worden, was voor mij geen voorwaarde om bij Genk te blijven, maar wel een leuk extraatje”, opent Sien Vandersanden. “Ik hoop dat het een duwtje kan zijn voor jonge talenten om toch langer in België te blijven. Al zijn er uiteraard nog veel meer stappen te zetten in het professionaliseringsproces.” De semiprofs worden in Genk niet extra op de club verwacht en er wordt ook niet extra getraind. “Maar dat is wél nodig om op kortere termijn beter te worden”, beseft Vandersanden. “Hopelijk kunnen we ooit naar een systeem gaan met fulltime profs, maar zo ver zijn we in België helaas nog niet. De meeste meisjes combineren voetbal met studies of een job. Ik studeer Biomedische wetenschappen aan de UHasselt. We trainen gemiddeld zo’n vijf keer per week, altijd ’s avonds. Het vergt een goede planning, want anders krijg je alles niet gecombineerd.”
25.000 euro
Voorzitster en onderneemster Jacqueline Mahieux treedt bij: “Het blijft puzzelen tussen school, werk, nationale ploeg en trainen. Een semiprofcontract is vooral tof voor de speelsters en hopelijk zorgt het er inderdaad voor dat wij ze langer aan ons kunnen binden. Maar het kostenplaatje wordt wél groter.”
Die impact is niet te onderschatten. Een semiprof kost Genk Ladies
tussen de 20.000 en 25.000 euro per seizoen. “Wanneer speelsters gevraagd worden voor de nationale ploeg, worden de kosten van die meisjes ook gedragen door de clubs. Dat kan ik eerlijk gezegd moeilijk plaatsen”, aldus Mahieux. Naast de verplichting tot semiprofs zijn er nog andere kostelijke eisen van de bond richting de Super League-clubs. “Uitbreiding van de staf, uitbreiding van de infrastructuur zoals overdekte zittribunes, vervanging van lichten, TV-torens, ruimtes voor fitness en videoanalyses, grotere kleedkamers,... In die thema’s zou er wat meer aandacht aan de clubs gegeven mogen worden”, besluit de voorzitster, die met haar team actief blijft zoeken naar nieuwe partners. “Een bedrijf kan zich nu nog betaalbare, nationale visibiliteit kopen, want het vrouwenvoetbal zit in de lift. Onze huidige sponsors hebben dit al begrepen.”
Fulltime job
De clubs moeten duidelijk nog flexibeler zijn dan vroeger. Voor de semiprofs zelf is er dus niet zo heel veel veranderd. In het mannelijke amateurvoetbal wordt er al langer gewerkt met arbeidscontracten. Sam Vanaken, nu speler bij THES en broer van Club-icoon Hans, is al semiprof sinds 2009. “Ik schat dat er in onze ploeg een stuk of tien spelers onder die categorie vallen. We zijn dus deeltijds sportbeoefenaar en daar staat een beloning tegenover. Een gedeelte vast, maar ook een deel variabel, naargelang de sportieve resultaten. Een semiprof met een bepaalde status, met een goed contract, die met de ploeg een goed seizoen draait, kan evenveel verdienen als met een fulltimejob”, vertelt Vanaken. “Het enige nadeel is dat je soms moet opletten voor de hogere belastingschijf.”
Bij THES (eerste nationale) trainen ze drie keer per week ’s avonds en daags na de match moeten de spelers thuis uitlopen. “Ik heb als leerkracht lager onderwijs goede uren. Woensdagnamiddag ben ik thuis. Maar sommige ploegmaats hebben voor een wedstrijd al eens verlof moeten nemen.” Vanaken voelt zich goed in het semiprofsysteem. “Ik heb bijna nooit anders gekend. Voetbal is op die manier goed combineerbaar met mijn job.”