Alle seinen staan op rood maar dat lijkt Trump niet te stoppen
Donald Trump maakte vorige week bekend dat hij vandaag een “heel belangrijke aankondiging” zal doen. Meer dan waarschijnlijk is dat zijn ambitie om Republikeins presidentskandidaat te worden. Maar zijn medestanders smeken hem om de aankondiging op z’n minst uit te stellen, na de nederlagen van zijn protegés in de midterms.
Hij had beter gezwegen en gewacht. Dat was de voorbije dagen het oordeel van – uiteraard anonieme – bronnen in de entourage van Donald Trump. Hij had geen beloftes over een aankondiging mogen doen. Geduld moeten hebben tot een inschatting kon worden gemaakt van hoe ‘zijn’ kandidaten het ervan af hadden gebracht.
Een week na de midtermverkiezingen is intussen maar één conclusie mogelijk: op een enkele uitzondering na scoorden ze allemaal ondermaats. De analyse is bijgevolg onverbiddelijk. De kans op de meerderheid in de Senaat glipte de Republikeinen door de vingers omdat de kandidaten van Trump verloren. De vermoedelijke meerderheid in het Huis zal bovendien veel kleiner zijn dan de partij had gehoopt. Alweer door de kandidaten van Trump die ontgoochelden.
Dat Donald Trump de beste kans op winst zou bieden bij de volgende presidentsverkiezingen, werd intern al lang betwijfeld zonder het uit te spreken. Maar sinds vorige week wordt het wél luidop gezegd door Republikeinen. Daar zijn redenen voor. Als Trump presidentskandidaat wordt, zal hij opnieuw een leger zwakke en omstreden volgelingen bijeensprokkelen. Trump zette die tijdens de midterms vooral in staten in die in 2020 zijn verlies bepaalden en die binnen twee jaar opnieuw cruciaal zullen zijn. Pennsylvania op kop, waar Trump heel zijn power uitrolde. Net daar kleurde de kaart bij de midterms alleen maar blauwer. Trump is enorm populair in de eigen parochie, maar onpopulair bij kiezers buiten zijn achterban. Hetzelfde geldt voor ‘zijn’ kandidaten. Dan wordt het moeilijk om in 2024 te winnen.
Uitstel of afstel
Eens Trump publiekelijk heeft aangekondigd dat hij weer presidentskandidaat is, kan hij ook moeilijk terugkrabbelen. Hij heeft er een bloedhekel aan om over te komen als een zwakkeling die het marsorder van anderen volgt. De voorbije dagen is de druk van de medestanders op de ex-president echter toegenomen om de verwachte aankondiging uit te stellen. Toch tot het stof gaat liggen. Minstens tot na 6 december: dan is er een herkansing voor de Senaatszetel in Georgia. Een zetel die de Republikeinen al binnen hadden moeten hebben, had Trump zijn kandidaat Herschel Walker niet doorgeduwd. De man wordt omgeven door schandalen en gaf toe zware psychische problemen te hebben gehad. De aankondiging vóór 6 december doen, houdt een groot gevaar in. Als Walker verliest, wordt het verhaal van de vloek die Trump voor de partij kan zijn, weer breed uitgesmeerd. Op den duur blijft dat hangen bij Republikeinse kiezers.
Sommige partijleden die Trump gunstig gezind zijn, hebben hem zelfs gevraagd zich helemaal geen presidentskandidaat meer te stellen. In het belang van de partij, die in twee kampen uit elkaar dreigt te vallen. Trump zal er niet wakker van liggen. De persoonlijke inzet is voor hem veel te belangrijk. Hij is er verzot op om macht te vergaren. En hij ziet er ook een levensverzekering in. Als hij presidentskandidaat is, hoopt hij dat de openbare aanklagers die een reeks dossiers tegen hem hebben klaarliggen, terughoudender zullen zijn. Wordt hij opnieuw president, dan zit Trump vier jaar veilig voor wat hij “de heksenjacht” noemt.
Wat intimidatie
Zin om nog te wachten, heeft hij ook niet. De ex-president wil absoluut de eerste zijn die zijn kandidatuur aankondigt. Om anderen de pas af te snijden en schrik in te boezemen. De vraag voor de verkiezingen was ook: wie durft het aan om Trump uit te dagen? Tot voor de midterms alvast zeker niet de gouverneur van Florida, Ron DeSantis, de Trump 2.0. Hij had zijn sponsors laten weten dat hij mikte op 2028, om Trump te ontwijken. Tijd is aan zijn kant, hij is nog maar 44. Maar vorige week was DeSantis plots de enige Republikein die wél een rode vloedgolf ontketende. De druk van zijn fans en de Republikeinse partij is nu enorm toegenomen om toch al een gooi te doen naar de nominatie. DeSantis heeft daarbij geen schrik van de boksmatch en de slagen onder de gordel.
Het échte probleem voor elke tegenkandidaat is de realiteit dat één op de drie Republikeinse kiezers onvoorwaardelijk achter Trump staat. Wie voorbij de expresident wil geraken, vertrekt dus met een serieuze handicap. Maar kijk. DeSantis won voorheen nog geen enkele nationale peiling tegen Trump over de Republikeinse nominatie. Trump lag gemiddeld 20 procent voor. Tot op 10 november, toen de trend van verkiezingsuitslagen duidelijk was. Voor het eerst won DeSantis.
Pence pesten
Een van zijn raadgevers bevestigde in de podcast van Steve Bannon dit weekend dat 15 november toch D-Day zal zijn. De datum lijkt ook niet zomaar gekozen. Het voorbije weekend dook Trumps voormalige vicepresident Mike Pence plots op. Hij heeft een lijvige biografie geschreven, So help me God. Daarin gaat hij in op de grote dingen die in het Witte Huis zijn verwezenlijkt. Niet door Trump maar door “de tandem Trump-Pence”. Bovendien staat het boek stil bij de turbulente tijden voor en na de presidentsverkiezingen die het duo voorgoed uit elkaar dreven.
Pence zag het vicepresidentschap altijd als opstapje naar het hoogste ambt. De lancering van het boek van meer de 500 pagina’s wordt gezien als de eerste stap van Pence om de Republikeinse nominatie binnen te halen. De releasedatum staat al een tijd vast: 15 november. Na de “heel belangrijke aankondiging” op diezelfde dag zal niemand het nog over het boek hebben. Een extra bonus voor Trump: hij wil Pence maar al te graag treiteren omdat die hem in zijn ogen verraden heeft.
Trump wil absoluut de eerste zijn die zijn kandidatuur
aankondigt. Om anderen de pas af te snijden en schrik in te
boezemen