Het onwaarschijnlijke verhaal van de historische heenronde van KRC Genk,

FC Volendam draagt half november na een 6 op 42 troosteloos de rode lantaarn in de Nederlandse eredivisie. Nochtans is het één van de drie ploegen die het KRC Genk van Wouter Vrancken al over de knie legde. In de oefenmatch, die op zaterdag 9 juli de zomerstage in Alkmaar afsloot, stond het na een uur zelfs 3-0, de Genkse invallers konden de schade nog beperken tot 3-2.

Coach Wouter Vrancken bleef er stoïcijns onder, net zoals een week later na de galamatch tegen AEK Athene (0-2). Gelukkig stond die dag alles in het teken van het afscheid van Pierre Denier. Het sneeuwde de pijnlijke vertoning net voldoende onder. Het team van Vrancken schonk die zonnige zaterdag wat verdacht veel leek op oude wijn in nieuwe zakken. De bal ging meer breed dan vooruit, de tegengoals vielen poepsimpel uit stilstaande fases, zelfs een strafschop kon de netten niet bol zetten.

Lottoformulier

Wie op dat moment de historische heenronde van KRC Genk heeft voorspeld: gelieve u zo snel mogelijk te melden voor het invullen van ons lottoformulier. Want er hing nog meer slecht nieuws in de lucht. Nadat Thorstvedt al richting Serie A was vertrokken, stonden met Dessers en Lucumi nog twee andere toppers op het punt om de Cegeka Arena voorgoed te verlaten.

Tot overmaat van ramp werden ze nog in snelheid gepakt door publiekslieveling Junya Ito, die onverwacht naar Reims trok. Hij nam afscheid met een 3-2-nederlaag in de openingsmatch op Club Brugge. Waar Luca Oyen, één van de spelers die het nieuwe Genk een frisse snoet moesten geven, uitviel met gescheurde kruisbanden. Terwijl Gouden Schoen Paul Onuachu met een hardnekkige spierblessure in de lappenmand verbleef. Verdediger Mujaid Sadick was overigens tijdens de stage al voor een half seizoen uitgevallen.

Nederlaag met perspectief

Toch luidde de titel boven onze analyse na de openingsspeeldag: ‘Een nederlaag met perspectief’.

Niet alleen omdat we niet graag de droeftoeter uithangen. In het Jan Breydelstadion werd ook ons duidelijk in welk proces Wouter Vrancken vertrouwde, zonder het slag om slinger in het Engels uit te spreken. Genk was weer Racing, er werd meer bewogen, de bal ging sneller rond, de eilandjes werden met elkaar verbonden. Kortom: een ploeg was geboren. Ook de uitleg waarom de matchen tegen Volendam en AEK Athene waren opgeofferd, hield steek: de zware voorbereiding moest zo lang worden doorgetrokken, omdat je in de nieuwe speelstijl nu eenmaal enorm veel energie nodig hebt. Zelfs in Brugge kostte dat nog enkele procenten aan frisheid maar die stevige conditionele basis vormde het cruciale fundament voor de rest van het seizoen.

Blunder van El Khannouss

Niets deed echter vermoeden dat van de volgende zestien wedstrijden er vijftien gewonnen zouden worden. Dat alleen STVV in de derby de code zou kraken. En dat er ook individueel spelers in de schijnwerpers zouden komen te staan.

Want de ene zijn blessure bleek de anderen hun grote doorbraak. De vervanger van Luca Oyen werd de 18-jarige Bilal El Khannouss. Wiens eerste balcontact tijdens zijn invalbeurt op Club Brugge ei zo na resulteerde in een doelpunt… van Club. Weer reageerde Wouter Vrancken stoïcijns, weer