Het Belang van Limburg

“Kinderen mishandele­n, dat vond ze

- Steven De Bock en Paul Darragas

EX-WERKNEMERS OUDENAARDE Ann Willems en

Marie Quy

(foto) werkten elf jaar geleden in ’t (B)engeltje in Oudenaarde.

Ze stonden versteld van de misstanden die ze er zagen en dienden allebei klacht in. Maar elf jaar lang gebeurde er niets.

Ann Willems werkte in 2011 enkele maanden in de nu beruchte crèche in Oudenaarde. Tot ze de aanpak van de uitbaatste­r niet langer kon aanzien en vertrok. Maar Willems, haar collega Marie Quy en een derde collega namen wel contact op met Kind en Gezin om verslag te doen van alle misstanden. Ze stapten ook naar de politie. “We hadden écht gehoopt dat we de misstanden daarmee zouden stoppen en de kinderen zouden beschermen. Maar we hoorden niets meer, en de crèche bleef open.” Het enige gevolg was dat ze zich zelf moesten gaan verantwoor­den bij de politie, omdat de uitbaatste­r klacht indiende wegens laster en eerroof.

“Ik heb enkele maanden na onze klacht gebeld met Kind en Gezin om te vragen of er nog iets zou gebeuren”, zegt Ann. “Ze vertelden me dat ze op inspectie waren geweest en dat alles er in orde was. Het was om zot van te worden. Als ze toen naar ons hadden geluisterd, was veel kinderen veel ellende bespaard. We kunnen nu alleen hopen dat die uitbaatste­r nooit meer met kinderen mag werken.”

Kinderen kraken

“De uitbaatste­r had een heel eigen visie op opvoeden. Kinderen ‘braaf’ maken, kon volgens haar door ze te kraken. Als een kind iets verkeerd deed, vloog ze eropaf om hardhandig in te grijpen. Als een kindje een ander beet, dan beet ze zelf ook. Om dat kind pijn te laten voelen. Zij vond dat ‘opvoeden”. Als we er iets van zeiden, lachte ze. Ze was er net trots op.”

“Ik zie nog het beeld voor mij van een meisje dat volgepropt werd met eten, tot ze moest overgeven. De uitbaatste­r nam het meisje vast en duwde haar met het gezicht in het braaksel”, vertelt Ann. Of een

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium