“Ze zegden: ‘bedenk iets, liefst met polymeren’”

EMERITAAT

DIEPENBEEK/HASSELT

Vrijdagmiddag werd aan de UHasselt het emeritaat gevierd van professor dr. Dirk Vanderzande. Maar de Hasseltse prof is op zijn 65ste nog niet ‘uitgediend’. “Daarvoor ben ik te gepassioneerd”, zegt Vanderzande, die ook twaalf jaar lang aan het hoofd stond van het onderzoeksinstituut Imo-imomec. “Daarom blijf ik nog even voor de aula staan, maar in een labo ga je me niet meer vinden. Ik word dus geen schoonmoeder van de generatie die nu het schip overneemt. (lacht) Wel zal ik nog enkele doctoraatsstudenten begeleiden. Als de laatste zijn doctoraat behaalt, dan ben ik (co-)promoter voor 64 doctoraatsstudenten geweest.”

Het was toenmalig decaan en voormalig rector Harry Martens die in 1987 Dirk Vanderzande aantrok als professor aan het Limburgs Universitair Centrum (LUC). “Ik had mijn bachelor chemie aan het LUC behaald en na mijn master en doctoraat aan de KU Leuven ben ik terug naar Diepenbeek gekomen. In die eerste jaren was het onderzoek erg beperkt, alle energie ging naar het uitbouwen van het onderwijs aan de universiteit. Ik kwam bij wijze van spreken aan in een leeg labo met de boodschap: ‘bedenk iets, liefst met polymeren’”, lacht Vanderzande.

Visionair

Hoewel professor Vanderzande het zelf zo nooit zal benoemen – daarvoor is hij te bescheiden – was hij toen al zijn tijd ver vooruit. Wereldwijd bestempelen zijn collega-onderzoekers hem als een visionair op het vlak van organische polymeren. “Polymeren zijn eigenlijk plastics. Je kan dit het beste vergelijken met een gekookte sliert spaghetti die heel beweeglijk is en langer dan de gebruikelijke 30 centimeter. Die streng bestaat uit koolstofatomen, waterstofatomen en nog wat peper en zout van andere atomen. Door slim met die structuur te spelen, kan je daar elektrische eigenschappen aan geven”, legt professor dr. Vanderzande uit. “Als scheikundige bedenk ik nieuwe materialen. De toepassingen voor die nieuwe materialen worden dan weer ontwikkeld door fysici en ingenieurs. Bepaalde methodes om die plastic (half)geleiders te maken, worden de Vanderzande-route genoemd. Het design van die chemie is vandaag nog altijd onovertroffen. Daar ben ik wetenschappelijk trots op.”

Als scheikundige heeft Vanderzande daar de basis

UHasselt