“Thibaut was als 15-jarige al een ijskonijn”
Weinig spelers die in hun jeugdjaren zo lang aan de zijde van Thibaut Courtois hebben gespeeld als Jelle Rykx. De linkspoot was tien jaar lang zijn ploegmaat in de Genkse jeugdploegen en volgde met Courtois de richting topsport in het Genkse Sint-Jan Berchmanscollege. “Ik kende Thibaut dus vrij goed, maar met de jaren is het contact een beetje verwaterd”, vertelt Rykx. “Logisch ook, hij is uitgegroeid tot een wereldster en ik ben maar een eenvoudige jongen. Maar ik kon het wel altijd goed met hem vinden. Met iedereen in die ploeg trouwens. We vormden een toffe bende.”
Graag op stap
Ook Stijn Simonaitis houdt alleen maar goede herinneringen over aan die periode. Ook hij zat bij Courtois in de ploeg en op school. “Een heel mooie tijd”, mijmert Simonaitis, tegenwoordig uitbater van een cocktailbar in Genk. “We waren nog jong, maar we leefden wel als profs. We trainden twee keer per dag en mochten daarvoor van school. We waren ook voortdurend bij elkaar, op de club of op school. En we deelden dezelfde droom om prof te worden. Dat smeedde een band.” Rykx trok op z’n 20ste van KRC Genk naar Lommel SK in tweede klasse en zou daar nog vijf seizoenen blijven. Daarna gleed hij stelselmatig af tot in derde provinciale, met MD Halen als eindstation. Bij de Moedige Duivels hing Rykx vorige zomer zijn schoenen aan de haak, en dat al op z’n 29ste. Tegenwoordig werkt hij als magazijnier. “Er had meer in mijn carrière gezeten, maar voor mij was er ook een leven buiten het voetbal”, is Rykx eerlijk. “Ik was aangesloten bij de Chiro en ik ging ook graag op stap. Ook op de momenten waarop ik eigenlijk moest rusten (lacht).”
Ook goed in de spits
Van de Genkse ‘klas van 1992’ zijn er nu nog welgeteld twee spelers actief op het hoogste niveau: Thibaut Courtois bij Real Madrid en Stef Peeters bij Eupen. Voor de ene, Courtois, lag dat destijds minder voor de hand dan voor Peeters, die indruk maakte met zijn traptechniek. “Stef had toen al een gouden linker, hij nam alle vrijschoppen voor zijn rekening”, herinnert Rykx zich. En Courtois? “Je kon wel zien dat hij kwaliteiten had, maar niemand had toen kunnen voorspelen dat hij zou uitgroeien tot de beste doelman van de wereld”, weet Ben Santermans, een van de weinige ex-ploegmaats die nog op nationaal niveau voetbalt bij KVC Houtvenne. “Het was zelfs niet zeker dat Thibaut een carrière als doelman zou maken want hij speelde in zijn jonge jaren geregeld als veldspeler. In de spits deed hij het verre van slecht.”
Het was vooral een generatiegenoot van Courtois die toen een grote toekomst voorspeld werd: Koen Casteels, ook een doelman. Eentje die op dat moment hoger ingeschat werd dan Courtois. “Casteels stond verder in zijn ontwikkeling”, getuigt Rykx. “Hij was ook groter dan Thibaut, die toen nog vrij frêle was. Koen werd als de betere van de twee beschouwd en werd doorgeschoven naar een hogere leeftijdscategorie (en daarom ontbreekt hij op deze ploegfoto, nvdr). Hij mocht zelfs soms met de A-kern meetrainen. Maar eens Thibaut zijn groeispurt kreeg, was zijn opmars niet meer te stuiten.”
Eén lichting, vier profs
Naast Courtois, Casteels en Peeters verdiende ook Tino-Sven Susic tot voor kort zijn brood met voetballen, bij de Sloveense eersteklasser Tabor Sežana. Sinds deze zomer zit de negenvoudige Bosnische international echter zonder club. Ramazan Cevik schopte het tot de Nederlandse tweede klasse, maar is nu al enkele jaren niet meer actief. Een drietal ex-ploegmaats speelt nog voor de ‘fun’ op provinciaal niveau, drie anderen op amateurniveau: Romeo Debefve met RFC Warnant in de Waalse tweede amateurliga en Ben Santermans (Houtvenne) en Ruben Scheelen (Esperanza Pelt) zijn reeksgenoten in derde amateur. “In die tijd droomden we allemaal van een bestaan als profvoetballer maar uiteindelijk is het er maar een viertal gelukt”, concludeert Santermans. “We zijn met onze lichting nooit kampioen geworden maar we hadden wel een goede ploeg, we hingen goed aan elkaar”, vult Rykx aan. “Alleen