“Ik mis Origi bij de Duivels”
“Waar ik op hoop, is een halve finale. Dat zou voor deze ploeg heel mooi zijn. Meer verwachten heeft geen zin, want te veel spelers missen ritme”
In een ideale wereld spraken we Marc Wilmots niet in een restaurant in Koekelberg, maar in een of ander luxueus hotel in Qatar. In 2019 werd hij immers bondscoach van Iran, dat hij naar de wereldbeker wilde loodsen. Het Aziatische land is ook aanwezig en opent maandag tegen Engeland, maar hij bleef maar een half jaar aan het roer. “Dat was een goeie ploeg en een interessant project”, zegt Wilmots. “Maar toen ik na vijf maanden nog geen euro had ontvangen, was het welletjes.”
Met zijn rol van WK-analist kan Wilmots leven. Vier jaar geleden moest je hem daar nochtans niet voor vragen, want toen lag zijn ontslag te vers in het geheugen. Over de Rode Duivels wilde hij jarenlang met geen woord reppen. “Er werd toen op de man gespeeld. En het was beter dat ik zweeg, want alles wat ik ging zeggen, zou verkeerd zijn geïnterpreteerd. Dat was niet goed geweest voor de nieuwe trainer. Maar nu is dat verleden tijd.”
(nog even terugblikkend) “Ik weet wat ik met mijn ploeg heb gepresteerd. Vier jaar lang was de atmosfeer top - al onze matchen waren uitverkocht - en waren de resultaten top. Wie iets anders zegt, is een leugenaar. Er werd natuurlijk gedroomd van WK- of EK-winst, maar hállo… Als je gezond verstand hebt, moet je eerlijk zeggen dat dat na tien jaar zonder groot toernooi - bijna onmogelijk was. Zeker niet toen drie vierde van de defensie onthoofd was, zoals in
Marc Wilmots
WK-analist 2016. Met een landje van elf miljoen inwoners kan je nooit zeggen dat je móét winnen. Ook de voorbije jaren hebben we gezien hoe moeilijk dat was. Het werd een halve finale op het WK, een kwartfinale op het EK en driemaal niks in de Nations League. Spijtig, want deze generatie verdiende een prijs. Ze heeft heel veel voor dit land gedaan.”
Hazard zorgwekkend
Maar er is nog deze laatste kans, nietwaar? Wat verwacht Wilmots de komende weken? Hopelijk meer dan de gemiddelde Belgische voetbalfan, want die lijkt het enthousiasme kwijt. De kritiek op Roberto Martinez neemt ook almaar toe. “Zo gaat dat. Mensen worden je op den duur moe. Ze hebben je kop genoeg gezien en willen iets anders. Maar het kan ook te maken hebben met identificatie. Ik was een
Belg en had nog voor de nationale ploeg gespeeld. Het publiek apprecieerde dat patriottisme.
Als ik nu merk dat zelfs de trainerscursus voor de internationals in het Engels gegeven wordt: no way dat dat in mijn tijd was gebeurd. Maar bon. Waar ik op hoop, is een halve finale. Dat zou voor deze ploeg heel mooi zijn. Meer verwachten heeft geen zin, want te veel spelers missen ritme. De situatie van Eden Hazard is zorgwekkend. Misschien kan hij in zijn laatste WK over die pijngrens gaan, zoals ik in 2002, maar daarnaast is Lukaku nog geblesseerd, is Vertonghen op de sukkel… Ik heb vertrouwen in de medische staf, want die heb ik nog gebouwd, maar ideaal is het niet.”
Vanuit zijn zetel zeggen of Hazard tegen Canada moet starten, wil Wilmots niet doen. “Dat moet de bondscoach op basis van de trainingen beslissen.” Suggesties voor de selectie komen dan weer te laat. “Ik mis Origi, die groot is, de ideale leeftijd heeft, de groep kent. Van Lukebakio ben ik fan, die heeft bijna alles. Achterin was Mechele voor mij een potentiële titularis. Maar ach, dat zijn allemaal moeilijke keuzes. We hebben een goede ploeg. Een ploeg die outsider is. De favoriet is voor mij Brazilië. Vier jaar geleden was Neymar niet helemaal fit en heeft hij geprobeerd om het te forceren, maar nu is hij top en heeft hij meer steun. Vinicius, Jesus, daarachter Casemiro, Fred, in de defensie Militao op de bank: mamma mia… De voetbalbond moet na het WK beslissen over de toekomst van Martinez, perfect logisch dat ze tot dan wachten. Maar als je er tegen zo’n topland uit gaat, is dat ook geen schande en kunnen ze misschien nog met hem door.”
Geen supporter
Dat zien we later nog wel. Eerst proberen te genieten. “We zijn november, dus de spelers zijn nog niet uitgeblust. Ze voetballen in redelijke temperaturen. 25 graden is aangenamer dan 46 graden, zoals in 1998 in Bordeaux. De verplaatsingen zijn ultrakort en de velden uitstekend. Ook al was de keuze voor Qatar niet correct: alles is aanwezig voor een mooi WK. Nu nog goals van de Rode Duivels. (lachend) Maar ik ben geen supporter, hè, vraag me niet om recht te springen. Daarvoor heb ik al te veel operaties ondergaan. Als De Bruyne scoort, blijf ik lekker zitten en zeg ik: Kom, een fles champagne! Veel beter.”