Omdat hij zich durfde uitspreken tegen het Iraanse regime, werd gevreesd dat Sardar Azmoun (27) niet op het WK zou staan. Maar niemand kan om de Iraanse Messi heen.
Vorige maand nog vroegen Iraanse sporters aan de FIFA om hun nationale ploeg niet toe te laten op het WK. Reden is dat de Iraanse voetbalbond zijn spelers monddood probeert te maken. Internationals mogen immers geen politieke standpunten innemen over de dood van Mahsa Amini (22), die in september werd doodgeslagen door de politie omdat er een haarlok van onder haar hijab kwam. Sindsdien kwamen al honderden mensen om bij straatprotesten. Maar net als andere (ex-)internationals heeft Sardar Azmoun lak aan wat zijn federatie hem oplegt. De Iraanse Messi, die in januari 2019 te duur was voor Anderlecht en zich een seizoen later tot topschutter kroonde bij Zenit Sint-Petersburg in Rusland, durft standpunten innemen. Zoals toen Dragan Skocic - de Servische bondscoach die Iran door de kwalificaties leidde - deze zomer werd ontslagen, kort nadat een politiek leider had gezegd liever een Iraanse bondscoach te zien. “Een daad van lafheid”, noemde Azmoun het. Opvolger werd de Portugees Carlos Quieroz, omdat hij er al eerder werkte en andere (Iraanse) opties weigerden. Quieroz werd onder druk gezet om Azmoun niet te selecteren. Aanleiding is een Instagram-post van de sterspeler in september. “Door de regels bij de nationale ploeg moest ik wachten tot na het trainingskamp om dit te zeggen, maar ik kon het niet meer verdragen. Schaam jullie, die zo makkelijk moorden. Lang leve Iraanse vrouwen. Als de moordenaars moslim zijn, God, maak van mij dan maar een ongelovige.” En, schreef hij ook aan zijn vijf miljoen volgers: “De ergste straf kan zijn dat ik uit de nationale ploeg vlieg. Geen probleem. Ik offer dat met plezier op voor één lok haar op het hoofd van Iraanse vrouwen.” Nadien bleef zijn Instagram-account dagenlang geblokkeerd.
Ontsnapt aan gevangenis
Maar bij de Iraanse bevolking, waarvan de helft jonger is dan 30, is de 27-jarige Azmoun te populair om uit de selectie te bannen. Te goed, én te belangrijk: in 65 interlands scoorde hij 41 keer. Gewezen Club Brugge-spits Kaveh
Rezaei draaide vorige maand de gevangenis in omdat hij de protesten steunde, Azmoun niet. De vraag is nu of en hoe Azmoun en co zich in Qatar zullen gedragen. Laatst zongen slechts twee spelers het volkslied mee. Voor een andere interland droegen de spelers tijdens de nationale hymne zwarte trainingspakken, zonder verwijzing naar vlag of land. Toen Azmoun scoorde, vierde hij zijn doelpunt ostentatief níét. Welke viering wordt het in Qatar? Het is zelfs maar de vraag of de mensen in Iran dit te zien zullen krijgen. Nogal wat Iraanse journalisten zagen hun accreditaties geweigerd. De politieke leiders willen de WK-verslaggeving beperken, uit angst dat de spelers aan de wereld zullen tonen wat ze van hun regime denken.