Niemand wil nog korpschef zijn
De Maaslandse korpschef Ronin Cox is de enige kandidaat om de politie Lanaken-Maasmechelen te leiden. In Limburg zien we nog amper nieuwe politiebazen en blijkt een waarnemende korpschef het lapmiddel. Nu grote fusies op til zijn, wil niemand een job die op termijn verdwijnt.
Jacques Philippaerts neemt volgend jaar afscheid van de politiezone Lanaken-Maasmechelen. De Alkenaar werd in 2015 aangesteld als korpsbaas, maar gaat met pensioen. Daarom werd de functie midden september opengesteld. Ronin Cox blijkt de enige kandidaat.
De Voerenaar lijkt zo alweer op weg naar een andere zone, slechts drie jaar nadat hij bij de politie Maasland was begonnen. In 2019 verliet hij de politiezone Voeren, waar hij meer dan vier jaar werkte, om in Maaseik en Dilsen-Stokkem aan de slag te gaan. Hij verving er Fred Gerarts.
Nieuwe uitdaging
Maar nu wil Cox enigszins verrassend nieuwe horizonten verkennen. “Het klopt dat ik kandidaat ben voor de functie van korpschef in Lanaken-Maasmechelen”, reageert Cox. Recent nam de vijftiger ook deel aan selectieprocedures bij het Vast Comité P, het toezichtsorgaan van de politie. Hij mocht beginnen bij zijn oude liefde, waar hij van 2009 tot 2015 al eens aan de slag was, maar bedankte voor de job. “Omdat ik denk dat mijn toekomst toch op het niveau van de lokale politiewerking ligt. Dat ik solliciteer bij een andere zone heeft verschillende redenen. Het zou een nieuwe uitdaging zijn in een grotere politiezone dan ik gewoon ben.”
Als Cox het eind januari haalt tijdens de selectieprocedure, gaat hij midden 2023 in Lanaken-Maasmechelen aan de slag. Maasland moet dan op zoek naar een vervanger en speurt daarvoor binnen de eigen rangen. De adjunctkorpschef lijkt de aangewezen persoon. Zij is sinds dit jaar in de zone Maasland aan het werk en zou de job als waarnemende op zich nemen.
Jobonzekerheid
Als dat scenario zich voltrekt, telt het Limburgse politielandschap volgend jaar meer waarnemende dan effectief benoemde korpsbazen. De tijdelijke functie blijkt op sommige plaatsen een lapmiddel met permanent karakter te zijn. Dat heeft verschillende redenen. Zo is het - zeker voor de kleinere zones - niet gemakkelijk om vacatures in te vullen. Er is van onder tot boven een tekort aan vers bloed. De zone Maasland is bijvoorbeeld al lang op zoek naar een commissaris en hoofdinspecteur. Deze vacatures worden nu voor de derde en vierde keer opengesteld. Anderzijds overheerst de onzekerheid. In het noorden onderhandelen vier politiezones over een fusie. Drie daarvan hebben een waarnemende baas. Een bewuste keuze, want niemand wil een job die binnen redelijke termijn verdwijnt. In Limburg werken de lokale politie en politieke beslissers daarmee samensmeltingen in de hand. Intussen staan de fusieplannen in het noorden on hold, daaruit blijkt hoe moeilijk die evenwichtsoefening is.
Éen limburgs korps
De Limburgse politie staat zo voor een kantelmoment. De bestrijding van de criminaliteit vergt schaalvergroting en een krachtenbundeling. Extra financiële middelen en meer personeel zijn noodzakelijk, maar lokale politici willen tegelijk vooral de plaatselijke fenomenen aanpakken. Deze ‘dorpsvisie’ veroorzaakt een tekort aan slagkracht, waarvan vooral bovenlokale criminelen kunnen profiteren.
Het besef groeit dat de situatie precair is. In politieburelen en burgemeesterskabinetten rijpt al langer het idee om voor heel Limburg één korps te installeren, maar dat plan raakte nog niet verder dan de tekentafel.