“De tweede keer kwam het dubbel zo hard binnen”

Woensdag postte presentatrice Julie Van Den Steen (30) een emotioneel bericht op Instagram, waarin ze bekendmaakte dat ze deze zomer een kindje verloor na 12 weken zwangerschap. Het is een trauma dat ze nog steeds meedraagt. “En daarom wil ik dit ook heel eerlijk delen, ook al is het heel moeilijk”, schrijft ze. “Maar ik voel dat het moet, omdat een op de zes vrouwen dit meemaken en net zoals ik denken dat er iets mis is met hun lijf. Dus als je dit leest: je bent niet alleen en er is niets mis met jou.”

Tweeling

Heel wat vrouwen herkennen zich in het verhaal van Van Den Steen. Onder hen ook Kim Ruyssers (41) uit Munsterbilzen, die in 2005 een tweeling verloor. “Toen ik ongeveer 25 weken zwanger was, ging ik naar de gynaecoloog. Alles was toen nog oké. De eerste drie dagen daarna kon ik echt de wereld aan, maar toen kreeg ik plots pijn aan mijn buik. Achteraf gezien was het een grote fout, maar ik besloot een bad te nemen om de buikpijn te verminderen. Daarop verloor ik plots veel bloed.”

“Ik belde mijn gynaecoloog, en die zei heel eerlijk dat een van mijn zoontjes 30 procent kans had. Over het andere sprak hij zelfs niet meer. Ik ging naar een gespecialiseerd ziekenhuis en beviel daar een dag later, op 5 oktober, eerst van Senne en drie kwartier later van Lucca. Senne heb ik nog even horen wenen, maar ze waren allebei niet levensvatbaar en hebben het niet gehaald.”

“Op zo’n moment staat je wereld gewoon stil”, herinnert Kim zich. “In de periode daarna leek het alsof ik plots overal tweelingen zag. Het probleem is ook dat wij hier in België veel te weinig over praten. Ik had wel mensen waar ik op kon terugvallen, maar ik heb ook met anderen gebroken omdat ze de pijn minimaliseerden.” Een paar maanden na het verlies van haar tweeling werd Kim opnieuw zwanger. “Inmiddels heb ik een 16-jarige zoon, Jarne, en een 13jarige dochter, Jade. Maar Senne en Lucca zullen altijd mijn eerste kinderen blijven. En elk jaar op 5 oktober beleef ik alles opnieuw, zelfs 17 jaar later.”

Stress en angst

Melissa Bundens (34) uit Maasmechelen verloor tot twee keer toe een kindje tijdens de zwangerschap. “In 2013 werd ik een eerste keer zwanger. Een gelukkig moment natuurlijk, al kreeg ik al snel een voorgevoel dat er iets fout was. Toen ik 13 weken ver was, werd de gynaecoloog tijdens de echo plots heel stil en pakte die me vast: ‘Sorry, maar het hartje klopt niet meer.’ Ik voelde me zo machteloos en gefaald als vrouw. De dag nadien kreeg ik een curettage. Op de operatietafel kwam het allemaal binnen en ben ik in huilen uitgebarsten. De maanden daarna waren heel moeilijk, vooral mentaal.” Uiteindelijk werd Melissa opnieuw zwanger en kreeg ze een paar jaar later haar dochter Julie (7). “Maar dat was een vreselijke zwangerschap. Ik was bang van het begin tot het einde en kampte ook na de geboorte nog met veel angsten. Toch besloten we vijf jaar later om nog eens zwanger te worden. Eerst ging alles goed, maar na een aantal weken kreeg ik plots last van bloedverlies. De artsen stelden me eerst nog gerust, maar tijdens de echo werd de gynaecoloog opnieuw oorverdovend stil. En dit keer kwam het dubbel zo hard binnen.” Melissa kreeg een tweede curettage, waardoor ze het risico liep onvruchtbaar te worden. “Uiteindelijk zag het er wel goed uit en besloten we het nog één laatste keer te proberen. Ik werd opnieuw zwanger, en kampte maandenlang opnieuw met stress en angsten. Maar uiteindelijk werd zes weken geleden mijn zoontje Louis geboren, ons kleine wonder.” Melissa hoopt dat ze met haar verhaal het taboe deels kan verbreken. “Zorgverleners mogen meer begrip tonen, bij mijn miskramen hebben ze me nogal koeltjes behandeld. Maar ook je omgeving onderschat soms de impact ervan. ‘Je hebt je kindje toch nooit gekend’, zeggen ze dan. Maar de pijn blijft altijd, ook nu nog.”

Half jaar

Dat beaamt ook Natasha (28) uit Laakdal, die in amper een half jaar tijd twee kindjes verloor. “Of je je kind nu na 8 of na 20 weken verliest, het verdriet is even groot. Je kinderwens wordt van het ene moment op het andere vermorzeld. Ik werd eind 2021 zwanger van mijn tweede kindje, nadat ik eerder al een dochtertje (3,5) had gekregen. Ik had in het begin veel zwangerschapskwaaltjes, maar plots voelde ik niks meer. Toen ik in december, na 8 weken zwangerschap, bij de gynaecoloog langsging, zei die dat het hartje niet meer klopte. Wat er daarna gebeurde, is voor mij een grote waas. Het verdriet was zo groot en ik voelde me zo alleen.”

In april 2022 werd Natasha toch opnieuw zwanger. “Maar ik had toen heel veel schrik. Wat als het opnieuw zou gebeuren?” Na een paar weken werd die nachtmerrie werkelijkheid. “Ik voelde dat het niet goed zat, en in juni bevestigde