“Leandro was een echte speelvogel”
Op zijn veertiende ruilde Leandro Trossard de jeugdopleiding van Patro Eisden in voor die van Bocholt VV. Lang duurde het niet voor hij daar opviel met zijn talent. “In zijn eerste wedstrijd al”, weet oud-ploegmaat Laurens Buntinx nog. “We speelden toen in Rupel Boom en wonnen er met 0-7, Leandro nam alle goals voor zijn rekening. Hij voetbalde op een ander niveau, net als Wolke Janssens. Die twee voorin, dat was voor ons puur genieten.”
Bocholtse Duivels
De Bocholtse U15 zou dat jaar kampioen spelen, met dank aan Trossard die wel vijftig keer scoorde. “Ik had dat nog nooit gezien”, blikt Thijs Vrolix terug. “Het was ongelooflijk wat Leandro met een bal kon. Ik stond het jaar voordien nog in de spits, maar had toen al snel door dat ik die concurrentiestrijd niet zou winnen.”
Vandaag werkt Vrolix in de bouwsector. “Bij het bedrijf van een kameraad, Ragos Totaalconcept. Wij doen alles in de bouw, van grond- tot dakwerken. Voetballen heb ik een tijdje niet gedaan. Na enkele seizoenen bij Reppel en in het cafévoetbal was ik ermee gestopt, maar nu ben ik herbegonnen bij Bocholt B.” Zo maakt Vrolix de cirkel van zijn voetbalcarrière rond. Wie dat ook doet, is doelman Stijn Wertelaers. Jarenlang staat hij al onder de lat bij Bocholt VV in tweede afdeling. “Dat jaar bij de U15 kenden Leandro en ik een geweldig seizoen”, herinnert Wertelaers zich nog. “Wij haalden samen de nationale ploeg, via de Limburgse selectie. Dat was vrij uitzonderlijk: twee jongens uit derde klasse tussen al die spelers van eliteploegen. Maar Leandro voetbalde ook daar vlot mee.”
Trossard zou uiteindelijk twee jaar in Bocholt voetballen. Daarna trok hij naar KRC Genk, waar hij Wertelaers opnieuw tegenkwam. “Ik had een jaartje eerder die overstap al gemaakt”, vertelt de doelman. “Daar zag ik vanop de eerste rij hoe Leandro groeide als speler. In Bocholt ging het nog te makkelijk voor hem, dat maakte hem wel eens nonchalant. Bij Genk heeft hij dat snel afgeleerd. Het valt me op hoe hij doorheen zijn carrière zich telkens heeft aangepast aan een hoger niveau. Dat deed hij al bij Genk, nu in Brighton en bij de Rode Duivels is dat niet anders.”
Shoppen in plaats van trainen
Op zijn veertiende had Trossard misschien al wel het talent om Rode Duivel te worden, in zijn hoofd was hij daar zeker nog niet klaar voor. Dat herinnert Kenneth Berben zich nog goed: “Voor Leandro was het toen moeilijk om altijd binnen de lijntjes te kleuren. Zo gingen we eens samen shoppen in Hasselt en vergaten we daardoor een training. Wij zijn toen zaterdagochtend nog moeten gaan lopen. Gelukkig hadden we een strenge trainer, Gunter Gehlich. Dat had Leandro nodig.” “Ik zat er inderdaad kort op”, weet Gehlich nog. “Leandro was een echte speelvogel en ik moest hem duidelijk maken dat hij ook de trainingen serieus moest nemen.”
Zo herinneren ook zijn oud-ploegmaats de 14-jarige Trossard. “Op de trainingen liep hij er de kantjes af ”, zegt Andy Paesen, die dat jaar bij Bocholt centraal achterin speelde. “Zo kwam ik Leandro geregeld tegen tijdens wedstrijdjes op training. Maar ik had het zelden moeilijk tegen hem, terwijl hij in het weekend elke tegenstander gek draaide met zijn dribbels. Dat zegt niets over mijn talent, de inzet van Leandro was simpelweg nog niet top.”
Paesen hing door blessureleed enkele jaren geleden zijn schoenen aan de haak. “Een van die blessures heb ik te danken aan Leandro. We hadden training, maar omdat mijn pols in een brace zat, deed ik bij de wedstrijdjes niet mee. Ik stond dus langs de zijlijn, waar ik enkel wat balletjes inspeelde. Maar Leandro kwam mij een beetje opjagen, de speelvogel die hij was. Alleen gleed hij uit, waardoor hij op mijn bovenbeen belandde. Ik hield er een breuk aan over. Al neem ik Leandro dat helemaal niet kwalijk. Die vele blessures wakkerden