“Ik denk vaak: shit, ik wou dat ik nog op het podium stond”
NEUROLOGISCHE STOORNIS BERINGEN
Op 9 november speelden Whispering Sons hun laatste show van 2022 in Hongarije, nadat de Limburgers anderhalf jaar lang Europa rondreisden om hun tweede plaat Several Others voor te stellen. Ze traden liefst 106 keer op, zowel in eigen land als in onder meer Nederland, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Duitsland. Voor Sander Pelsmaekers (30) was het de eerste tour die hij als tourmanager naast het podium beleefde in plaats van achter de drums. De naar Brussel uitgeweken Beringenaar richtte in 2013 mee Whispering Sons op en nam meteen de drums voor zijn rekening. “Naast onze gitarist, basgitarist, toetsenist en zangeres Fenne. Jarenlang had ik geen enkele last tijdens het drummen. Ook niet toen we in 2019 liefst 98 shows speelden en veel repeteerden. Begin 2020 hebben we samen met Editors opgetreden, en toen was er nog steeds geen vuiltje aan de lucht.”
Onderzoeken
“Maar toen we in juni weer begonnen te repeteren, kreeg ik plots last van ongecontroleerde trillingen in mijn linkerarm en tintelingen in mijn vingers. Eerst dacht ik dat mijn arm gewoon overbelast was door de vele repetities. Maar toen ik een maand niet drumde en daarna opnieuw begon, kwam de pijn na tien minuten al terug.” Sander besloot daarop naar de dokter te gaan. Hij werd al snel doorverwezen naar het ziekenhuis, waar het ene onderzoek na het andere volgde. “Ze hebben me echt binnenstebuiten gekeerd. Ik ben die zomer in totaal 8 à 9 keer naar het ziekenhuis van Jette moeten gaan voor allerlei onderzoeken. Mijn bloedvaten werden gecontroleerd, ik werd getest op spierziektes zoals ALS en ze keken met een MRI of ik een hersentumor had. Intussen waren we ook volop bezig met het nieuwe album, Several Others, wat nog voor extra druk zorgde.”
Focale dystonie
Uiteindelijk kreeg Sander de diagnose: focale dystonie, een neurologische bewegingsstoornis. “Er is een miscommunicatie of kortsluiting tussen de zenuwen in mijn linkerarm en die in mijn hersenen. Het is een stoornis die kan ontstaan door veel repetitieve bewegingen te maken. Het is zeldzaam, maar violisten hebben bijvoorbeeld ook een verhoogde kans om het te krijgen door de manier waarop ze spelen. In mijn geval kwam mijn arm door het drummen onder veel druk te staan, waardoor er iets is misgelopen. De stoornis is voor een deel ook genetisch: sommige mensen hebben er sneller last van dan andere.” “Jammer genoeg bestaat er geen wondermiddel tegen focale dystonie. De last kan in principe verlicht worden door veel kinesitherapie te doen, maar je kan er nooit vanaf geraken door een operatie of andere remedie. Het is dus iets dat ik waarschijnlijk mijn hele leven lang ga meedragen.”
“In de eerste maanden na de diagnose bleef ik nog zo veel mogelijk verder drummen. Ik wilde het probleem niet onder ogen zien. Maar uiteindelijk bleek het onmogelijk om een concert van 75 minuten te spelen. Er zijn toen veel goede gesprekken geweest binnen de band en uiteindelijk hebben we beslist dat Tuur, de bassist, vanaf maart 2021 zou doorschuiven naar de drums. Onze producer Bert zou de bas overnemen. Dat deed pijn. Ik was er vanaf dag één bij en heb zolang aan de band gewerkt. En dan moest ik net stoppen toen we momentum hadden en shows speelden op Rock Werchter en als voorprogramma van Editors. ”
Adrenaline
Sander werd de nieuwe tourmanager en zorgt er nu voor dat de optredens vlot verlopen. “Maar ik zie mezelf eigenlijk vooral als het zesde bandlid, omdat ik nog steeds zoveel met Whispering Sons bezig ben. Ik sta op bandfoto’s en doe mee met de schrijfsessies en repetities. Maar tijdens optredens sta ik nu naast het podium in plaats van erop.”
“Dat zijn wel nog steeds de moeilijkste momenten, de shows. Ik heb naast de schermen wel mijn taak, maar toch kijk ik dan vaak naar het podium en denk ik: ‘Shit, ik wou dat ik daar nog stond.’ Ik mis die mix van adrenaline, vreugde en samenhorigheid wanneer je 75 minuten alles geeft op het podium. Dat is een heel uniek gevoel, een speciaal soort adrenaline, die ik sindsdien nooit meer gehad heb.”
Derde album
Gelukkig heeft Sander in het dagelijkse leven weinig last van zijn stoornis. “Ik werk nog 3/5 als archeoloog. Als ik veel met de schop moet graven, moet ik soms wel even rusten. Maar meestal zit ik gewoon aan een bureau rapporten te schrijven en voel ik niks. Vreemd genoeg kreeg ik wel eens last toen ik een kantenmaaier gebruikte. Door de beweging begon mijn arm toch weer ongecontroleerd te schokken en tintelen. Maar dat is eigenlijk het enige.” Intussen is Sander samen met de andere bandleden weer volop muziek aan het schrijven en aan het repeteren. “In december en januari kruipen we de studio in voor ons derde album, het eerste album met Tuur als drummer. Ik blijf me zo veel mogelijk inzetten voor Whispering Sons, al zal drummen er niet meer inzitten. Maar we zijn nu volop aan het experimenteren met andere instrumenten. Dus wie weet sta ik toch ooit opnieuw op het podium met een xylofoon of zo.” (lacht)